[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.18–19.Otóż tu właśnie wprowadzi sam Chrystus pewną korektę.W swej odpowiedziprzyzna, że dał uczniom władzę deptania po wężach i skorpionach i po wszelkiej mocynieprzyjacielskiej, jednakże mają się weselić nie z tego, że duchy im ulegają, ale z tego, że ich imiona zapisane są w niebie.20.Inaczej mówiąc, uczniowie winni byli zrozumieć, że władza, którą dysponowali, była im dana nie na ich własny użytek, lecz po to tylko, aby mogli usuwać przeszkody, na jakienatrafiali; powinni pojąć, że przywilej stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika (Łk 10,19) otrzymali nie ze względu na nich samych, ale z uwagi na ichposłannictwo; że ich radość winna mieć za przedmiot to, iż spełniają wolę Bożą; że zarabiają sobie na wieczną zapłatę; że są uległymi Bogu narzędziami.Wszelki czyn apostolski musiwyrastać z osobistej świętości ucznia i owa świętość winna ludziom sprawiać większą radośćniż ich apostolskie sukcesy.Idea wybrania przedstawiona za pomocą obrazu zapisania wksiędze życia jest nawiązaniem do pewnych wypowiedzi ze ST.Oto np.w Wj 32,33 czytamy: Tylko tego, który zgrzeszył przeciw Mnie, wymażę z mojej księgi.Podobnie Dn 12,1: W tym czasie naród twój dostąpi zbawienia: ci wszyscy, którzy zapisani są w księdze.Zob.nadto Ml 3,16; Ps 69[68],29.W NT obraz ten występuje w Flp 4,3 i bardzo często w Apokalipsie św.Jana (3,5.12; 13,8; 20,12.15; 21,27; 22,18.19).Tak oto rozpoczął się długi proces prostowania umysłów i serc uczniów Pańskich: jeszcze niejeden raz będzie im Jezus wyrzucał ichmałoduszność, bojaźliwość oraz brak wytrwałości w modlitwie i czuwaniu.OBJAWIENIE OJCA I SYNA (10,21–22)21 W tej to chwili rozradował się Jezus w Duchu Świętym i rzekł: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom.Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie.22 Ojciec mój przekazał Mi wszystko.Nikt też nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić».21–22.Tak zwany hymn pochwalny na cześć Ojca objawiającego wielkie rzeczy maluczkim tego świata oraz siebie samego Synowi, Łukasz powtarza dosłownie za Mateuszem11,25–27 (zob.wyżej, s.72–73), opuszczając jedynie zachętę do naśladowania Jezusa.PRZYWILEJ UCZNIÓW (10,23–24)23 Potem zwrócił się do samych uczniów i rzekł: «Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wywidzicie.24 Bo powiadam wam: Wielu proroków i królów pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć, co słyszycie, a nie usłyszeli».23–24.Specjalne uprzywilejowanie uczniów Pańskich polega na tym, że dane im jestoglądać tajemnice zbawienia ludzkości; że są świadkami urzeczywistnienia się planów Bożych, które były zakryte przez wieki (Rz 16,25; Ef 3,4–5; Kol 1,26; 1 P 1,11–12).Otóż takiegozaszczytu nie dostąpili najwięksi prorocy, łącznie z Izajaszem, któremu zawdzięczamynajwięcej mesjańskich proroctw, ani najsławniejsi królowie, nie wyłączając Dawida, któryuchodzi za ideał wśród panujących w Izraelu.Tak więc mamy w tym tekście do czynienia zespecjalnym, dodatkowym błogosławieństwem.Tym błogosławieństwem można objąćwszystkich ludzi, patrzących na tyle nieszczęść, które gnębią nie tylko grzeszników, lecz także sprawiedliwych.Błogosławione oczy, które widzą tak wielką cierpliwość Boga.MIŁOŚĆ BLIŹNIEGO (10,25–29)25 A oto powstał jakiś uczony w Prawie i wystawiając Go na próbę, zapytał: «Nauczycielu, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?» 26 Jezus mu odpowiedział: «Co jest napisane wPrawie? Jak czytasz?» 27 On rzekł: Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem; a swego bliźniego jak siebie samego (Pwt 6,5; Kpł 18,18).28 Jezus rzekł do niego: «Dobrześ odpowiedział.To czyń, a będziesz żył» (Kpł18,5).29 Lecz on, chcąc się usprawiedliwić, zapytał Jezusa: «A kto jest moim bliźnim?»25–26.Niejeden już raz uczeni w Prawie zadawali Jezusowi podobne pytania,zmierzające zawsze z jednakowym uporem do skompromitowania Zbawiciela w oczach tłumu
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
