[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Decyduje o tym rodzaj i stopień zaawansowania choroby.Taki pacjent bowiem zazwyczaj nie zdaje sobie sprawy ze swojego stanu, dlatego jest małoprawdopodobne, aby zdolny był przeprowadzić autoterapię.Niektórzy, jak się wydaje, są na krawędziobłędu, ale nawet kiedy osiągają stan najwyższego podniecenia emocjonalnego, nie popadają w obłęd.Jeśli ktoś na co dzień jest bardzo pobudliwy, powinien jak najszybciej rozpocząć samoleczenie.Ważny jest stopień zaawansowania choroby.Metoda ta nie usunie na przykład silnej nerwicy.Załamanie nerwowe jest takim jej stadium, które koniecznie musi być leczone przez terapeutę.Jeślicierpisz na silne stany lękowe lub podczas załamania nerwowego dopuszczasz do siebie myśli osamobójstwie, oznacza to, że powinieneś poddać się terapii prowadzonej przez specjalistę.Ekstremalne formy zaburzeń seksualnych (np.homoseksualizm) kwalifikują się jedynie do leczeniaprzez psychoterapeutę.Nerwice właściwe występują w różnych postaciach.Można wśród nich wyróżnić: stany lękowe(prawdopodobnie najczęstsze), fobie, nieobliczalne zachowania, myśli natrętne i zachowaniaprzymusowe, histerię i patologiczne zaburzenia charakteru.Czasami odróżnienie nerwicy w stadiumrozwoju od istniejącego już stanu neurotycznego jest bardzo trudne.Mniej istotne fobie występują bardzo często jako objawy konwersyjne i zaliczane są do histerii.Czy uznane zostaną za nerwicę, zależy od stopnia ich zaawansowania.Za chorobę uważa się jednaktakże uzależnienia: alkoholizm i narkomanię oraz niektóre zaburzenia seksualne.Przeprowadzenie autoterapii jest dosyć proste i rokuje wyleczenie w przypadkach potrzeby zmianywewnętrznego nastawienia lub cechy charakteru czy błędnego przyzwyczajenia w chorobachuwarunkowanych emocjonalnie.Usunięcie lub zmniejszenie objawów może przynieść ulgę, a nawetcałkowite wyleczenie.Zagrożenia wynikające z samoleczenia są tak znikome, że można bez obawzwalczać choroby tą drogą.Czasami tylko trzeba zachować pewne środki ostrożności.Jeśli się o nichpamięta, właściwie nie ma szans na wystąpienie jakichkolwiek niebezpieczeństw.Przeczytasz o tympózniej.Strach i zmęczeniePrzy każdym rodzaju emocjonalnych zaburzeń występują określone stany uczuciowe i sposobymyślenia.Zawsze, na przykład, mamy do czynienia z mniej lub bardziej rozwiniętym stanemlękowym.Bywa on definiowany jako obawa powstała bez żadnej konkretnej przyczyny.Innym częstowystępującym objawem jest zmęczenie i brak energii, na co narzeka większość ludzi z zaburzeniamiemocjonalnymi.Rano budzimy się zmęczeni, mimo że sen przebiegał normalnie.W rzeczywistości sądwa rodzaje tego typu niedomagali: zmęczenie fizjologiczne, wywołane przez wysiłek fizyczny, ipsychiczne, którego przyczyny nie są jeszcze dokładnie zbadane.Sądzi się, że przyczynia się tuogólne przemęczenie i nawarstwiające się problemy.NegatywizmPesymistyczne nastawienie ducha idzie w parze z zaburzeniami emocjonalnymi i neurotycznymi.Od chorej osoby słyszy się wtedy: nie mogę zamiast mogę (w rzeczywistości oznacza to niechcę").Dominuje uczucie beznadziejności i bezradności.Oczekiwanie na najgorsze wywołanajprawdopodobniej tę przykrą sytuację, ponieważ takie nastawienie jest formą negatywnej sugestii.Podświadomość może więc wywołać zachowania, które mogą nam zaszkodzić.Poczucie mniejszej wartościZ uczuciem ciągłej niepewności jest związane często poczucie mniejszej wartości.Mało kto niezna tego problemu.Nawet w zachowaniu aroganckiego, pozornie śmiałego i pewnego siebieczłowieka chodzi najczęściej o próbę ukrycia braku przekonania o własnej wartości.Podobniezachowuje się bandyta, maltretujący ofiarę tylko po to, aby ukryć własne tchórzostwo.Niepewnośćodczuwają także ludzie ogromnie zamożni.Całe życie gromadzą coraz więcej pieniędzy.Na konciemają już miliony, są zabezpieczeni finansowo do końca swych dni, a mimo to starają się zarobićkolejny milion.Kiedy go już zdobędą, przychodzi kolej na następny itd.Bez wątpienia każdegobogacza na ziemi dręczy uczucie niepewności, które zmusza go do nieustannego pomnażania swojegokapitału.Osoby z problemami emocjonalnymi mają trudności z koncentracją myśli.Nie potrafią skupić sięna jednej czynności.Kiedy czytają lub uczą się, ich myśli przeskakują z tematu na temat.Natychmiast więc zapominają to, czego się próbowały nauczyć.Nie potrafią przyswajać sobie wiedzy.Uczenie sięw takim przypadku staje się niezwykle trudne i może wpłynąć negatywnie na jakość pracy.Brak wiary we własne siły objawia się też niechęcią do podejmowania decyzji.Osoba z takimsyndromem usilnie się przed tym wzbrania.Obawia się porażki, dlatego zwleka z podejmowaniemdecyzji albo w ogóle ich unika.Boi się również, że nie sprosta oczekiwaniom wobec niej.Musimy pamiętać, że bez podjęcia działania nie można spodziewać się pozytywnych rezultatów.Słowo spróbować wyklucza powodzenie.Jeśli mówisz: spróbuję", oznacza to, że prawdopodobnienie osiągniesz zamierzonego celu.NiedojrzałośćTo również częsta przyczyna neurotycznych wzorców myślenia i sposobów neurotycznychzachowań.Człowiek niedojrzały boi się stanąć twarzą w twarz z rzeczywistością i nie potrafi mądrzerozwiązywać problemów.A swoją drogą, rzadko kto jest pozbawiony choćby drobnego rysuniedojrzałości.Powstaje więc pytanie, czy chodzi tu o zjawisko normalne czy o zaburzenie?Ktoś, kto cierpi na zaburzenia emocjonalne lub często zapada na choroby psychosomatyczne, zczasem staje się skoncentrowany na sobie
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
