Follett Ken Na skrzydlach orlow

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Coburn dojechał taksówką do Bukaresztu , spotkał tam Keane a Taylora.Po wy-jezdzie do Nowego Jorku Lloyda Briggsa, który miał tam poinstruować osobiście praw-ników EDS, sprawami w Teheranie kierował Taylor.Siedział teraz za biurkiem PaulaChiapparone, ubrany w nienaganny garnitur z kamizelką, zupełnie jakby znajdował sięod najbliższej rewolucji o milion mil, a nie w samym jej środku.Zdumiał się, gdy zo-baczył Coburna. Jay! Co ty tu robisz, u diabła? Właśnie przyjechałem odpowiedział Coburn. Po co ci ta broda? Chcesz, żeby cię wylali? Myślałem, że dzięki temu wydam się tu mniej amerykański. A widziałeś kiedyś Irańczyka z rudą brodą? Nie roześmiał się Coburn. No, to skąd się tutaj wziąłeś? Cóż, wygląda na to, że w dającej się przewidzieć przyszłości nie sprowadzimy lu-dzi z powrotem do Teheranu.Przyjechałem więc, aby skompletować ich ruchomościi przerzucić je do Stanów.Taylor przyjrzał mu się dziwnie, ale nie skomentował tych słów. A gdzie masz zamiar zatrzymać się? Wszyscy przenieśliśmy się do hotelu Hyatta,tam jest bezpieczniej. Czy mógłbym skorzystać z twojego dawnego domu? Kiedy tylko zechcesz. A teraz jest sprawa taka.Czy masz może koperty, które każdy z nich zostawiał? Tez kluczami do samochodów, domów i poleceniami, co zrobić z ich wyposażeniem. Oczywiście& Postępowałem zgodnie z tymi instrukcjami.I wszystko, co poleci-li przesłać sprzedaję: zmywarki, suszarki, lodówki& Człowieku, prowadzę tu regu-larną wyprzedaż. Czy mogę dostać te koperty? Naturalnie. A jak wygląda sytuacja z samochodami? Zgromadziliśmy większość z nich.Kazałem zaparkować samochody obok szkołyi paru Irańczyków, jeżeli ich jeszcze nie sprzedało, to powinno je pilnować. A co z benzyną? Rich zdobył od pilotów cztery pięćdziesięciopięciogalonowe beczki.Trzymamy je132w piwnicy. Kiedy wchodziłem, miałem wrażenie, że śmierdzi benzyną. Nie zapal tam czasem zapałki, bo wszystkich nas szlag trafi. Czy robicie coś, żeby uzupełnić zapasy? Używamy dwóch samochodów jako cystern Buicka i Chevy , mają duże,amerykańskie zbiorniki.Dwóch naszych kierowców spędza całe dnie w kolejkach nastacjach benzynowych.Kiedy zatankują, wracają tutaj, wtedy przepompowujemy ben-zynę ze zbiorników do beczek, i znów wysyłamy samochody na stację benzynową.Cza-sami można kupić benzynę od kogoś z początku kolejki.Zatrzymuje się takiego, cowłaśnie zatankował, i proponuje dziesięciokrotną cenę.Tutaj, wokół kolejek po benzy-nę powstaje cała gałąz gospodarki. A co z olejem opałowym do ogrzewania domów? Mam zródło, ale facet zdziera ze mnie cenę dziesięciokrotnie wyższą od dawnej.Wydaję tu forsę, jak pijany marynarz. Będę potrzebował dwunastu samochodów. Co takiego? Jay? Dwunastu samochodów?! To, co słyszałeś. Będziesz mógł trzymać je koło mojego domu.Tam jest duże, ogrodzone podwór-ko.Czy będziesz chciał& obojętne z jakiego powodu& zajmować się tankowaniem sa-mochodów w taki sposób, żeby żaden z irańskich pracowników tego nie widział? Oczywiście. W takim razie przyprowadzaj samochód do Hyatta, a ja ci go zamienię na zatan-kowany. Ilu Irańczyków jeszcze mamy? Dziesięciu najlepszych, plus czterech kierowców. Chciałbym mieć ich spis. Czy wiesz, że Ross jedzie tutaj? O cholera, nie! Coburn był zaskoczony. Właśnie dostałem wiadomość.Przywozi z Kuwejtu Boba Younga, żeby przejąłode mnie sprawy administracyjne i Johna Howella, by zajął się stroną prawną.Chcą,żebym współpracował z Johnem w sprawie rokowań i kaucji. Tak to jest Coburn zastanawiał się, o co chodzi Perotowi. No dobra, jadę dociebie. Jay, dlaczego nie powiesz mi, co jest grane? Nie ma tu nic do powiedzenia. Nie pieprz, Coburn.Chcę wiedzieć, o co chodzi. Usłyszałeś wszystko, co miałem do powiedzenia. Mówię ci, nie pieprz.Zobaczysz, jakie samochody dostaniesz& będziesz miał133fart, jeżeli będą w nich kierownice. Przykro mi. Jay& Tak? Masz najśmieszniejszą walizkę pod słońcem. Różnie bywa& Słuchaj, Coburn.Ja wiem, po co tu jesteś.Coburn westchnął. No to chodzmy się przejść.Wyszli na ulicę i Coburn powiedział Taylorowi o grupie ratowniczej.Następnego dnia zaczęli organizować kryjówki.Dom Taylora przy A5�ab Street 2 nadawał się idealnie.Był położony blisko hoteluHyatt, co ułatwiało zamianę samochodów i znajdował się w amerykańskiej części mia-sta, miejscu, które, gdyby zamieszki przybrały na sile, mogło okazać się mniej niebez-pieczne dla Amerykanów.Telefon działał, było dość oleju opałowego.Ogrodzone mu-rem podwórze mogło pomieścić sześć samochodów.Istniało również tylne wyjście,mogło być wykorzystane jako droga ucieczki, gdyby przed frontowymi drzwiami poja-wił się oddział policji.A poza tym, właściciel nie mieszkał w domu.Posługując się planem Teheranu wiszącym na ścianie gabinetu Coburna, na którejod chwili ewakuacji zaznaczone były wszystkie domy EDS w mieście, wybrali jeszczetrzy, nadające się na kryjówki.W ciągu dnia, kiedy Taylor zatankował już samochody, Coburn odprowadził je pokolei z Bukaresztu do każdego z domów i zaparkował przy każdym po trzy.Patrząc ponownie na plan, próbował sobie przypomnieć, czyje żony pracowaływ amerykańskich instytucjach wojskowych, rodziny bowiem, które miały prawo za-opatrywania się w kantynie, zawsze posiadały lepszą żywność.Zanotował osiem naj-bardziej prawdopodobnych możliwości.Jutro odwiedzi te miejsca i zabierze stamtąd dokryjówek wszystkie konserwowane produkty żywnościowe i napoje.Wybrał również piąte mieszkanie, ale nie odwiedził go.Miało to być alarmowe miej-sce schronienia, wykorzystywane w razie poważnej potrzeby i nikt nie mógł się tampokazywać, dopóki nie zaistniała taka konieczność.Tego wieczoru, kiedy był sam w mieszkaniu Taylora, zadzwonił do Dallas i popro-sił Merva Stauffera.Stauffer był, jak zawsze, w dobrym nastroju. Cześć, Jay! Jak się masz? W porządku. Cieszę się, że cię słyszę.Mam do ciebie prośbę.Masz coś do pisania?134 Jasne. OK.Honky Keith Goo,�all Zero Honky Dummy& Merv przerwał mu Coburn. Co? Co ty u diabła gadasz? To kod, Jay. Co to takiego Honky Keith Goo,�all? H jak Honky, K jak Keith& Merv, H to Hotel, K to kilo& O! powiedział Stauffer. O, nie wiedziałem, że powinno się używać określo-nych słów&Coburn roześmiał się. Posłuchaj rzekł. Przed następnym telefonem poproś kogoś o wojskowy kodliterowy.Stauffer też się roześmiał. Oczywiście, że to zrobię odparł. Ale przypuszczam, że tym razem będziemymusieli posłużyć się moją wersją. Dobra, zaczynaj.Coburn odebrał zakodowaną informację, a potem, wciąż używając kodu, przekazy-wał Staufferowi swoje miejsce pobytu i numer telefonu.Po skończeniu rozmowy roz-szyfrował przekazaną mu przez Stauffera wiadomość.Była dobra.Następnego dnia przylatywali do Teheranu Simons i Joe Poche.2 [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki