Grisham John Lawa przysieglych (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Prowadzona przez niego waszyngtońska kancelaria nosiła niewiele mówiącą na-zwę Arlington West Associates i nie była żadną znaczącą firmą.Nikt więc nie powi-nien tu znać jego nazwiska rzecz jasna, nie licząc prawników obrony, ich klientóworaz kilku miejscowych wywiadowców.Dlatego też w skrajnym osłupieniu popatrzyłna strażnika i po chwili mruknął: Dziękuję.Wyszedł do atrium, wciąż z niedowierzaniem spoglądając na kopertę.Jego nazwi-sko zostało wykaligrafowane dużymi, kształtnymi literami, bez wątpienia kobiecą ręką.Fitch z ociąganiem otworzył kopertę i wyjął ze środka pojedynczą kartkę papieru.Szyb-66ko przeczytał odręcznie wypisany tekst: Szanowny panie Fitch.Jutro sędzia numer dwa, Nicholas Easter, będzie ubranyw szary golf z czerwonymi lamówkami, zaprasowane w kant spodnie koloru khaki, bia-łe skarpetki oraz brązowe skórzane, sznurowane pantofle.Jos� podniósł się z murku okalającego fontannę, podszedł bliżej i spojrzał wzrokiemwiernego psa czekającego na polecenia swego pana.Fitch po raz drugi przeczytał list,wreszcie uniósł głowę, popatrzył na swego kierowcę, po czym zawrócił i uchylił drzwisali posiedzeń.Szeptem poprosił strażnika, aby wyszedł na korytarz. O co chodzi? zapytał tamten, wyraznie niezadowolony, że odrywa się go odsłużby i wyciąga z posterunku. Kto panu przekazał tę kopertę? rzekł Fitch, starając się zachować uprzejmy ton.Dwaj strażnicy, czuwający przy bramce wykrywacza metali, podejrzliwie zerkali w ichkierunku. Jakaś kobieta.Nie wymieniła swego nazwiska. A kiedy panu go dała? Tuż przed pańskim wyjściem, najwyżej minutę wcześniej.Adwokat rozejrzał się na boki. Czy jest tu gdzieś jeszcze? Nie odparł tamten, pospiesznie zerknąwszy w głąb atrium. Może ją pan opisać?Strażnik wcześniej pracował w policji, toteż uczynił to z zawodową precyzją. Oczywiście.Pod trzydziestkę, jakieś sto sześćdziesiąt pięć centymetrów wzrostu,krótkie ciemnoblond włosy, piwne oczy.Szczupła, zgrabna, bardzo atrakcyjna. Jak była ubrana?Na strój dziewczyny strażnik nie zwrócił uwagi, lecz wolał się do tego nie przyzna-wać. No cóż.Jasna, letnia sukienka, beżowa, może kremowa.chyba jedwabna, z przo-du zapinana na guziki.Fitch zamyślił się na chwilę, po czym spytał: Co panu powiedziała? Niewiele.Poprosiła mnie tylko, bym przekazał panu kopertę, i zaraz zniknęła. Może zauważył pan jakiś charakterystyczny akcent lub sposób wyrażania się? Nie.Czy to już wszystko? Muszę wracać na salę. Tak, rozumiem.Dziękuję.Fitch skinął ręką na Jos�go, zbiegł po schodach i energicznym krokiem przemierzyłhol.Wyszedł na ulicę, pospiesznie zapalił papierosa, a następnie ruszył pieszo na tyły67gmachu sądu.Sprawiał takie wrażenie, jakby chciał zaczerpnąć trochę świeżego powie-trza.* * *Zarejestrowanie przedśmiertnych zeznań Jacoba Wooda zajęło dwa i pół dnia.SędziaHarkin po zapoznaniu się z całym materiałem polecił wyciąć wszelkie dyskusje prawni-ków, interwencje pielęgniarek oraz najmniej znaczące fragmenty opowieści chorego.Potakiej obróbce zapis został skrócony do dwóch godzin i trzydziestu jeden minut.Ale i to wydawało się niemal wiecznością.Przysięgli, którzy po przerwie z zainte-resowaniem powitali relację z wieloletnich zmagań Wooda z nikotynowym nałogiem,wkrótce znów popadli w otępienie, gorzko żałując, że sędzia nie nakazał jeszcze bardziejskrócić tych zeznań.Wood zaczął palił papierosy marki Redtop w wieku lat szesnastu,a uczynił to tylko dlatego, że wszyscy jego koledzy palili te właśnie papierosy.Ale kiedyukończył służbę w marynarce i się ożenił, zmienił gatunek, gdyż żona nalegała, by prze-rzucił się na papierosy z filtrem.Początkowo namawiała go, aby w ogóle rzucił palenie,lecz na to nie miał wystarczająco silnej woli.Kierując się więc ogłoszeniami zaczął ku-pować bristole, ponieważ zawierały mniej nikotyny oraz substancji smolistych.W wie-ku dwudziestu pięciu lat spalał już po trzy paczki dziennie.Dobrze to pamiętał, gdyżwłaśnie wtedy przyszło na świat ich pierwsze dziecko, a Celeste Wood zaczęła go stra-szyć, że nie doczeka wnucząt, jeśli ciągle będzie tak dużo palił.Nieodmiennie odmawia-ła przyniesienia mu papierosów, ilekroć wychodziła po zakupy, Jacob musiał więc za-opatrywać się sam.Ograniczył się do dwóch kartonów, czyli dwudziestu paczek tygo-dniowo i tylko sporadycznie musiał dokupować jedną czy dwie paczki, kiedy czasamimu brakowało.W końcu postanowił zerwać z nałogiem [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki