[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Pozostałą część Oceanii zajmuje Polinezja, której wyspy rozciągająsię na przestrzeni sześciu tysięcy kilometrów z północy na południe i ośmiu tysięcykilometrów od wschodu na zachód.Niezależnie od tych ogromnych przestrzeni dzielących polinezyjskie archipelagi,ludność ich używa jednego języka i posiada jedną kulturę.Granice Polinezji wyznaczają jakgdyby wierzchołki ogromnego trójkąta: na południu Nowa Zelandia, na północy WyspyHawajskie, na wschodzie Wyspa Wielkanocna.Polinezyjczycy należą do naroduskupiającego w sobie cechy rasy mongoloidalnej i europeidalnej.Nie są podobni doszczupłych i ciemnoskórych mieszkańców Melanezji, typowych przedstawicieli rasynegroidalnej.Wyspy Oceanii zamieszkują więc ludy posiadające cechy wszystkich trzech wielkich ras .Kto pierwszy zaludnił wyspy? Problem ten od dawna nurtuje studiujących historięOceanii.Była i odpowiedz: przedstawiciele rasy negroidalnej.Od niepamiętnych czasówprzenikali oni do Australii i Tasmanii szlakiem wysp i wysepek, ciągnących się od NowejGwinei poprzez Wyspy Salomona i dalej w kierunku wysp Fidżi i Melanezji.Fidżi stanowi granicę pomiędzy Melanezją i Polinezją.Czy tutaj zatrzymali się ciciemnoskórzy Kolumbowie w swej wielkiej wędrówce na wschód? Może jednak posuwali siędalej, na Tahiti, Samoa, Tonga, Nową Zelandię, zaludniając je na długo przedPolinezyjczykami? Tak więc może dopiero w pózniejszych czasach ludność negroidalnazostała wyparta z tych wysp i wytępiona przez przybyszów Polinezyjczyków?Istnieją fakty potwierdzające tę tezę.W kulturze Polinezyjczyków, mieszkańców wyspSamoa i Tonga, istnieje bardzo wiele cech melanezyjskich, choć co prawda wyspy te należądo najbliższego sąsiedztwa Melanezji.Ale ślady ciemnoskórych poprzednikówPolinezyjczyków widoczne są i na leżących bardziej na wschód wyspach.Legendarny bohater- żeglarz Kupe - ten, który odkrył Nową Zelandię, widział tam ciemnoskórych ludzio płaskich nosach, charakterystycznych dla rasy negroidalnej.Cechy te posiadają również mieszkańcy Wyspy Wielkanocnej.Pomiary czaszek344 wyspiarzy wskazują na ich podobieństwo do mieszkańców Nowej Kaledonii- Melanezyjczyków czystej krwi!Przyglądając się gigantycznym kapeluszom przykrywającym głowy posągów,zdobiących ahu, zadajemy sobie pytanie: dlaczego tego kapelusza nie wyciosanow kamieniu wulkanu Rano-raraku; dlaczego nie ciosano całej figury łącznie z nakryciemgłowy z jednego bloku (co byłoby wygodniej), a tracono wiele siły na wydobyciepotrzebnego materiału z dalekiego kamieniołomu na górze Puna-Pau, leżącej na zachodzie;dlaczego te kapelusze , których przeznaczenia nie pojmujemy, a które inni badaczeinterpretowali jako oznakę hierarchicznej odrębności, musiały być koniecznie wykonanez czerwonej, porowatej, pokrytej pęcherzykami lawy tego kamieniołomu?Zdaniem etnografa angielskiego H.Balfoura; te czerwone cylindry nie były w ogólenakryciami głowy, lecz wyobrażały włosy lub fryzurę .Polinezyjczycy posiadają ciemnewłosy, lekko falujące, natomiast mieszkańcy Melanezji malują ochrą swoje kędzierzawewłosy na kolor czerwony.Czyż nie może to oznaczać, że krajowcy posługiwali się lawą,pokrytą pęcherzykami, w celu przedstawienia włosów nie takich, jakie posiadaliPolinezyjczycy, a więc nie prostych czy z lekka falujących, a kędzierzawych, takich, jakieposiadali Melanezyjczycy?Kult ptaków fregat, wznoszenie kamiennych gigantów, a nawet tajemnicapiśmiennictwa rongo-rongo - wszystkie te nie rozstrzygnięte problemy mogą być, zdaniemzwolenników teorii melanezyjskiej , wyjaśnione.Wystarczy jedynie przyjąć, że pierwotnaludność Wyspy Wielkanocnej była ciemnoskóra i że dopiero znacznie pózniej, w XIV w.,zjawili się tutaj ci jasnoskórzy konkwistadorzy - Polinezyjczycy.Taka jest argumentacja zwolenników teorii melanezyjskiej .A co mówiąprzeciwnicy?MANEHUNE A POLINEZYJCZYCYBrak jest jakichkolwiek danych, twierdzą oni, aby przypuścić, że Melanezyjczycy,mieszkańcy czarnych wysp , przedsiębrali tak dalekie wędrówki oceaniczne jakPolinezyjczycy.Stąd legendarni Manehune są również Polinezyjczykami, tyle że nie tymi,o których mówią legendy i genealogie, lecz wcześniejszą falą kolonistów.Zdaniem uczonego Te Rangi Hiroa (publikującego pod pseudonimem Dr Peter Buck)cechą charakterystyczną Polinezyjczyków jest wywyższanie swych bezpośrednich przodkówi umniejszanie znaczenia poprzedników w dziele odkrycia i zaludnienia wysp.Manehune byli345 Polinezyjczykami, posiadającymi pełne prawo uważać się za pierwszych żeglarzy, którzypokonali przestworza oceanu aż do samych Wysp Hawajskich.14.Znaki pisma obrazkowego z Wyspy Wielkanocnej. I do Wyspy Wielkanocnej - dorzuciłby ten znakomity uczony, półkrwiPolinezyjczyk.Język Rapa-nui jest spokrewniony z innymi językami Polinezji.Współczesnawiedza językoznawcza pozwalana określenie stopnia pokrewieństwa tego czy innego języka,a nawet czasu, co prawda w przybliżeniu, oddzielenia się języków od języka-podstawy,języka-ojca.W oparciu o te dane możemy przyjąć, że w pierwszych wiekach naszej ery językmieszkańców Wyspy Wielkanocnej wydzielił się z języka wysp Markizów, co oznacza, żei zaludnienie Rapa-nui szło od wschodu, od Markizów, właśnie w tym czasie, z któregopochodzą najstarsze pomniki Wyspy Wielkanocnej.Polinezyjski charakter kultury Rapa-nui potwierdzają i inne dane, jak religia, życiecodzienne, kultury rolne, porządek społeczny, folklor, rybołówstwo i mieszkania wyspiarzy
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
