Mit Lincolna Steve Berry

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Podobnie jak dezercje.Niemal dwieście tysięcy osób uciekło z armii Unii.Kolejne dwanaście tysięcy uniknęło poboru.Dziewięćdziesiąt tysięcy mężczyzn ratowało się ucieczką do Kanady.Zaciąg do wojska spadłraptownie.Obligacje wojenne się nie sprzedawały.Jeśli chodzi o Północ, ta wojna nie miała nic wspólnego z niewolnictwem. O czy m ty mówisz? spy tała Stephanie. Abraham Lincoln nie by ł żadny m wy zwolicielem rzekł Davis. Przed rokiem ty siącosiemset pięćdziesiąty m czwarty m prawie w ogóle nie wspominał o niewolnikach.Właściwiesprzeciwiał się publicznie równości społecznej i polity cznej ras.Popierał Ustawę o zbiegły chniewolnikach, która umożliwiała właścicielom ubieganie się o zwrot ich własności w każdy mz wolny ch stanów.Ani razu jako prawnik nie podjął się obrony zbiegłego niewolnika.Broniłjednak właściciela niewolników.Podobała mu się kolonizacja, wy sy łanie uwolniony ch czarny chdo Afry ki, na Haiti, do Gujany Bry ty jskiej, do holenderskich Indii Zachodnich.Dokądkolwiek,by le nie pozostawali w Stanach Zjednoczony ch.Jego administracja dokładała wszelkich starań,aby opracować dający się wy konać plan powojenny ch deportacji.Ale już wtedy w Amery cemieszkało ponad cztery miliony niewolników.Ich odesłanie by ło finansową i logisty cznąniemożliwością.Stephanie wiedziała trochę o Lincolnie.Już dawno stał się postacią mity czną, przedmiotemopowieści i legend, spopulary zowany ch przez niezliczone książki, filmy i programy telewizy jne. W swoim przemówieniu inauguracy jny m Lincoln wy raził się bardzo jasno mówił Davis. Powiedział mieszkańcom kraju, że nie będzie ingerował w prawo do posiadania niewolników,obowiązujące w południowy ch stanach.I kropka.Koniec pieśni.Przeciwstawiał się ty lkorozprzestrzenianiu niewolnictwa na nowe tery toria. Nie miałam pojęcia, że tak wiele wiesz o Lincolnie. Wcale nie.Ale rzeczy wistość jest, jaka jest.W wojnie secesy jnej wcale nie chodziłoo zwalczanie niewolnictwa.Bo niby dlaczego? Sankcjonowała je w prakty ce sama konsty tucja.Sąd Najwy ższy , wy rokiem w sprawie Dreda Scotta z roku ty siąc osiemset pięćdziesiątegosiódmego, uznał je za legalne.Nigdy nie przegłosowano żadnej zmiany w konsty tucji, aż dopoprawki trzy nastej, wprowadzonej już po zakończeniu wojny.Jak mogliby śmy prowadzićwojnę, by położy ć kres czemuś, na co nasza konsty tucja wy raznie zezwalała?Dobre py tanie. Ale Lincoln, niech Bóg go błogosławi mówił Davis rzeczy wiście stanął przed trudny miwy zwaniami.Takimi, przed jakimi nie stawał żaden inny prezy dent.Dosłownie obserwowałupadek własnego kraju.Europa ty lko czekała, gotowa rzucić się i obedrzeć nasze zwłoki do czy sta.Lincoln by ł w rozpaczliwej sy tuacji.Co jest właśnie powodem, że w tej chwili rozmawiamy.Czekała. Secesja. Czy li gdy jakiś stan opuszcza Unię?Davis kiwnął głową. O to chodziło w tamtej wojnie.Stany Południa uznały , że mają dość i chcą skorzy staćz prawa do wy jścia z Unii.Lincoln uznał, że nie mogą Unia ma trwać wiecznie, nie wolno jejrozwiązy wać.W wy niku tego sporu zginęło sześćset ty sięcy ludzi.Stephanie dużo wiedziała na ten temat, ponieważ prawo konsty tucy jne by ło jej pasją. Sąd Najwy ższy zajął się ty m sporem w roku ty siąc osiemset sześćdziesiąty m dziewiąty m powiedziała. Teksas przeciwko White owi.Uznał, że secesja jest nielegalna.Unia ma pozostaćnierozdzielna i trwała. A co innego mógł uznać? Wojna się skończy ła, wielu zginęło, Południe popadło w ruinę.Kraj próbował się odbudowy wać.I jacy ś czarno odziani przy głupi zgredzi z Północy mielibypostanowić, że cała sprawa jest sprzeczna z konsty tucją? Nie sądzę. Nie wiedziałam, że stać cię na taką pogardę przy wy rażaniu opinii.Davis się uśmiechnął. Sędziowie federalni to wrzód na ty łku.Mianuj kogoś na doży wotnią kadencję, a już maszgotowy problem.Sąd Najwy ższy w ty siąc osiemset sześćdziesiąty m dziewiąty m roku nie miałwy boru, musiał tak orzec. A my ? O to właśnie chodzi, Stephanie.A jeśli Lincoln i Sąd Najwy ższy się my lili?Rozdział 8Malone otworzy ł kluczem frontowe drzwi swojej księgarni, po czy m wprowadził do środka Luke aDanielsa i Barry ego Kirka.Na H�jbro Plads panował spory ruch, ale nie taki jak latem, kiedysłońce zachodziło pózno i plac pełen by ł ludzi aż do północy.Wtedy anty kwariat pozostawałczy nny co najmniej do dwudziestej drugiej.O tej porze roku Malone zamy kał już o osiemnastej.Włączy ł światło i zamknął drzwi na klucz. Fajnie tu powiedział Luke. Czuję się, jakby m by ł w Hogwarcie.I ta woń.Tak pachniechy ba każdy sklep ze stary mi książkami. To zapach wiedzy.Luke wy celował w niego palec. Czy to humor anty kwariuszy ? Założę się, że spoty kacie się i wy mieniacie tego rodzajużarcikami.Prawda?Malone rzucił klucze na kontuar i zwrócił się do Barry ego Kirka. Podobno wiesz, gdzie jest zaginiony agent.Kirk milczał. W tak sy mpaty czny sposób zapy tam ty lko jeszcze raz. Słusznie rzucił Luke. Mów, co wiesz, i to zaraz. Waszego agenta ma Salazar. Kto to jest Salazar? zapy tał Malone. On tu pociąga za sznurki wy jaśnił Luke. Hiszpan.Obrzy dliwie bogaty.Jego rodzinabuduje dzwigi.Takie jak te, które widziałeś na placach budów, przy wy sokich budy nkach.Firmęzałoży ł jego ojciec po drugiej wojnie światowej. Pięć lat temu zostałem jedny m z osobisty ch asy stentów se�ora Salazara.Ale zrozumiałem,że coś jest z nim nie tak.To mormon. To znaczy , że coś jest z nim nie tak? spy tał Malone. Jest starszy m Kościoła, członkiem Rady Siedemdziesięciu, prawdopodobnie obejmiestanowisko apostoła. To rzeczy wiście na samy m świeczniku powiedział Luke. Znam co nieco Kościół Jezusa Chry stusa Zwięty ch w Dniach Ostatnich. Malonewpatry wał się w Kirka. Co jest nie tak z Salazarem? Jest zaangażowany w różne niegodziwe sprawy.Doty chczas przy my kałem na to oko& doniedawna.Wtedy chy ba kogoś zabił. A niby skąd się o ty m dowiedziałeś? Nie wiem na pewno.Ale próbował zdoby ć jakiś pamiętnik z dziewiętnastego wieku [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki