[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ale Wellesley musiał zrobić coś, co by uciszyło dochodzące ze wszystkich stron wrzaski o podjęcie działań zabezpieczających Ziemian na powierzchni planety.Paul Lechat ponownie wystąpił z projektem Separatyzmu i przez chwilę, gdy lobby handlowe opuściło obóz Kalensa, zdawało się, że uzyska poparcie większości.Ale nastroje chwili nie działały na korzyść Lechata, i Borfontein natychmiast storpedował jego wniosek zjadliwym opisem sytuacji Ziemian, pozwalających się przepędzić na całej planecie, jak żebracy od kuchennych drzwi.Ramisson, który stał na czele ruchu na rzecz nie zakłóconej integracji Ziemian z systemem chirońskim, wniósł o powściągliwość w rozstrzygnięciach, ale w oczywisty sposób zdawał sobie sprawę, że nastroje są przeciw niemu i przemawiał bardziej dla zadowolenia oczekiwań swoich zwolenników, niż z przekonania, że mógłby wywrzeć jakikolwiek wpływ na sytuację.Zgromadzenie sumiennie go wysłuchało, pozostawiając wniosek bez rozpatrzenia.Na koniec Kalensowi udało się uzyskać powszechne poparcie dla formalnego ogłoszenia enklawy ziemskiej w Canaveral City, z wyraźnie oznaczonymi granicami, wewnątrz których zostanie ogłoszone i będzie obowiązywać prawo ziemskie.Projekt co do Iberii odpowiedział Lechatowi - wymaga miesięcy dla realizacji, natomiast problemem domagającym się natychmiastowego rozwiązania jest bezpieczeństwo Ziemian.A w żadnym wypadku nie mógł on zostać zrealizowany bez upoważnienia ze strony wyborców.Enklawa zachowa nienaruszalną, działającą i spójną wewnętrznie społeczność, która później, jeśli wyniki wyborów będą na to wskazywać, może zostać przeniesiona.Wobec tego enklawa stanowiła tak wielki krok w kierunku proponowanym przez Lechata, jakiego tylko można było dokonać, zachowując w chwili obecnej realizm.Lechat został zmuszony do zgodzenia się z tym, przynajmniej do pewnego stopnia, i poczuł się zobowiązany do udzielenia poparcia.Było jasne, że od pewnego już czasu Kalens rozpracowuje szczegóły swego planu.Odzyskał poparcie lobby handlowego proponując, by chirońska “ekonomika przedszkolaków" miała zakazany dostęp do enklawy, poparcie wolnych zawodów zaś zdobył planem, by wszelka wymiana towarów i usług w enklawie następowała w specjalnej walucie, gwarantowanej przez bank Mayflowera II.Chirończycy, którzy mieszkaliby i pracowali wewnątrz zakreślonych granic, mieli uzyskać swobodę przekraczania ich oraz stałego zamieszkania, jeśliby sobie tego życzyli, pod warunkiem, że uznają i będą przestrzegać praw ziemskich.Jeśli zaś nie, zostaną do tego zmuszeni, jak wszyscy inni mieszkańcy.Gdyby natomiast integralność enklawy została zagrożona przez działania wywrotowe z zewnątrz, będzie ona broniona jako terytorium narodowe.Wellesley, wyrażając na to wszystko zgodę, był zaniepokojony, ale znalazł się w trudnej sytuacji.Po wycofaniu się i odstąpieniu od wniosku o ogłoszenie stanu wyjątkowego, Kalens objawił się jako rzecznik rozsądnego kompromisu, Wellesley zaś dopiero później zrozumiał, że zapewne Kalensowi dokładnie o to chodziło.Nie miał też dobrej odpowiedzi na uwagę Kalensa, że jeżeli nie zrobi się czegoś w związku z dezercjami, Wellesley może zakończyć swą kadencję z wątpliwym zaszczytem prezydowania nad pustym statkiem - dezercje były solą w oku Wellesleya tak samo, jak były dla wszystkich.To zaś łączyło się ze sprawą, która w rzeczywistości kryła się za tym wszystkim.Nie sformułowana myśl, do której Kalens zrobił aluzję, co poruszyło wszystkich.choć niewielu przyznałoby się do tego otwarcie, brzmiała.że cala konstrukcja społeczna, na której trzymały się wszystkie interesy, groziła rozpadem, i że rzeczywistą rolą enklay o określonych granicach miało być nie tyle odstraszenie chirońskich terrorystów od wchodzenia do niej, ile Ziemian od jej opuszczania.Teraz, gdy Kalens miał odwagę na tyle zbliżyć się, na ile się tylko dało do wypowiedzenia tego, co każdy z nich miał ukryte w sercu
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
