Melissa Marr Wróżki 03 Krucha Wiecznoć

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nadal nie miała sensu. Wydaje się podekscytowany.j|w��DG118W zamyśleniu przeciągnęła dłonią po nowej kołdrze, którą wspólnie wybrali iponownie odtworzyła wiadomość.Gdy on milczał, ktoś inny bardzo łagodnie szeptałniezrozumiałe słowa. Odszedł.Powierzyła mu sekrety, których nigdy nikomu nie zdradziła.Gdy Keenan iDonia ją prześladowali, otworzyła się przed Setha.Złamała wszystkie zasady, wedługktórych żyła nie tylko ona, ale także jej matka i babcia.Zapiekły ją oczy, alepowstrzymała łzy.Zastanawiała się, co się stało.Nie mogła wytrzymać w sypialni, w miejscu, które wiązało się z tylomawspólnymi wspomnieniami.Wyszła więc i zajrzała do Rozwijaka.Węża nie byłojednak w terrarium. Rozwijak zniknął.Powtarzała sobie, że Seth wróci.Aislinn rozejrzała się po pustym domu.Chciała uciec, ale nie miała dokąd;zawsze, gdy czuła się zagubiona, szukała otuchy u Setha.A on zniknął.- Gdzie jesteś? szepnęła.Nie mogła jeszcze wyjść.Umyła ręce, a potem zajęła się brudnymi naczyniami.Nie, nie miała nadziei, że Seth wejdzie i zastanie ją przy zlewie; po prostu nie mogłazostawić bałaganu.Gdy odstawiła filiżanki na miejsce, zdała sobie sprawę, żepozostałe naczynia zniknęły.Zostały tylko te filiżanki i dzbanek, prezent odniej. Dlaczego wszystko zabrał? Dlaczego zostawił dzbanek, który ode mnie dostał?Coś tu nie gra.Seth się tak nie zachowywał.Rozejrzała się po pociągu i znalazła potłuczone naczynia w koszu na śmieci.Ktoś wszystko zniszczył i posprzątał.Gdyby nie brak Rozwijaka i ekscytacja w głosieSetha, byłaby skłonna uwierzyć, że groziło mu niebezpieczeństwo. Zabrał Rozwijaka.Uczucia za bardzo w niej wezbrały, ale odkąd została Królową Lata, musiałakontrolować podobne przypływy, Widziała efekty wahań nastrojów Keenana miniaturowe burze tropikalne, sirocco na ulicy i pomagała sprzątać po tychhuśtawkach nastrojów.Przy niej Keenan się uspokajał.Po dziesięciu wiekach w roliKróla Lata nadal popełniał błędy, ale nawet jego burze nie przypominałyprzytłaczającego emocjonalnego koszmaru, który teraz przeżywała.Mie mogła sobie z tym poradzić.Na zewnątrz para unosiła się niczym mgła sunąca od morza.Te opary pojawiłysię przez nią.Czuła to; zamęt, strach, złość i ból wirowały coraz szybciej i szybciej. Seth odszedł.Podeszła do drzwi i zamknęła je za sobą. Setha już nie ma.Szła przez miasto, zmuszając się do każdego kroku.Była osamotniona.Strażnicy coś mówili.Wróżki zatrzymywały się, gdy je mijała.Ale nic się nie liczyło.Seth odszedł.Gdyby bananach albo ktokolwiek inny chciał ją skrzywdzić, mieliby terazdoskonałą okazję.W jej uszach raz za razem rozbrzmiewała wiadomość, którą dla niejj|w��DG119zostawił.Zanim dotarła do loftu, zrozumiała, że przestało się liczyć wszystko pozazniknięciem Setha.Otworzyła drzwi.Strażnicy rozmawiali z Keenanem.Zdawali relację z jejbezmyślnego zachowania.Pozostali hałasowali jeszcze bardziej.Ptaki ćwierkały.Nicnie miało znaczenia.Keenan stał na środku pokoju; wokół niego ptaki przefruwały między drzewamii winoroślami.Zwykle ten widok ją uspokajał.Tym razem nic nie mogło przynieśćukojenia.- Odszedł powiedziała.- Co? Keenan nie oderwał oczu od Aislinn ani do niej nie podszedł.- Seth.Odszedł. Nadal nie była pewna, czy czuje się bardziej przerażona, czybardziej zraniona. Już go nie ma.Pokój opustoszał bezgłośnie, zostali tylko Aislinn i Keenan.Tavish, letniePanny, Quinn i kilku jarzębinowych ludzi czmychnęli na zewnątrz.- Seth odszedł?Usiadła na podłodze, nie zadała sobie trudu, żeby zrobić jeszcze choćby krok.- Powiedział, że zadzwoni, ale& Nie wiem, dokąd odszedł ani dlaczego, wogóle nic nie wiem.Był na mnie zły, a teraz zniknął.Zanim wyszedł z loftu zeszłegowieczoru, powiedział, że ma parę spraw do przemyślenia, ale nie sądziłam, że to cośpoważnego.Dzwoniłam, ale wciąż nie odbiera. Spojrzała na Keenana. Co będzie,jeśli nie wróci?j|w��DG120ROZDZIAA 20ROZDZIAA 20ROZDZIAA 20ROZDZIAA 20Seth stał z Bananach na jednym ze starych cmentarzy Huntsdale, wciśniętymmiędzy zrujnowane budynki i ściany ozdobione graffiti.Przychodził tutaj zeznajomymi.Godzinami spacerował z Aislinn między grobami.Jednak dzisiaj nie czułsię w tym miejscu dobrze.Ogarniał go niepokój.- To tu? Drzwi znajdują się tutaj? zapytał.- Czasami.Nie zawsze. Wskazała punkt przed sobą, gdzie opierały się osiebie dwa kamienie. Ale dzisiaj tak.Dzięki Wzrokowi i amuletowi chroniącymi przed czarami Seth ujrzał przedsobą barierę.Widywał podobne rzeczy w innych miejscach w parku przy lofcie, wdomu i w chatce Donii, w Grodzie.A było ich więcej, otaczały miejsca, które częstoodwiedzały wróżki, a także ich siedliska.Najczęściej przypominały zasłonę dymnąalbo mgłę, przez którą mógł się prześlizgnąć.Podczas pokonywania tych przeszkódczuł się nieprzyjemnie i gdyby nie wiedział o ich istnieniu ani o wróżkach niewszedłby na chronione obszary.Właśnie tak działały: odstraszały ludzi.Jednak ten twór był inny pod każdym względem.Nie przypominał dymu aniiluzji.Wyglądał raczej jak welon utkany ze światła księżyca, sięgający tak wysoko, żenie mógł dojrzeć oczątku i spływający na ziemię.Z drugiej strony wydawał się ciężki,niczym gruba, aksamitna kotara.Seth wyciągnął rękę i dotknął bariery.Nie mógł sięprzez nią przebić.Gdy Bananach ruszyła do przodu, magiczna powłoka pomarszczyła siędelikatnie niczym tafla wody.Potem krucza wróżka wsunęła zakończone szponamidłonie w księżycową kurtynę i rozsunęła ją.- Wejdz w głąb Krainy Czarów, secie Morganie.W jego głowie rozbrzmiewała przestroga ostrzeżenie, że znalazł się o krok odpodjęcia decyzji, która wszystko zmieni.Widział wróżki przechadzające się pomieście, które pozostawało niewidoczne, gdy kotara była zaciągnięta.Za barierągrubszą od wszystkich, które widział w Huntsdale, istniał cały świat.Coś mu się wtym nie podobało.Logika nakazywała się zatrzymać, rozważyć zagrożenia, pomyślećo konsekwencjach ale za barierą rezydowała Sorcha.Mogła rozwiązać jegoproblemy.Jeśli przekona ją, by mu pomogła, spędzi z Aislinn całą wieczność.Z Rozwijakiem otulającym go niczym szal Seth przeszedł na drugą stronę.- Dzielna mała owieczka zakrakała Bananach. Wchodzi do klatki po ledwiechwili wahania.Uwięziona mała owieczka.Seth ponownie oparł dłoń na księżycowej zasłonie, ale teraz ani drgnęła [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki