Ruda modelka Dominik Damian

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Słyszał jejlekkie kroki na schodach, a potem głos dzwonka. Szatańska dziewczyna myślał. Taka młoda, a takawyrafinowana.Ciekawe, kto ją tu przysłał? A przy tym takaładna, inteligentna i pociągająca.Przed oczami wciąż miałjej smukłą, dziewczęcą postać w miękkim i połyskliwymjedwabiu.I wciąż widział ruch smagłej dłoni pieszczącyramię i nasadę szyi.Wrócił do pokoju, usiadł do maszyny, nałożył nową kartkępapieru.Zaczął pisać. Ona miała rację myślałwystukując pierwsze słowa. Tamten tytuł był banalny.Trzeba będzie wymyślić coś lepszego.Potem przeczytałpierwsze zdania: Warszawa budzi się ze snu.Przez tunelepustych ulic przetaczają się pierwsze tramwaje.Wozybadylarzy turkoczą na bruku preludium nowego dnia.Zmrocznych bram wymykają się ludzie.Są zaspani,przeważnie zle ubrani.Spieszą do pracy.Warszawa zaczynażmudny dzień.W zatłoczonych mieszkaniach rodzą siępierwsze kłótnie: �Czy starczy pieniędzy do pierwszego? Zaco kupi się buty dla dzieci? Znowu coś podrożało.� A wPalladium idzie nowy film z Brigitte Bardot i nie ma jużforsy na bilety.Ktoś zalega za komorne, komuś podarły sięzelówki, komuś znowu nie wypłacono premii, na którą takliczył.O świcie rozgrywają się małe i duże tragediemilionowego miasta.A tymczasem z �Kaskady�, z �Stolicy�, �Oazy�,�Kameralnej�, �Bristolu� jak szczury z piwnic wyłażącuchnący wódą �wdechowcy�.Wpychają w taksówki pijanedziewczyny.Z szyderczym śmiechem przechodzą obokumykających jak cienie, szarych, zmęczonych �mrówek�.Ich hasłem jest: �Zmierć frajerom!�, ich dewizą: �kantuj ikradnij, gdzie się da!�.Skąd te podejrzane typy, bez stałegozajęcia, biorą pieniądze na �ochlaj�, �ubaw�, �rozróbkę�?Jakim prawem śmieją się prosto w twarz cichym,spokojnym, skromnym obywatelom? Skąd wziął się tenczarny margines naszego życia? Czarny margines pomyślał to będzie odpowiednitytuł.Ale gdy jeszcze raz przeczytał wstęp do swegoreportażu, wydarł z wściekłością kartkę. To nie tak! Nietak.Trzeba mocniej wyszeptał głośno.Zmiął kartkę iwrzucił ją do kosza. Czarny margines. wystukał u góry nowej kartki i gdymiał podkreślić tytuł, odezwał się telefon. Słucham zawołał zirytowanym głosem.Chwilę niktsię nie odzywał, a potem zabrzmiał jakiś znajomy kobiecygłos. Niech pan natychmiast przyjeżdża na Polną.Zula jest wdomu.Czeka na pana. głos brzmiał ostro, rozkazująco iurwał się nagle, jak gdyby ktoś przeszkodził mówiącejkobiecie. Halo! Halo! zawołał dziennikarz. Kto mówi? Ktomówi?Odpowiedziała mu cisza.W słuchawce szumiałoprzeciągle. Kto mówi, do jasnej cholery! wrzasnął, a gdy nikt sięnie odezwał, cisnął słuchawkę na widełki.Bezmyślniesięgnął po paczkę papierosów.Zapalił.Potem nalał koniakudo szklaneczki, lecz nie pił, tylko obracał szkło w palcach,jakby to była zabawka.Wreszcie wstał.Pomyślał, że jednaktrzeba pojechać na Polną.Jeżeli usiadł do brydża, to trzebaprzynajmniej skończyć jednego robra.Wypił koniak.Alkohol był ciepły i piekł w gardle.Jeszcze raz skierowałspojrzenie na białą kartkę papieru tkwiącą w maszynie. Czarny margines odczytał półgłosem.Spojrzał nazegarek.Było piętnaście po północy.Wyszedł.O pierwszej znaleziono go w bramie kamienicy, w którejmieszkała ruda modelka.Był nieprzytomny.Miał głębokąranę w czaszce.CZZ DRUGAIKapitan Przywara, porucznik %7łończyk i dwóchwywiadowców wcisnęli się do samochodu. Na Polną rozkazał Przywara kierowcy.Milicyjna Warszawa ze świstem pruła przez puste ulicemiasta, zmiatając ledwo okrzepłą ciszę, zgarniając w lustraszyb rozmigotane światła. Cholera zaklął Przywara przecież on dzisiaj dwarazy do mnie dzwonił.Widocznie miał jakąś ważną sprawę. Podobno prosił, żebyście do niego zatelefonowali,kapitanie odezwał się %7łończyk. Jak mogłem telefonować, kiedy cały dzień siedziałem wAninie.Trzeba mnie było zawiadomić. Myśleliśmy, że to prywatna sprawa. Ech. westchnął i tak to wszystko paskudniewypadło.Taki morowy chłop.I patrzcie, jak go urządzili. To pewno zemsta. Oczywiście.On im za bardzo zalazł za skórę.Miał dobrywęch i cięte pióro.Niejednego wysłał za kratki. Wspaniały dziennikarz odezwał się z głębi tylnegosiedzenia jeden z wywiadowców, człowiek młody, z cienkimwąsikiem. Ja z nim raz na obławie byłem.Wesoły chłop.A potem taki reportaż machnął, że całe miasto huczało.Tenumiał pisać pokręcił z uznaniem głową. Niech się tylko z tego wykaraska powiedziałkierowca. Dzwonili ze szpitala, że nieprzytomny poinformowałwywiadowca. Musieli mu dobrze przylać dodał drugi, łysawy, wwelwetowej marynarce. Ech westchnął Przywara masując zarośnięty policzek zawsze musi trafić na porządnego człowieka.Samochód skręcił gwałtownie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki