[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ma nieprzepartą chęć zapolować, a dla ciebie to zwykłe nieposłuszeństwo.Wiesz, że twój pies jest bystry i pełen energii.Dlaczego tak trudno jest ci utrzymać jego uwagę i zmusić do posłuszeństwa? Pewne wskazówki uzyskałeś już, czytając poprzednie rozdziały, ale rozpatrzmy to z jeszcze innego punktu widzenia.Dlaczego, zamiast przezwyciężać instynkt myśliwski, nie spożytkować go tak, aby był ci pomocny w uzyskaniu lepszej kontroli nad psem ku waszej obopólnej radości?Lata pracy z psami przekonały mnie, że nie wystarczy dawać im jeść i wyprowadzać je na spacery.Musimy dawać im tyle zainteresowania, ile oczekujemy, że one dadzą nam.Jeżeli codzienne ćwiczenia będą dawały psu tyleż bodźców psychicznych, co fizycznych, to będzie on znacznie bardziej zainteresowany twoimi oczekiwaniami, a jego posłuszeństwo wzrośnie nadzwyczajnie.Najcenniejszą umiejętnością psa jest zdolność do wyszukiwania śladów, rozpoznawania i podejmowania tropów.Jest wiele prostych zabaw, jakie możesz wymyślać opierając się na tym wspaniałym talencie.Stymulacja tych właśnie psich popędów bardzo pomoże przezwyciężyć ci jego skłonność do nieposłuszeństwa.Wystarczy prawidłowo nauczyć psa paru prostych ćwiczeń.Pies zacznie patrzeć na ciebie ze swego rodzaju oczekiwaniem i zaangażowaniem, które pozwoli mu zapomnieć o potrzebie poszukiwania bodźców na własną rękę.Zabawy w domu1.Każ psu zostać, ewentualnie poproś kogoś, żeby go przytrzymał.Pokaż mu smakołyk i udawaj, że chowasz go w różnych miejscach w pokoju — za sofą, za nogą krzesła, gdzieś w kącie, pod dywanem itp.Schowaj go w którymś z tych miejsc.Wróć do psa i każ mu szukać.Jeśli trzeba będzie, oprowadź go po pokoju, aż zrozumie zasady gry.Nagródź go za sukces.Trzy czy cztery takie zabawy dziennie wystarczą, a w miarę upływu czasu można zadania komplikować.Jeśli masz zamiar dać psu jakiś smakołyk, znacznie zabawniej będzie go ukryć i pozwolić, aby pies sam go znalazł.2.Przytrzymaj psa, a ktoś z rodziny lub przyjaciół niech pokaże mu zabawkę lub przysmak i wyjdzie z pokoju, żeby się schować (początkowo kryjówka nie może być zbyt trudna).Najszybciej jak to możliwe zachęć psa do szukania ukrytej osoby na hasło “szukaj".Pierwszy raz szukaj razem z psem.Natychmiast, gdy pies odkryje kryjówkę, oboje — i ty i osoba szukana — dajcie psu coś dobrego i pochwalcie go.Kiedy pies zapamięta zasady gry, kuszenie go do szukania zabawką stanie się zbędne.Obydwie zabawy można aranżować również poza domem, w ogrodzie czy na terenie niezabudowanym.Na początku obszar poszukiwań nie powinien być zbyt rozległy, a kiedy pies pozna już i polubi te zabawy, można go stopniowo rozszerzać.Uważaj jednak, aby nie przetrenować psa, gdyż wtedy straci zainteresowanie zabawą.Zabawy w ogrodzieWeź pełną garść sucharków dla psów i, podczas kiedy ktoś trzyma psa, ty obejdź trawnik i rozrzucaj sucharki jak dla drobiu.Potem puśćcie psa mówiąc “szukaj".Na początku pewnie trzeba będzie obejść z nim trawnik, żeby łatwiej pojął, o co chodzi.Ta zabawa jest znakomitym ćwiczeniem, kiedy ma się więcej psów, gdyż wtedy konkurują one ze sobą o zdobycz, co jest dla nich znacznie bardziej stymulujące.Nie widzę zresztą powodu, dlaczego jakiejś części swego codziennego posiłku pies nie miałby zdobywać, wykorzystując swoje naturalne zdolności do tropienia i odnajdywania zdobyczy.Przecież na wolności polowanie zawsze poprzedza jedzenie.Zabawy w parku1.Poproś kogoś ze znajomych, aby przytrzymał psa na długiej smyczy.Oznacz miejsce startu i odejdź 30-50 metrów, pociągając nogami, aby zostawić jak najwyraźniejszy trop.Połóż nagrodę na ziemi i wróć swoim śladem.Daj psu komendę “szukaj" i zachęć go, żeby podążył twoimśladem.Jeśli zauważysz, że stara się iść na pamięć, skróć smycz.Zachowaj cierpliwość dopóki pies nie zrozumie, o co chodzi.Kiedy już zrozumie zasady gry, można zmieniać kierunki i odległości.Potem możesz zacząć chodzić normalnym krokiem lub chować nagrodę tak, żeby pies cię nie widział, ale te utrudnienia musisz wprowadzać stopniowo i bardzo powoli, aby pies nauczył się prawidłowo je wykonywać.2.Kiedy pies cię nie widzi, idąc spacerowym krokiem upuść zabawkę w wysokiej trawie lub pod drzewem i kontynuuj spacer.Zawołaj psa i daj mu komendę “wróć, szukaj" (odległość nie powinna być większa niż 20 metrów).Nagródź go za sukces.Używaj wydłużającej się smyczy — początkowo, by mieć pewność, że w każdej chwili możesz odwołać psa do siebie.W końcu możesz zrezygnować ze smyczy, a po niedługim czasie będziesz mógł spokojnie gubić klucze na spacerze.Twój pies je zawsze znajdzie.W tych zabawach mogą brać udział wszyscy członkowie rodziny, nawet dzieci.Dostarczają one wiele satysfakcji i rozrywki zarówno psu, jak i właścicielowi.Psa rozsadza duma z osiągniętego sukcesu, a właściciela — z powodu posiadania tak mądrego psa.Dodatkową korzyścią dla właściciela jest podbudowanie swojej pozycji przewodnika stada — to on inicjuje polowanie.CZĘŚĆ III PORADYDLA WŁAŚCICIELI PSÓW od A do ZKŁOPOTY Z PSEM: JAK SIĘ ICH POZBYĆSporządzenie pełnej listy wszystkich przejawów nienormalnego zachowania, czy też problemów wychowawczych u psów nie jest, rzecz jasna, możliwe.Rozdział ten w zamierzeniach autora nie ma zatem stanowić kompletnego ich spisu, może natomiast z powodzeniem służyć jako przewodnik dla mniej doświadczonych właścicieli psów.Wiele problemów zostało już omówionych w książce — w takim przypadku Czytelnik znajdzie wskazówkę, do którego rozdziału powinien powrócić.Jeśli wymieniony w spisie problem nie był wcześniej przedstawiony, to towarzyszy mu krótki opis, jak można sobie z nim poradzić.W ten sposób czytelnik dowie się o różnych podejmowanych już próbach terapii i ich skuteczności.Rzecz jasna, w wielu przypadkach podawane przeze mnie rady mogą się powtarzać.AgresjaPatrz rozdział 14.Brudzenie w domuPatrz rozdział 15.Jeśli brudzenie zdarza się tylko nocą, a nie jest związane z nadpobudliwością, to przedstawiony w rozdziale 7 przykład pani, która nurzała nos psa w ekstrementach, pokazuje dokładnie, jak nie należy wówczas postępować.Dość istotny jest w tych przypadkach wiek psa, gdyż problemy tego rodzaju na ogół przemijają z wiekiem, a psy w naturalny sposób uczą się prosić o wyjście.Zachowanie czystości przez noc należy nagradzać, a niepowodzenia — ignorować.Czasem, gdy szczeniak uczony był tradycyjnym sposobem załatwiania się w domu na papier, zachowanie to może zostać utrwalone.Trzeba wówczas usunąć papier, a w tym miejscu położyć psie posłanie lub postawić miskę z wodą.W miarę wzrostu psa zmienia się też szybkość trawienia pokarmu, co należy uwzględnić, ustalając pory posiłku.U dorosłego psa, u którego trawienie trwa od dwunastu do piętnastu godzin, najlepsze będą dwa posiłki — poranny o 8.00 i wieczorny o 18.00 plus wieczorny spacer.U psa młodego trawienie trwa krócej — od ośmiu do dwunastu godzin.Przy podanym uprzednio układzie godzin karmienia, młody pies może znaleźć się w dramatycznej potrzebie we wczesnych godzinach rannych.W czasie, gdy pies dorasta, radzę właścicielom, których psy mają problemy z utrzymaniem czystości w nocy, aby wieczorny posiłek podawali możliwie jak najpóźniej, stopniowo przesuwając go na wcześniejszą porę (powiedzmy, o godzinę na miesiąc)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
