[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nie jest to słuszne oskarżenie, ponieważ w ujęciu Berkeleya obok "mnie" koniecznie musi istnieć duch nieskończony.Istnienie innych, poza mną, duchów skończonych opiera się tylko na wierze w "rzetelność" przekazu informacji przez ducha nieskończonego, który uzgadnia ze sobą zdarzenia z poszczególnych subiektywnych wszechświatów "rozpiętych" w świadomościach duchów skończonych.Gdy zbiór duchów skończonych jest zbiorem pustym, to trudno w ogóle mówić o wszechświecie! Pierwsza świadoma istota zapewne nie pojawiła się we wszechświecie wcześniej niż miliard lat po wielkim wybuchu.Jeżeli ludzie są jedynymi istotami świadomymi we wszechświecie, to czas ten należy przesunąć o co najmniej 10 miliardów lat.Zgodnie z omawianą ontologią przed zaistnieniem pierwszej świadomej istoty wszechświat był tylko zbiorem możliwości dla ducha nieskończonego.Gdy nie było duchów skończonych, istniał tylko duch nieskończony i idee w jego umyśle.Duch nieskończony był więc jedynym bytem.Nic poza nim nie istniało, był bowiem wszystkim, co istniało.Duchy skończone i wszechświat istniały tylko jako archetypy w jego umyśle.Od chwili zaistnienia duchów skończonych na mocy decyzji ducha nieskończonego następują jednak skokowe redukcje możliwości istnienia wszechświata.Duch nieskończony w omawianej ontologii, wzorowanej na ontologii Berkeleya, zdefiniowany został jako duch wszechwiedzący, posiadający absolutną wszechwiedzę.Jeżeli jednak samoświadoma substancja duchowa posiada absolutną wszechwiedzę, to posiada tym samym zupełną wiedzę o sobie samej.Wiedza ta, jeśli jest absolutna, musi być tożsama z samoświadomą substancją duchową dysponującą wszechwiedzą.Oznacza to, że idea ducha nieskończonego o samym sobie jest też duchem nieskończonym różniącym się od pierwszego pochodzeniem (drugi pochodzi od pierwszego).Z kolei idea tego drugiego ducha nieskończonego o samym sobie też jest kolejnym, trzecim duchem nieskończonym itd.Niewykluczone jednak, że trzeci duch nieskończony jest tożsamy z pierwszym duchem nieskończonym.W tym przypadku wiedza drugiego ducha nieskończonego o sobie samym wyrażałaby się w pierwszym.Stąd wynikałoby, że istnieją przynajmniej dwa różniące się między sobą pochodzeniem wszechwiedzące duchy nieskończone.Można powiedzieć, że duch nieskończony jest myślą wymyślającą samą siebie.W ten sposób istnieje, ograniczony lub nieograniczony "łańcuch" duchów nieskończonych będących ideami samych siebie.Z logiki wiemy, że idea obejmująca samą siebie nie może być badana za pomocą żadnych racjonalnych metod.Oznacza to, że duch nieskończony jest i pozostanie niezgłębioną tajemnicą dla racjonalnych metod badawczych będących podstawą nauki.Jeżeli duch nieskończony jest ideą samego siebie, to tym bardziej duchy skończone są ideami ducha nieskończonego.Duch nieskończony, jako wszechwiedzący, zna ideę każdej substancji duchowej.Duchy skończone istnieją w umyśle ducha nieskończonego, podobnie jak moje wyobrażenia istnieją w moim umyśle − z tą jednak różnicą, że idee istniejące w umyśle ducha skończonego są bierne, a idee ducha nieskończonego mogą być aktywną substancją duchową.Tylko bowiem duch nieskończony zna tajemnicę ducha −wie, czym jest aktywna substancja duchowa.Z tego powodu duch nieskończony bezpośrednio zna wolę wszystkich duchów skończonych i bez jakiegokolwiek pośrednictwa może im przekazywać jakie zechce idee, w tym idee wszechświata.W ten sposób, również gdy istnieje wszechświat, jedynym bytem pozostaje duch nieskończony i idee istniejące w jego umyśle.Wiedza duchów skończonych podlega zmianie z powodu własnego myślenia i przez przekazywanie nowych informacji przez ducha nieskończonego, które odbierane są przez ludzkiego ducha skończonego jako wrażenia zmysłowe.Ponieważ we wrażeniach tych zawarte są pewne regularności, człowiek odczuwa to jako upływ czasu.Nazywa się to psychologiczną strzałką czasu.Istnienie tej strzałki czasu ma dla nas, duchów skończonych, zasadnicze znaczenie.Czujemy, że posuwamy się w czasie zawsze do przodu, od ustalonej przeszłości do niepewnej przyszłości.Wiemy, że przeszłość już minęła i nie można jej zmienić.Nasza wiedza na temat przeszłości pochodzi ze śladów pozostawionych w naszej pamięci oraz ze śladów w świecie wrażeń zmysłowych.Przyszłość natomiast wydaje się nam nieokreślona i istnieje tylko jako zbiór możliwości.Równania fizyki opisujące ewolucję możliwości są symetryczne ze względu na zmianę kierunku upływu czasu.Z tego punktu widzenia przeszłość i przyszłość mają podobny status.Ale do fizyki należy również proces pomiaru kwantowego, w którym następuje skokowa i nieodwracalna redukcja możliwości, będąca wynikiem nieodwracalnej decyzji podjętej przez ducha nieskończonego i przekazana duchom skończonym.Kolejność decyzji ducha nieskończonego odczuwamy jako nieodwracalny upływ czasu
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
