Sergiusz Piasecki Zapiski Oficera Armii Czerwonej

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zresztą nie jest to wcale drogo.Ile u was w Rosji dobre butykosztują? Nie pamiętam powiedziałem, bo nie mogłem przecież prawdy mu powiedzieć. Jak nie pamiętasz, to ja ci przypomnę rzekł szewc. Po pierwsze, to u was porządnychbutów nikt nie ma, bo ani towaru dobrego nie macie, ani dobrych rzemieślników.Bo szewcywasi w artelach normy wyrabiają.A wiadomo, jak pracują robotnicy za nędzne żarcie i lichąpłacę.Ot, żeby zbyć robotę.Więc wasze paskudztwo w Rosji, na wolnym rynku, 700 do 1000rubli kosztuje.A jak coś trochę lepszego, to i dużo drożej.Więc chyba zapłacić 120 rubli zaporządny towar i dobrą pracę drogo dla ciebie nie będzie.Wtrącił się drugi szewc ten, co na harmonii grał: Co ty go uczysz? On sam dobrze to wszystko wie, ale durnia gra.Nie chce 120 rubli zadobre buty zapłacić, to niech sobie jedzie do swej Moskwy.Tam, na wolnym rynku, za tepieniądze chyba łapcie kupi.Tutejsze ceny to przecież rabunek.A on mordą kręci: za drogo!Tu ja nie wytrzymałem i powiedziałem: Jaki rabunek? Przecież wam pieniędzmi zapłacę! A co te wasze pieniądze są warte?.Dopóki tu jesteście, to wasz rubel idzie za lita.A jakwas stąd wyrzucą, to i za dziesięć rubli nikt ci lita albo polskiej złotówki, nie da.Teżustanowili kurs, rubel równy jest z litem! To tak samo, jakby my przyszli do waszej Moskwyi zarządzili, że polska złotówka równa jest waszym 1000 rublom.Czyż to nie rabunek? U wasmarny chleb przydziałowy, za którym trzeba noc w kolejce stać, kosztuje 2 ruble za kilo.A unas biały chleb kosztuje 20 groszy.I bez żadnej kolejki. Co ty jemu tłumaczysz? powiedział starszy szewc. On i bez ciebie to dobrze wie, aletaką mu szkołę dali, że inaczej powiedzieć nie może, tylko: U nas wsio jeść!.U nas wsiegomnogo!.U nas wsio łuczsze!.U nas wsio dieszewle! 1 Zrobili z niego papugę i jest dokoła dureń!Wtedy ja wstałem.Czułem, że nie wytrzymam więcej.Nawet na poważne mordobicie wobronie Związku Radzieckiego się naraziłem.Ale im prawdę w oczy wygarnąłem: Wy mówicie, że ja jestem dookoła dureń! A czy wy wiecie, że ja jestem z tego tylkodumny?.Tak.Wy ot, mądrale, a nawet swego państwa nie macie i musicie robić to, cowam nasz rząd rozkaże! A mnie mądrość nie jest potrzebna.My mamy takich, co mądrzy są ioni wszystkim kierują.My już ćwierć świata mamy.A za dziesięć lat pół świata opanujemy.1 *Zwykłe twierdzenia wszystkich Rosjan, przybyłych na okupowane przez bolszewickie wojska tereny: U naswszystko jest!. U nas wszystkiego dużo!.U nas wszystko lepsze! U nas wszystko tańsze!A za 20 lat nasz ruski naród będzie wszystkimi na świecie rządzić.Tacy my jesteśmy durnie!A wy, z waszą mądrością, będziecie musieli nam służyć i robić to, co wam rozkażemy! Więcto, że ja jestem dureń, jest tylko zaszczyt dla mnie! Otóż, jestem dureń, dureń, dureń! I to jestmoją wielką dumą!Skończyłem ja mówić i milczę.Oczekuję, co z tego wyniknie? Zrozumiałem, że butówmnie na pewno nie zrobią.Ale poniosłem wielką ofiarę w obronie mojej ojczyzny.A oni nic.Patrzą na mnie.Może czekali, co ja dalej powiem.A potem jakby się zmówili jak rykną śmiechem, to ja nawet przestraszyłem się.Z dziesięć minut się śmiali.Jeden tonawet na podłodze się położył i za brzuch chwycił się.A drugiemu łzy z oczu leciały.Wreszcie uspokoili się oni.Starszy szewc do mnie podszedł, po ramieniu poklepał ipowiedział: Podobasz się ty mnie.Za takie przedstawienie to ja ci buty tylko za sto rubli uszyję.Będziesz miał takie buciory, jakich nie ma nawet twój mądry Stalin! Korzystaj zesposobności, dopóki jeszcze całego świata nie zabraliście, bo potem będziemy wszyscychodzić w kaloszach, łapciach albo i boso.Wziął on miarę i nawet kazał mi nogę na papierze postawić i ołówkiem stopę obrysował.Potem powiedział: Za tydzień przychodz.Będziesz miał dobre buty.Bardzo ty mnie ubawiłeś i za to ja samci je zrobię.Poszedłem ja do domu i nic zrozumieć nie mogę.Dziwny naród ci Polacy.Ja im w oczytakich rzeczy nagadałem, a oni nawet nie zgniewali się i jeszcze cenę butów obniżyli.Niemogę ja pojąć tej dzikiej narodowości.To za byle co do mordy dobierają się.A jakrzeczywiście trzeba w mordę bić, to ze śmiechu zdychają!Tak, to naród z psychologią!W sierpniu, 1940 roku.Vilnius.Nie lubię często pisać, bo teraz, właściwie, nie ma o czym.Więc czekam zawsze, abyzebrało się więcej spraw o znaczeniu wszechświatowym, a wtedy dopiero uwieczniam je wtym moim dziele naukowym.Zresztą od tego czasu jak postanowiłem ja napisać najlepszą naświecie powieść, o naszych sowieckich osiągnięciach i o bohaterstwie niezwyciężonej ArmiiCzerwonej, to straciłem ja chęć do pisania tych drobiazgów.Lecz dzisiaj nie wytrzymałem ipiszę ponownie.Bo dzień dzisiejszy (26 sierpnia 1940 roku) jest wielkim dniem.Otóż: siedzę ja za stołem i piszę, a przede mną na stole stoi para butów.Ale jakichBUT�W!!!.Po prostu dotknąć się ich boję, a nie tylko w nich chodzić!Stoi takie coś na stole, na białym obrusie i lśni jak słońce, jak gwiazda na sowieckimsztandarze.Skóra na nich cieniutka, mięciutka, a mocna jak nasz Związek Radziecki.Obcasy zgrabne, noski zachwycające, ranty wprost marzenie.A cholewy!.Nawet słów mibrak na wyrażenie ich piękności! Po prostu nie buty, lecz mauzoleum Lenina na CzerwonymPlacu, albo sowiecki czołg ostatniej konstrukcji!Całą noc ja nie spałem i na nie patrzyłem.I strach mnie nawet bierze, że jestemwłaścicielem takiego skarbu.Będę musiał bardzo go pilnować.Postanowiłem nad ranem, żekoniecznie trzeba drzwi do pokoju zamykać i klucz ze sobą zabierać.Poza tym kupięporządną kłódkę do drzwi i mocne skoble w nie wprawię.Nie mogę takiego skarbulekkomyślnie narażać.Dobrze chociaż, że mój pokój jest na drugim piętrze, więc chyba zulicy złodziej reakcyjny do nich łatwo się nie dobierze.Tak.Otóż siedzę ja i piszę, co chwila na buty spoglądam i myślę sobie tak: Wielkim iważnym człowiekiem, Michaile Nikołajewiczu, jesteś! Możesz być dumny z siebie!A ze ściany moim butom z jednej strony towarzysz Stalin się przygląda, a z drugiej stronyWIELKI nasz przyjaciel, towarzysz towarzysza Stalina, sam Adolf Hitler [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki