Nana Zola E

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Chcieli ją uspokoić, błagali ją.% No już, raz, dwa, nie chcecie się wynosić?.W takim razie patrzcie, mam gościa.Gwałtownym gestem otwarła drzwi na rozcież.Wówczas dwaj mężczyzni ujrzeli w roz-grzebanym łóżku Fontana.Nie spodziewał się, że będzie tak pokazywany.Ze swą ciemnąskórą wyglądał jak kozioł tarzający się wśród pomiętych koronek.Nogi miał zadarte do góry,koszulę podkasaną.Lecz, przywykły do niespodzianek scenicznych, wcale się nie zmieszał.Ochłonąwszy po nagłym zaskoczeniu, zaczął ratować sytuację komiczną mimiką, by wybrnąćjakoś z kłopotliwej sytuacji; udał królika, jak to nazywał, wysuwając usta, marszcząc nos iruszając przy tym całą gębą.Na twarzy tego lubieżnego fauna malowała się rozpusta.To wła-śnie po Fontana chodziła Nana od tygodnia do teatru Varietes , zadurzona w nim bez pamię-ci, jak to się zdarza loretkom lubującym się w wykrzywionych grymasem, szpetnych gębachkomików.% Proszę! % rzekła pokazując go gestem tragiczki.Muffat, który znosił wszystko potulnie, oburzył się na ten afront.% Ladacznica! % wyjąkał.Nana, która już była w sypialni, wróciła, bo chciała mieć ostatnie słowo.% No to co, że ladacznica! A twoja żona?Wyszła, trzasnęła drzwiami i głośno zamknęła zasuwę.Dwaj mężczyzni spojrzeli na siebiew milczeniu.Właśnie weszła Zo�; nie złajała ich, lecz mówiła bardzo rozsądnie.Jako osobamądra uważała, że pani za wiele naplotła.Ale jednak stawała w jej obronie.Nana z tym ka-botynem długo nie wytrzyma; niech poczekają, aż jej przejdzie ten szał.Dwaj mężczyzni wy-szli bez słowa.Gdy znalezli się na trotuarze, przejęci braterskimi uczuciami, w milczeniuuścisnęli sobie dłonie.I poszli każdy w swoją stronę, powłócząc nogami.Skoro Muffat wrócił wreszcie do pałacu przy ulicy Miromesnil, żona też właśnie nadcho-dziła.Spotkali się na schodach, gdzie ciemne ściany przejmowały ich dreszczem.Podnieśliwzrok i spojrzeli na siebie.Hrabia był jeszcze w zabłoconym ubraniu, przerażająco blady, jakczłowiek, który właśnie popełnił coś złego.Hrabina, jakby zmordowana nocą spędzoną wpociągu, spała na stojąco, rozczochrana i z posiniałymi powiekami.108VIIINana i Fontan urządzali oblewanie swego mieszkanka na czwartym piętrze przy ulicy Veronna Montmartrze, gdzie wprowadzili się przed trzema dniami.Zaprosili kilku przyjaciół naplacek migdałowy w święto Trzech Króli.Wszystko to stało się nagle.Nie zastanawiali się długo i zamieszkali razem w upojeniu mi-łosnym miodowego miesiąca.Nazajutrz po swoim ślicznym wybryku, gdy tak bez ogródekwyrzuciła za drzwi hrabiego i bankiera, Nana poczuła, że traci grunt pod nogami.W mig oce-niła sytuację: niebawem wpadną do jej przedpokoju wierzyciele, zaczną się wtrącać do jejspraw sercowych, powiedzą, że wszystko trzeba sprzedać, jeśli nie zachowa się rozsądnie.Rozpoczną się kłótnie i zawracanie głowy bez końca, gdy będzie chciała wydrzeć chociażparę mebli.Wolała więc wszystko rzucić.Zresztą sprzykrzyło się jej to mieszkanie przy bul-warze Haussmanna.Nie miały sensu jego wielkie, złocone pokoje.W przypływie czułości dlaFontana marzyła o ładnym, jasnym pokoju, wspominając swój dawny ideał kwiaciarki, gdyszczytem jej pragnień była palisandrowa szafa z lustrem i łóżko przykryte niebieskim rypsem.W ciągu dwóch dni sprzedała, co mogła, z bibelotów i biżuterii.Zniknęła zabierając okołodziesięciu tysięcy franków i nie mówiąc słowa konsjerżce.Dała nura bez śladu, żeby męż-czyzni nie mogli jej prześladować.Fontan był bardzo miły, bo zgadzał się na wszystko.Po-stępował nawet jak naprawdę dobry kolega.Miał prawie siedem tysięcy franków, które chęt-nie połączył z dziesięcioma tysiącami młodej kobiety, choć pomawiano go o skąpstwo.Tasuma wydała się im solidną podstawą gospodarstwa.Rozpoczęli więc wspólne życie, czerpiącż uciułanych groszy połączonych we wspólnej kasie.Wynajęli i umeblowali dwa pokoje przyulicy Veron, dzieląc się wszystkim jak starzy przyjaciele.Na początku było naprawdę roz-kosznie.W wieczór Trzech Króli pani Lerat przyszła pierwsza z Ludwisiem [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki