Słowacki Juliusz Lilla Weneda

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.GWINONAWięc wieża, gdzie ten stary człowiek?.SYGOCPusta.Spoczywa w głębi i śpi Derwid stary.Bo wszystkie węże, pieśnią wywabione,Są słuchaczami córki.GWINONAZwyciężyła!Dobądzcie z wieży starego Derwida.O! głupie węże! o! przeklęte gady! Córce odebrać harfę i wypędzić.Derwida zamknąć w podziemne ciemnice;Czego nie zrobił wąż, dokażę głodem.Czy go nakarmi córka, zobaczycie.SYGOCA z tym Salmonem co zrobić?LECHZamknąć goW jednym więzieniu z Derwidem zamorzyć.Oba są warci zgonu czarownicy.Wychodzą.CH�R DWUNASTU HARFIARZYO! święta ziemio polska! arko ludu!Jak zajrzeć tylko myślą, krew się lała.W przeszłości słychać dzwięk tej harfy cudu,Co wężom dała łzy i serce dała.Słuchajcież wy! gdy ognie zaczną buchać.Jeżeli harfy jęk przyleci z dala Będziecież wy, jak węże stać i słuchać?Będziecież wy, jak morska czekać fala,Aż ścichnie pieśń i krew oziębnie znowu.I znów się staną z was pełznące węże?Aż rzucą was do mogilnego rowu,Gdzie z zimnych jak wy serc się hańba lęże?Już czas wam wstać!Już czas wam wstać i bić, i truć oręże.KONIEC AKTU TRZECIEGOAKT CZWARTYSCENA ISala w zamku LECHA.LECH, GWINONA, GRYF.Wchodzi LILLA WENEDA.LILLA WENEDAW nie zawiązanej przychodzę koszuli,Nie niosę chleba, nie mam nic przy sobie,Lecz wy mnie puśćcie do ojca mojego,Który od dwóch dni jest morzony głodem.Ja go zobaczyć chcę tylko przed śmiercią,Jam go nie mogła zbawić więc pożegnam.Dlatego głowę ubrałam w lilije,W te wodne kwiaty, które u nas kładnąDziewicom zmarłym na ostygłe czoła.O! pani! spuść ty ze swojej srogości!Ja biedna zimne węże rozczuliłam,I tak się do mnie gady przywiązały,%7łe za mną cały kłębek biegł i syczałJak pies wyjący smutnie z przywiązania.I cóż ja winna, że węże wolałySłuchać mej pieśni niż mojego płaczu?A żem ja węże zimne rozczuliła,Dlaczegoż w tobie powiększyłam srogość?Czy ty zazdrościsz mi, pani, zwycięstwa,Które mi ojca mego wybawiło?O! jeśli tak jest, to wez go za ojca,A ja go będę na śmierć skazywała,A ty go będziesz bronić i zwyciężysz,Bo ten zwycięża tu zawsze, kto broni.Lecz nie, ja teraz jestem zwyciężoną,Mój ojciec pewnie już od głodu skonał;A ja chcę tylko widzieć jego ciało,W czoło chcę tylko pocałować zimne;Powiedzieć jego głuchemu trupowi,%7łe go nie mogłam zbawić lecz kochałam.O! patrz: koszula moja nie związana,Nie niosę chleba ani żadnej strawy Może się boisz, że jak drzwi otworzę,To wleci ze mną jaka muszka złotaI ten ją starzec zje? O, pani moja!Bóg muchy strzeże od śmierci ta muszkaBędzie mieć jaką córkę, co ją zbawi.Ja tylko jedna, ja nie mam nikogoI nikt się o mnie biedną nie upomni.O! proszę ja was, każcie wy mnie wpuścićDo mego ojca głodnego.LECHGwinona,Na Boga, te łzy miecz mi rozhartują.GWINONAI ty jej wierzysz? to są łzy zmyślone,Ona dwa razy tak płakała głośno,Za te trzy płacze ona się trzy razyOdśmieje ze mnie, jeśli ojca zbawi.LECHI cóż ci ludzki śmiech, Gwinono, szkodzi?GWINONALechu, śmiech ludzki jest zabójczą bronią,Więcej on strącił koron z głów posępnych,Niż ci się zdaje: o! śmiech to gadzina,Która się w sercu wyśmianego kryjeI tam go kąsa, kąsa, do krwi kąsa,Aż wreszcie siły w człowieku omdlejąI powie sobie: Jestem zwyciężony.Zmiech nas pozbawia zaufania w sobieI rodzi niemoc; ja znam takich ludzi,Z których się żaden żywy śmiać nie waży;Ci ludzie mają królestwo nad tymi,Którzy są śmiechu ludzkiego poddani.LILLA WENEDAKrólowo! Czegoż ty się teraz boisz?Czy tu są tacy, co wyśmieją litość?Widziałam w twoim sypialnym pokojuOkno, którego nigdy nie zamykasz,Bo w nim jaskółka uwinęła gniazdo;Więc ty masz litość; a czy się kto śmieje,%7łe ty masz litość nad jaskółką? Pani,Więc ja znalazłam w twoim sercu litość!Trzebaż być jeszcze, jeszcze nieszczęśliwszą,Ażebyś ty się, pani, zlitowała?Więc każ mi wydrzeć te spłakane oczy,A potem zlituj się nade mną ślepąI każ mnie wpuścić do ojca ślepego.O! proszę! proszę! każ mi wydrzeć oczy.GWINONASmutny to żebrak, co grosz wydrze nudą.LILLA WENEDAO! będę nudzić, nudzić, aż zezwolisz.GWINONAGryfie, każ wpuścić ją do tej ciemnicy,Gdzie siedzi ojciec jej, morzony głodem.LILLA WENEDA i GRYF wychodzą.Lechu! na twoją to zrobiłam prośbę.Cóż mi tak smutny stoisz i ponury?LECHGwinono, syn nasz w niewoli.GWINONAW niewoli?Mój syn w niewoli? mój Lechon w niewoli?Nie ty mię straszysz. Nie wiesz sam, co mówisz.On mi się dzisiaj śnił. O! Boże! Boże!Na syna mego zgubę pracowałam.Syn u Wenedów! Lechon u Wenedów!Lechon on nie ma takiej córki!LECH%7łono,Ja go odbiję.GWINONATrupa ty odbijesz!O! Lechu, na koń! na koń! na koń, Lechu!Wszyscy rycerze! zbierz wszystkich rycerzy!Jeśli wrócicie żywi bez Lechona,Ja się zabiję będę plwała w oczy!Ja się zabiję.Cóż, wy tchórze? na koń!Wybiega.LECHNiech się wykrzyczy, krzyk nic nie pomoże.Dziś za mego Lechona stu trupem położę.Wychodzi.SCENA IIBłonie.ZLAZ wchodzi.ZLAZMoja nieboszczka matula mówiła,%7łe kłamstwem wyjdę na pana to kłamstwo,Co mi matula mówiła o kłamstwie Ergo: jeżeli więc mówiła kłamstwo,Powinna była zrobić tym fortunę Umarła goła jak Lazarus a jaLedwom się kłamstwem nie usalmonowałNa wieki wieków; to szczęście, że jakośMojego pana zrobiwszy Salmonem(Niechaj mu światło wiekuiste świeci),Uciekłem z zamku i dobrze się stało;Gwalbertus, mój pan, został męczennikiemI pod imieniem świętego SalmonaKróluje w niebie, więc dobrze się stało Lecz to jest kwestia.quomodo uniknąćGłodu na puszczy i zrobić fortunę?Już próbowałem chrześcijańskiej paszy,Już próbowałem rycerskiego chlebaI zawsze chudy jak słomka.więc ergo,Pan Zlaz niech rusza do dziczy rzecz prosta!Pan Zlaz niech rusza prosto do Wenedów W jakim kolorze? w kolorze Wenedów Jako szpieg? a fuj nie szpieg, lecz nowiniarz,Zemsty nowiniarz, blekotnik nowiniarz;Człowiek ognistej mowy, krwawych zębówI czerwonego języka więc ergo,Gdy zapytają: Czy widziałeś Lecha? Widziałem. A co robi? Gdym go widział,To jadł Weneda z solą. A Gwinona? Gwinona we krwi się dziatek kąpała. A cóż się stało z naszym starym królem? A ja pokażę tak, język wywalęI zamknę oczy: Wasz król est finitus. A jego córka? A ja łzy jak z wiadraPopuszczę na to i nic nie odpowiemAlbo odpowiem jakie nowe kłamstwo,Takie żałośne kłamstwo, że uwierząI jeść mi dadzą za to, żem się spłakał.Wychodzi.SCENA IIISala w zamku Lecha.LECH, GWINONA, RYCERZE.LECHNa Boga! bądzże cierpliwą! na Boga!Mój oddział jeszcze z podjazdu nie wrócił [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki