Z zab w ksiezniczki (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Istnieje cały zestaw doskonale opracowanych wzorów usprawniających, któremogą być używane do sprawdzania struktury strategii i poprawiania jej poprzezusuwanie wszystkich niepotrzebnych kroków.Polega to na poszukiwaniu strategiipomyłek czy innych ograniczeń i problemów, a następnie usprawnianiu ich w takisposób, aby otrzymać programy prowadzące do oczekiwanych rezultatów.Przytoczony przykład z terapii: Pacjent przychodzi z problemem zazdrości.Mówi: Wiesz, ja po prostu.(patrzy w górę i w prawo) no, ja.(patrzy w dół w prawo),czuję zazdrość i.(patrzy w dół na lewo) mówię sobie, że to głupie i właściwie niemam powodu, ale wciąż odczuwam to samo.Zaczyna wzrokowo.Tworzywyobrażenie żony zabawiającej się z innym mężczyzną.Potem czuje się tak, jakbywidział tę scenę na własne oczy.I to wszystko, czego jest świadomy.Uczucia te nazywa zazdrością.Używa zatem wzrokowego systemu prowadzącego,posługując się zarazem kinestetycznym systemem reprezentacji.Sprawdza tosłuchowym systemem odniesienia i dowiaduje się, że jego uczucia są nieuzasadnione.Tak więc każdy system używany jest tu w inny sposób.Kobieta:- Czy pracując z tym mężczyzną starałbyś się włączyć w jego system reprezentacji?- To zależy od tego, co chce się osiągnąć.Wyznajemy zasadę, że w komunikacjinie ma błędów, a tylko wyniki.Abyśmy mogli odpowiedzieć na twoje pytanie, musiszsprecyzować, o jaki wynik ci chodzi.Jeżeli chcesz nawiązać kontakt, powinnaśdopasować się do systemu reprezentacji.Kiedy klient przychodzi i mówi: Jestemstrasznie zazdrosny, ciężko mi z tym i nie wiem, co robić , możesz mu powiedzieć: No cóż, spróbuję panu pomóc pokierować tymi emocjami, gdyż ma pan prawo jeodczuwać.To pierwszy krok do nawiązania kontaktu.Jeżeli jednak powiesz: Nocóż, spróbuję panu pomóc uzyskać właściwą perspektywę wobec pańskich uczuć - tonie nawiążesz świadomego kontaktu.Możesz, ale też nie na pewno, nawiązać kontaktnieświadomy, co w końcu jest najważniejsze.Kiedy ktoś przychodzi z problemem zazdrości i uda ci się zauważyć wskazówkidocierania, to uzyskasz wszystkie potrzebne informacje, by zrozumieć zachodzące wtym człowieku procesy.Nawet kiedy ludzie przekonują się do naszej metody izaczynają ją stosować, często nie uczą innych nowych sposobów radzenia sobie zproblemami.Jeżeli twój terapeuta pomaga ci uzyskać bardziej realistyczny obrazrzeczywistości, to pracuje nad treścią, zostawiając formę nietkniętą.W większościwypadków nikt nie stara się zmienić struktury procesu, a jedynie próbuje uczynić go bardziej realistycznym.W praktyce oznacza to, że pozytywne wyniki terapiiutrzymają się tak długo, jak długo treść się nie zmieni.Każda zmiana treści przyniesienowe kłopoty.Sposób, w jaki uruchamiamy w sobie różne motywy, może mieć tę samą strukturęco zazdrość: tworzy się obraz tego, czego się chce i co łączy się z przyjemnymodczuciem, a następnie mówi się do siebie, jak należy go zrealizować.Choć ówsposób może być czasem przykry, będziecie trwać przy nim tak długo, dopóki niepoznacie i nie nauczycie się nowej metody.Nawet najgorsza strategia jest lepsza niżżadna.Mężczyzna:- Czy półkule mózgowe różnią się, jeżeli chodzi o dominację ręki i dominację oka?- Na każdym seminarium pada to pytanie.O ile wiem, żadne badania niepotwierdziły hipotezy o prawo- lub lewo-oczności.A nawet gdyby tak było, niemiałoby to znaczenia w procesie komunikacji interpersonalnej, toteż nie interesuję siętym specjalnie.Połowa każdego oka ma połączenie z inną półkulą.Tendencja dopatrzenia w mikroskop określonym okiem jest istotna pod względem statystycznym,mimo to nie wiem, w jaki sposób wykorzystać tę informację.Mężczyzna:- Co się dzieje, gdy jedno oko jest wyraznie sprawniejsze niż drugie, jedno jest ślepe , a drugie zupełnie w porządku? Czy ma to jakiś związek z prawo- lubleworęcznością?- Nie mam pojęcia.Ale to też nie jest przydatne w procesie komunikacji.Gdybyktoś wiedział coś na ten temat, niech da mi znać.Mężczyzna:- Kiedy, waszym zdaniem, ustala się dominacja ręki?- Nie mam zdania.Lingwiści uważają, że między czwartym a piątym rokiem życia.Nie zbierałem dowodów, żeby to uzasadnić.Prawo-lub leworęczność jest wymiaremdoświadczenia.Jednak nie sądzę, aby dominacja miała jakiekolwiek znaczenie wprocesie komunikacji.W tym pokoju, na przykład, wykonujemy nieskończoną liczbędoświadczeń sen-sorycznych.Stale dokonujemy nieświadomych wyborów.Gdyby taknie było, bylibyśmy uczonymi idiotami, którzy nie potrafią niczego zapomnieć i dokażdego tematu używają wszystkich posiadanych informacji.Większość terapii opiera się na założeniu, że jeżeli zna się przyczynę problemu, towiedza ta stanowi już podstawę do zmiany.To właściwe, ale jednocześnieograniczające stanowisko - jeden sposób dokonywania zmian, jeden z nieskończonejilości sposobów rozumienia zachowania.Dlatego w terapii i komunikacji nie jest dlamnie istotne, kiedy ustala się lateralizacja, chyba że chcecie przestawić dziecko zjednej ręki na drugą.Lateralizację wykorzystywałem jedynie w przypadkach jąkania.Pracowałem naprzykład z dzieckiem, któremu pomagałem uzyskać większe możliwości wyboru.Zauważyłem, że kiedy dawano temu pacjentowi zadanie wymagające używania tej, anie innej dłoni - wszystko jedno której - i nie żądano, by jednocześnie mówił, potrafiłon wykonać zadanie i pózniej je opisać.Jeżeli jednak musiał mówić - lub gdy zadanieangażowało obie ręce, czyli pojawiła się trudność przestawienia się z jednej półkulina drugą - miał trudności.U dziecka wskazówki docierania pojawiają się już we wczesnym wieku.To ważnainformacja.Obecnie dzieci mające trudności w nauceokreśla się często jako niezdolne do uczenia się.Większość tych przypadków jestjednak wynikiem wadliwego systemu nauczania.Na przykład, badałem kiedyś grupędzieci, u których stwierdzono skrzyżowanie półkul - podobno coś takiego istnieje.Miałem zbadać, czy różnią się od rówieśników, jeżeli chodzi o wskazówki docierania.Doszedłem tylko do tego, że dzieci te, pisząc wyrazy, literowały je słuchowo.Kiedyspytałem na przykład: Jak się pisze �siano�? - spoglądały w dół na lewo.Zapytane,co robią, odpowiadały: Mówimy ten wyraz w środku, do siebie.Były bowiemnauczone literowania fonetycznego.Tymczasem nawet słowa fonetyka nie możnaprzeliterować fonetycznie!1*- Kto z was miał piątkę z ortografii? Jak napiszesz wyraz pheno-mena( zjawiska )? Kobieta:- Najpierw je odczytuję [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki