Appian z Aleksandrii Historia Rzymska XIII XVII

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Na to Pompejusz miał odpowiedzieć w sposób godny jego rodu i ówczesnychwarunków: �%7łe też Menodorus nie zrobił tego beze mnie! Bo wiarołomstwobyłoby odpowiednie dla Menodora, ale nie dla Pompejusza�.Na uczcie tejcórka Pompejusza a wnuczka Libona zaręczona została z Marcellusem,pasierbem Antoniusza a siostrzeńcem Cezara86.Następnego dnia mianowalikonsulów na okres czteroletni87, a mianowicie na rok najbliższy Antoniusza iLibona, przy czym Antoniuszowi przysługiwało jednak prawo wyznaczenia naswe miejsce, kogo zechce, po nich Cezara i Pompejusza, następnie Ahenobarbai Sozjusza88, z kolei znów Antoniusza i Cezara, którzy mieliby być wówczas poraz trzeci konsulami; spodziewano się przy tym, że zwrócą wówczas ludowijego dawny ustrój.74.Po załatwieniu tego rozjechali się i Pompejusz popłynął na Sycylię, aCezar i Antoniusz podążyli do Rzymu.Na wieść o tym zaraz i stolica, i całaItalia rozbrzmiała od okrzyków radości; radowali się wszyscy, że nastałwreszcie pokój i że uwolnili się od wojny domowej, od poboru do wojska, odnadużyć załóg wojskowych, od zbiegostwa niewolników, pustoszenia pól, odzastoju w uprawie roli, a nade wszystko od głodu, który w straszliwy sposóbdawał się im we znaki; toteż w drodze składano im ofiary jako bogom-zbawicielom.Także i Rzym zamierzał przyjąć ich uroczyście, gdyby nie to, żeuchylając się od związanych z tym przykrości w nocy niepostrzeżenie przybylido miasta.Niezadowoleni byli jedynie ci, którzy otrzymali w przydziale dobrawygnańców mających wrócić na podstawie układu z Pompejuszem, uważalibowiem, że owi właściciele ziemscy jako sąsiedzi będą ich nieprzejednanymiwrogami i wystąpią przeciw nim, jeśli tylko będą kiedyś mogli.Wygnańcy,którzy się skupiali koło Pompejusza, niemal wszyscy, bo z wyjątkiem niewielu,zaraz w Puteoli pożegnali Pompejusza i popłynęli do Rzymu.Dało to nowypowód do radości ludu, do różnych okrzyków, gdy tylu tak znakomitych ludziniespodziewanie się uratowało.86Marcellus liczyl wówczas zaledwo 4 lata, Pompeja chyba też nie była starsza; w 3 latapózniej uciekła z ojcem z Sycylii do Azji (Kasjusz Dion, XLIX 11, 1).Małżeństwo nie doszłodo skutku.87Nie na najbliższe czterolecie, jak z tych słów można by wnosić, lecz na okres czasu od r.34 do 31.Skutkiem pózniejszego biegu wydarzeń nie wszystkie te nominacje zostały jednakzrealizowane (zwłaszcza konsulat Sekstusa Pompejusza, wyznaczony na rok 33).88Gajusz Sozjusz, gorący zwolennik Antoniusza, z ramienia którego zarządzał Syrią wlatach 38 34; m.in.osadził na tronie w Jerozolimie Heroda W.Nagrodzony został za sweusługi konsulatem w r.32.W czasie wojny domowej wziął w niej udział po stronieAntoniusza, został jednak przez Oktawiana ułaskawiony. 33275.Cezar wybrał się do Galii, gdzie przejawiły się jakieś niepokoje89, Anto-niusz zaś na wojnę z Partami.Ponieważ senat uchwalił, że uznaje za prawo-mocne wszystko, co zarządził i zarządzi, więc znów rozesłał na wszystkiestrony wodzów i wydał różne zarządzenia według swej woli.Osadził wedługswego uznania w niektórych krajach królów dla ściągania wyznaczonych danin,a mianowicie w Poncie Dariusza, syna Farnacesa, a wnuka Mitrydatesa, wIdumei i Samarii Herodesa90, w Pizydii Amyntasa91, w części CylicjiPolemona92 i w innych krajach innych.Chcąc wzbogacić i wyćwiczyć żołnierzy,którzy mieli razem z nim przezimować, wysłał jednych do Partynów, luduiliryjskiego mieszkającego w sąsiedztwie Dyrrachium, który bardzo ochotnieudzielał niegdyś pomocy Brutusowi, innych do Dardanów, innego luduiliryjskiego, urządzającego stale napady na Macedonię, innym jeszcze kazałzostać w Epirze, aby mieć wszystkie siły dookoła siebie; sam bowiem zamierzałprzezimować w Atenach.Wysłał też Furniusza93 do Afryki, by sprowadził nawojnę z Partami 4 legiony stojące tam pod wodzą Sekstiusza94, nie wiedziałbowiem jeszcze, że Lepidus odebrał je Sekstiuszowi.76.Wydawszy takie zarządzenia zatrzymał się przez zimę95 w Atenach razemz Oktawią96, podobnie jak przedtem w Aleksandrii z Kleopatrą, przeglądającjedynie listy od wojska, zamieniwszy znów strój imperatora na skromny strójprostego człowieka, nosząc czworokątny płaszcz grecki i obuwie attyckie97,zostawiając drzwi swoje swobodnie dostępne.Podobną prostotę stosował przywyjściu z domu, pokazywał się bowiem bez oznak władzy w towarzystwiedwóch przyjaciół i tylko z dwoma służącymi, by słuchać wykładów profesorówlub odczytów.Stół jego był grecki, z Grekami też uprawiał ćwiczenia cielesne iwraz z Oktawią uczestniczył z przyjemnością w uroczystościach ludowych.Botakże89Powstanie w Akwitanii stłumione przez Marka Agrypę; por.niżej rozdz.92.90Herodes, syn Antypatra, ministra króla Hyrkana z rodziny Machabeuszów, otrzymałgodność królewską uchwałą senatu rzymskiego jeszcze w r.40 w czasie pobytu w RzymieAntoniusza po układzie w Brundyzjum.Wprowadził go do Jerozolimy legat Antoniusza wSyrii Gajusz Sozjusz w r.37.91Amyntas, pisarz króla Galacji Dejotara, naczelnik jego wojsk posiłkowych w służbieKasjusza i Brutusa, przeszedł na stronę Antoniusza; w nagrodę za to otrzymał królestwoGalacji i Pizydii, potem także Lykaonii oraz Pamfilii.Przed Akcjum przeszedł na stronęOktawiana, toteż utrzymał się na tronie aż do śmierci w r.25.92Polemon I, syn retora Zenona z Laodicei, zdobył sobie sławę przy obronie Laodiceiprzed Partami w r.40, a przez to pozyskał względy Antoniusza, który uczynił go dynastąpołudniowej Lykaonii i Cylicji Górzystej, a potem części Pontu (38 8), zw.pózniej PontemPolemonowym.93Por.wyżej rozdz.30 uw.41.94Por.wyżej rozdz.26 i n.95W r.39/8.96Por.wyżej rozdz.64.97Por.wyżej rozdz.11 i uw.25. 333w miłości do niej mocno się pogrążył, chętny zawsze do stosunków z kobietami [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki