Ossendowski F. A. Lenin

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.24Nie przegrywa� nigdy.Wreszcie przy�apano go.Rzuca� koS�, nape�nion� o�owiem i wskazuj�c� najwy�sz� iloS� punktów.Pobito go na poczekaniu, lecz nikt nie mySla� pogardza� nim.Obudzi� w towarzyszachszacunek z powodu niebywa�ego pomys�u.On zaS wzruszy� ramionami i rzek� spokojnie: Za co poturbowaliScie mnie? Przecie� chcia�em wygra�, wi�c przygotowa�em dla siebieniezawodn� koS�. Chwat z ciebie! pokr�ci� g�ow� rudy wyrostek Sierio�ka Cha�turin, piegowaty i zwin-ny, jak kot. Nie lubisz przegrywa�, bracie? Przyst�puj� do gry, aby wygra�! odpowiedzia�, mru��c oczy.Spodziewa� si�, �e us�yszy oskar�enie o nieuczciwoS�.Cz�sto s�ysza� to s�owo w gimna-zjum: najmniejsza niedok�adnoS� w wykonaniu przepisów zabawy powodowa�a wybuchyoburzenia i krzyki o nieuczciwoSci.Wo�odzia prawie nigdy nie bawi� si� w przerwach mi�dzy lekcjami.Zwykle chodzi� do klasy rysunków i ogl�da� modele gipsowe, popiersia Wenus, du�� figu-r� Herkulesa, opartego o maczug�, przerzuca� karty albumów z obrazami Ermita�u, galerjiStroganowa i Luwru.Dziwi�y go liczne niedorzecznoSci.Uczniowie podczas wypracowa� klasowych spisywali jeden od drugiego, podpowiadalisobie na lekcjach g�uchego kapelana i nie nazywali tego ani pod�oSci�, ani nieuczciwoSci�,jak to ch�tnie czynili podczas zabaw.By�a w tem jakaS nierzetelnoS� i nieprawda, czego objaSni� nie móg� i pogardliwie uSmie-cha� si�.Wiejscy ch�opcy pobili go za koS� z o�owiem.To rozumia�.Byli xle, �e ogra� ich.Jednak nazwali go chwatem , pochwalali i, cmokaj�custami, podziwiali niezawodn� koS� i jej wynalazc�.O tem cz�sto duma� m�ody Uljanow, gdy ze swoimi przyjació�mi chodzi� na ryby na brzegcichej, g��bokiej zatoki rzecznej.Ch�opcy siadali rz�dem, o kilka kroków jeden od drugiego i rzucali w�dki na czarn� g��-bin� wody.Narazie milczeli, Sledz�c ruch korków i piórek g�sich, wskazuj�cych zbli�enie si�ryb.Od czasu do czasu tylko rozlega�y si� g�oSne klaSni�cia d�oni� po czole lub szyi, gdysp�dzano natr�tne, �ar�oczne komary.Znudzeni milczeniem, zaczynali rozmow�.Uljanow s�ucha� przyjació� uwa�nie, nie przepuszczaj�c �adnego s�owa.Szczególnie lubi� opowiadania rudego Sierio�ki.Od niego te� po raz pierwszy dowiedzia� si�, kim by� przes�awny rozbójnik Razin, nie-gdyS grasuj�cy na Wo�dze.Przedtem wiedzia�, �e by� to pot�ny wata�ka, porywaj�cy kupców z ich skarbami i p�yn�-cych od morza Kaspijskiego bogatych Persów z towarami.Tu nad brzegiem Wo�gi, która wi-dzia�a barwne �odzie rozbójnika, us�ysza�, �e zdobycz swoj� Razin oddawa� ubogim ch�opom,wykupywa� ich z niewoli, broni� przed wojewodami carskimi biedaków, uciekaj�cych od nie-znoSnego jarzma.Rudy wyrostek opowiada� mu te� o Pugaczowie i innych buntowniczych wodzach, wsta-wiaj�cych si� za uciemi�onymi ch�opami i skacz�cych do oczu carowej Katarzyny o ich los.25 Ech! wzdycha� i przeci�ga� si� nami�tnie Sierio�ka. Gdyby tak teraz jaki Razin alboPugaczow przyszli! PoszlibySmy za nimi i poigrali z urz�dnikami, policj�! Siedz� oni namtu, ot tu!Z temi s�owami, uderza� si� pi�Sci� w kark, niezawodnie powtarzaj�c to, co mawia� i czy-ni� ojciec jego, lub brat, robotnik z fabryki.Od swoich przyjació� pos�ysza� m�ody Uljanow o n�dzy ch�opskiej i ucisku.Wielu rzeczy nie rozumia�.Wyrazy: Wa�ka Spi jedn� noc z Maszk�, drug� z Wierk� , Duniaszka zrzuci�a p�ód,bo chodzi�a do znachorki, starej Anny, która za wsi� mieszka i z djab�ami si� wodzi , babiehumory z �ebra wybi� , puszczono z torb� za niezap�acone podatki , pa�szczyzna , czer-wony kogut, którego swemu panu za krzywd� puSci� jakiS Iwan Griaznow by�o to wszyst-ko niepoj�te, straszne, dziwne.Wypytywa� przyjació�, nieraz si� rumieni�, s�ysz�c ich objaSnienia proste, dosadne, leczjeszcze mia� zw�tpienia, niejasnoSci i z�udzenia.Postanowi� sam sprawdzi� wszystko, spoj-rze� w�asnemi oczami, dotkn�� r�kami strasznych ran, które ju� wyczuwa� sercem dziecka.Przypomina� sobie skargi i �zy, zawarte w wierszach Niekrasowa, lub w Zapiskach my-Sliwego , Turgenjewa.MySli zacz�y si� kojarzy� z domys�ami, formowa�, uk�ada�.Wy�ania�si� przed nim ponury obraz �ycia na wsi, tak odr�bny od bytu miejskiego, tajemnicy, wzbu-dzaj�cy l�k.Nale�a�o tylko stan�� poSrodku, aby wszystko naraz ogarn�� okiem.MySla� o tem, zmieniaj�c przyn�t� na haczyku, i ju� wiedzia�, �e najciekawsze rzeczy do-t�d omija�y go.Postanowi� ujrze� wszystko i zrozumie�.Przeczuwa�, �e oczekuj� go nowe, nieznane wra�enia, stokro� silniejsze ni� nocne wypra-wy do ciemnego, nachmurzonego lasu, palenie ogniska na samotnych polanach i s�uchanieprzera�aj�cych opowiada� o wilkach, niedxwiedziach, zjawach djabelskich i wiedxmach, pi-j�cych krew ludzk�.Wilka spotka� raz, lecz ten uciek� przed nim, jak tchórzliwy, pobity pies.Nie ba� si� odt�dwilków.Szukaj�c wiedxm i zjaw tajemniczych, o pó�nocy zapuszcza� si� do lasu, lub zagl�da� nastary cmentarz, którego cz�S� obsun�a si� ju� ze stromego brzegu do rzeki.Raz tylko uczu�strach, gdy coS hukn�o nad nim i b�ysn�o w lesie.Przyjrza� si� dobrze i przekona� si�, �eby� to puhacz.Od tej chwili nie wierzy� w istnienie djab�ów i wiedxm, niech�tnie s�uchaj�c gaw�dy ch�o-paków o tych strachach na stare baby.MySli jego przetrwa�y jednostajne, j�kliwe zawodzenia: O o o ej! O o o ej!W�skim pasmem piasku nadbrze�nego szli, ci�gn�c sznur �adownej szkuty, bur�aki.Wiedzia�, �e byli to bezdomni n�dzarze, w�ócz�gi, wynajmuj�cy si� za marny grosz do �ado-wania i ci�gni�cia statków przeciwko pr�dowi od Astrachania do Ni�nego Nowogrodu.Brudni, bosi, obszarpani, obroSni�ci, jak dzikie zwierz�ta, uginaj�c si� pod wrzynaj�cymsi� w ramiona sznurem, ci�gn�li bur�aki ci�k� szkut� ze stoj�cym na sterze kupcem w�a-Scicielem.Grz�z�y w mokrym piasku okryte ranami i odciskami czarne stopy, pochyla�y si� coraz ni-�ej, niby kryj�c si� przed s�o�cem, spocone karki, a piersi zdyszane i zziajane wydobywa�ytylko jedne dxwi�k:26 O o o ej! O o o ej!By�a to pieS� bur�acka, pieS� n�dzy, rabiej niemocy i rozpaczy. O o o ej! O o o ej! Niech Bóg dopomaga, bur�aki! krzykn�� im jeden z ch�opców, usuwaj�c si� z drogi. Do djab�a! warkn�� id�cy na czele wysoki drab o pot�nej, nagiej piersi, okrytej czer-wonemi wrzodami. Nad nami tylko djabe� ma moc, szczeniaku.Przeszli i ju� zdaleka, z poza g��boko wcinaj�cego si� w rzek� przyl�dka dop�yn�� zaci-chaj�cy j�k: O o o ej! O o o ej!Uljanowowi Scisn�o si� serce.Djab�a nigdzie nie spotyka�, a tymczasem mia� on moc nadbur�akami [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki