McClure Ken Spirala pandory

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Lekarze ogólni zobaczą, że jesteśmy przodującym szpitalem.Będą zadowoleni mogąc przysyłać do nas pacjentów.Neef zauważył, że podczas zebrania Louradis unika kontaktu wzrokowego z nim.Miał pewną satysfakcję wiedząc, że tamten czuje się winny z powodu szukania rozgłosuza wszelką cenę.Ale czas, kiedy złościło to Neefa minął.Z filozoficznym spokojem po-godził się z tym, że niektórzy ludzie tak właśnie postępują.Heaton zadowolony był zwłaszcza z tego, że wreszcie uwagę obawiających się rakaskierowano na Wydział Zdrowia, a nie na szpital.Twierdził, że tak właśnie powinno być.Podniósł tę kwestię na zebraniu i jego zdecydowane stanowisko w sprawie zorganizo-wania niedzielnej konferencji prasowej poza murami św.Jerzego spotkało się z dużymuznaniem. A przy okazji, jak oceniacie reportaż o zagrożeniu rakiem? zapytał. Po większej części alarmistyczny orzekła Carol Martin. Po przeczytaniu goniektórzy gotowi pomyśleć, że tajemniczy czynnik rakotwórczy to obleśny, zielony po-tworek pokryty łuską, czyhający w ciemnych zaułkach na nieostrożnych przechod-niów. Może gdyby tak było, mielibyśmy ułatwione zadanie stwierdził Neef. Przynajmniej wiedzielibyśmy, z czym mamy do czynienia.183 A co ty sądzisz o tym materiale prasowym, Michael? spytał Heaton. Uważam, że opisuje przedstawicieli odpowiednich władz jako niezbyt inteligent-nych ludzi, ale to stało się niemal narodową rozrywką w dzisiejszych czasach.Moimzdaniem, nie ma tam nic krzywdzącego. Sądzę, że niesprawiedliwie oceniono ludzi Wydziału Zdrowia odezwał się JohnMarshall. Nie mają w tej chwili najłatwiejszego zadania. Ale nie da się zaprzeczyć, że nie posunęli się ani o krok w poszukiwaniach przy-czyny zachorowań.Są dziś dokładnie w tym samym punkcie, w którym byli tuż popierwszym przypadku zareplikował Neef. To niekoniecznie ich wina odparł Marshall. Nie mówię, że ich skontrował Neef. W gruncie rzeczy zgadzam się z tobą,ale to w niczym nie zmienia faktu, że do niczego nie doszli.Neef zerknął na zegarek.Dochodziła dziewiąta trzydzieści pięć.Miał być na uniwer-sytecie o dziesiątej. Dzień pełen zajęć, Michael? zapytał Heaton zauważywszy ten gest. Jak wszystkie westchnął Neef. No cóż.Jeśli nie ma więcej spraw.Wszyscy przecząco pokręcili głowami. A zatem zaczynamy nowy tydzień.Heaton podszedł do Neefa i poinformował go, że nadał już bieg sprawie wnioskuo uzyskanie w trybie nadzwyczajnym pozwolenia na używanie wektora. Jestem ci wdzięczny odpowiedział Neef. Naprawdę wierzysz, że to może się udać? Jestem optymistą.Muszę nim być.Heaton uśmiechnął się szeroko. W twoim położeniu chyba nie możesz sobie pozwolić na nic innego, musisz byćoptymistą, inaczej byś zwariował.To niełatwa sprawa, ale jeśli dobrze sobie przypomi-nam, podczas próbnej terapii odnieśliście jeden sukces. �omas Downy przytaknął Neef. Nowotwór móżdżku, który zauważalniemaleje.Ten chłopiec ma dziś rano kolejny skaning.Zawiadomię cię, jaki jest wynik. Bardzo cię proszę! powiedział z zapałem Heaton. Taka historia byłaby świet-nym uzupełnieniem artykułu Marka.Udane zastosowanie terapii genowej w walce z ra-kiem wysunęłoby nas na czoło w świecie medycyny.Szpital św.Jerzego stałby się sław-nym ośrodkiem, wykorzystującym osiągnięcia nauki.Bylibyśmy znani na całej kuliziemskiej jako najlepsi.Napływałyby pieniądze.Pacjenci kołataliby do naszych drzwi,byle tylko się tu dostać. Byłoby wspaniale przyznał Neef beznamiętnym tonem.184 Mówię poważnie, Michael.Jeśli to dziecko całkowicie wyzdrowieje dzięki tera-pii genowej, to będziemy musieli rozważyć, jak najokazalej zaprezentować to prasie.Szpitalowi potrzebna jest reklama.Co ty na to?Neef był rozbawiony tym, jak szybko Heaton żąda rewanżu za przysługę wyświad-czoną zaledwie w niedzielę wieczorem. Zgoda, Tim odrzekł. Uważam, że jeśli nastąpi całkowite wyleczenie, a nietylko remisja, my i Menogen zasłużymy na trochę uwagi.Heaton wydawał się kompletnie zaskoczony tym, że Neef zgodził się tak łatwo i bezżadnych argumentów przeciw. Doskonale! wykrzyknął w uniesieniu. Każę Johnowi Marshallowi przygoto-wać wstępny projekt kampanii.�Było pięć po dziesiątej, gdy Neef przekroczył próg pracowni Davida Farro-Jonesa. Przyszedłeś w samą porę na kawę, Michael. Millera jeszcze nie ma? zapytał Neef. Dzwoniłem na dół kilka razy, ale nikt nie odpowiada.Zważywszy w jakim byłwczoraj stanie zdziwiłbym się, gdyby w ogóle dziś się obudził.Neef się uśmiechnął. Zdaje się, że długa i szczęśliwa emerytura, o której mówił wczoraj dziekan, tow jego przypadku tylko pobożne życzenie.Każdy kolejny dzień spędzi przy butelce. Moim zdaniem, będzie miał szczęście, jeśli pociągnie jeszcze rok oświadczyłFarro-Jones. Jak to znosi jego żona? Trudy? Myślę, że czeka aż Eddie umrze, żeby wreszcie mogła spokojnie dożyćswoich dni.Mają syna w Nowej Zelandii.Pewnie do niego pojedzie.Do pokoju weszła sekretarka Farro-Jonesa, niosąc kawę. Bez mleka i cukru, zgadza się, doktorze? Co za pamięć! odparł Neef. Dziękuję. Marge mogłaby zawstydzić słonie roześmiał się Farro-Jones. Nie jestem pewna, jak mam to rozumieć, doktorze odpowiedziała Marge. Odchudzam się.Obaj mężczyzni wybuchnęli śmiechem, a Marge wyszła. Może zejdziemy na dół, na patologię i zaczekamy tam na niego zaproponowałFarro-Jones, gdy skończyli kawę i wyczerpali temat koszmarnej kolacji pożegnalnej. Dobry pomysł zgodził się Neef [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki