[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Autor artykułu doszedł do wnio-sku, \
e Mao rzeczywiście zmienił Chińczyków w  nowych ludzi , którzy531uwa\
ają za przyjemność to, co ludzie Zachodu uznaliby za nieszczęście.Byłam przera\
ona.Czy\
by nie wiedział, \
e najgorsze w tym wszystkimjest to, \
e prześladowany się nie skar\
y, \
e opowiada o represjach zuśmiechem na twarzy? Czy nie widział, do jakiego \
ałosnego stanu do-prowadzono tych profesorów i jakie straszliwe rzeczy musieli przejść,\
eby do tego stopnia ulec oprawcom? Nie rozumiałam wtedy, \
e teatruprawiany przez Chińczyków na co dzień był czymś zupełnie nieznanymludziom z Zachodu, czymś, co nie zawsze potrafili odszyfrować.Nie brałam te\
pod uwagÄ™ faktu, \
e informacje na temat Chin byłytrudno dostępne i na ogół z
le interpretowane oraz \
e ludzie, którzy niemieli \
adnych doświadczeń z podobnym systemem rządów, jaki panowałw Chinach, mogli traktować serio chińską propagandę i jej retorykę.Wrezultacie uznałam, \
e wszystkie te peany były nieuczciwe.śartowaliśmyz przyjaciółmi, \
e nasze władze kupują przychylność cudzoziemcówswoją  gościnnością.Po wizycie Nixona zaczęto wpuszczać obcokra-jowców do pewnych ściśle określonych miejsc w Chinach, ale gdziekol-wiek się znalez
li, władze natychmiast otaczały kordonem wydzieloneobszary, tworząc specjalne enklawy.Rezerwowano dla nich najlepsześrodki transportu, sklepy, restauracje, hotele i teatry, opatrując je napi-sem:  Tylko dla cudzoziemców.Najbardziej poszukiwany chiński alko-hol, maotai, całkowicie niedostępny dla zwykłych Chińczyków, cudzo-ziemcy mogli kupować bez kłopotu.Gromadzono dla nich najlepsze je-dzenie.Gazety z dumą przytaczały wypowiedz
Henry'ego Kissingera, \
eznacznie przytył po serii dwunastodaniowych bankietów wydanych najego cześć podczas wizyty w Chinach.W tym samym czasie w Sichuanie, Spichlerzu Niebios , dostawaliśmy ćwierć kilo mięsa miesięcznie, a naulicach Chengdu roiło się od bezdomnych chłopów, którzy uciekli doSichuanu przed głodem panującym na północy i \
yli jak \
ebracy.TowspaniaÅ‚e traktowanie cudzoziemców budziÅ‚o ogromnÄ… gorycz ChiÅ„czy-ków.ZaczÄ™liÅ›my mówić do siebie z kolegami:  Czemu atakowaliÅ›myKuomintang za napisy »ChiÅ„czykom i psom wstÄ™p wzbroniony«  czy\
nie robimy tego samego?.Zdobywanie informacji stało się moją obsesją.Bardzo przydawała misię w tym znajomość angielskiego, choć bowiem uniwersytecka biblioteka532została powa\
nie spustoszona w czasie Rewolucji Kulturalnej, większośćzniszczonych ksią\
ek była w języku chińskim.Ogromna kolekcja ksią\
ekw języku angielskim została wprawdzie okropnie sponiewierana, ale wznacznej mierze ocalała.Bibliotekarze byli zachwyceni, \
e ktoÅ› chce te ksiÄ…\
ki czytać, a ju\
zwłaszcza studentka, i jak mogli, starali się mi pomagać.Katalogi zostałycałkowicie zdewastowane, więc \
eby zdobyć jakąś poszukiwaną przezemnie pozycję, przekopywali się przez sterty woluminów.Dzięki wysił-kom tych \
yczliwych młodych kobiet i mę\
czyzn zaczęłam czytać an-gielską klasykę.Pierwszą powieścią, którą przeczytałam po angielsku,były Małe kobietki Louise May Alcott.Okazało się, \
e Å‚atwiejsze sÄ… dlamnie ksiÄ…\
ki napisane przez kobiety, jak Alcott, Jane Austen czy siostryBronte, ni\
powieści pisane przez mę\
czyzn; łatwiej mi było tak\
e uto\
-samiać się z ich bohaterkami.Przeczytałam krótką historię literatury eu-ropejskiej i amerykańskiej i wielkie wra\
enie zrobiła na mnie tradycjaantycznej demokracji greckiej, renesansowego humanizmu i oświecenio-wego krytycyzmu.Czytając w Podró\
ach Guliwera o cesarzu, który wydał edykt nakazujący wszystkim poddanym, pod groz
bą surowychkar, jeść jajko, poczynając od cieńszego końca , zastanawiałam się, czySwift nie był kiedyś w Chinach.Poczuciu, \
e mój umysł otwiera się irozszerza, towarzyszyła ogromna radość.Siedząc samotnie w bibliotece, czułam się jak w niebie.Gdy tylkozbli\
ałam się do gmachu biblioteki, zwykle o zmierzchu, serce zaczynałomi skakać na myśl o wspaniałych chwilach samotności wśród ksią\
ek icały zewnętrzny świat przestawał istnieć.Gdy biegłam do góry po scho-dach pseudoklasycystycznego budynku, zapach starych ksią\
ek przecho-wywanych w dusznych pomieszczeniach przyprawiał mnie o dreszczpodniecenia i nienawidziłam tych schodów, \
e są takie długie.Z pomocą słowników, po\
yczanych od niektórych profesorów, zaczę-łam poznawać poezję Longfellowa i Walta Whitmana oraz historię Ame-ryki.Nauczyłam się na pamięć całej Deklaracji Niepodległości i mojeserce wzbierało na dz
więk słów:  Uwa\
amy następujące prawdy zaoczywiste: \
e wszyscy ludzie zostali stworzeni równymi sobie  a tak-\
e słów mówiących o  niezbywalnych prawach ludzi, w tym prawie do wolności i dą\
enia do szczęścia.Te zupełnie nieznane w Chinach poję-cia otwierały przede mną cudowny nowy świat.Moje notatniki, które533zawsze trzymałam przy sobie, były pełne takich cytatów, wypisywanychze łzami w oczach.Pewnego jesiennego dnia w 1974 roku, w najściślejszym sekrecie,jedna z moich przyjaciółek pokazała mi egzemplarz  Newsweeka z fo-tografiami Mao Zedonga i pani Mao.Dziewczyna nie znała angielskiego,a bardzo chciała się dowiedzieć, o czym piszą w artykule.Był to pierw-szy zagraniczny magazyn, jaki wpadł mi w ręce.Jedno zdanie artykułuszczególnie mnie uderzyło: \
e pani Mao jest  oczami, uszami i głosemMao Zedonga.A\
do tej chwili nigdy nie próbowałam zastanawiać sięnad oczywistym związkiem między poczynaniami pani Mao i jej mę\
a.Teraz jednak postać Mao nabrała dla mnie rzeczywistych wymiarów.Nagle zobaczyłam wyraz
nie wszystko, co dotąd jawiło mi się jedyniejako zamazany obraz.To Mao stał za całym bezmiarem zniszczeń i cier-pień.Bez niego pani Mao i jej koteria nie utrzymaliby się nawet jednegodnia.Po raz pierwszy w \
yciu, choć z dr\
eniem serca, sama przed sobąotwarcie skrytykowałam i odrzuciłam Przewodniczącego Mao.27 Jeśli to jest raj,to jak wygląda piekło? śmierć mojego ojca(1974-1976)Po wyjściu z obozu mój ojciec, w przeciwieństwie do większości swo-ich byłych kolegów, nie został zrehabilitowany i nie dostał \
adnej pracy.Bezczynnie siedział w domu przy ulicy Meteorytu od chwili, gdy wróciłz nami z Pekinu, jesienią 1972 roku.Problem polegał na tym, \
e ojciecskrytykował imiennie Przewodniczącego Mao.Komisja badająca sprawębyła przychylnie do ojca nastawiona i usiłowała część jego słów zło\
yćna karb choroby psychicznej, jednak spotkała się z silną opozycją wśródwładz wy\
szego szczebla, które pragnęły surowo ojca potępić.Wielukolegów sympatyzowało z nim i bardzo go podziwiało, ale musieli my-śleć o własnej skórze.Poza tym ojciec nie nale\
ał do \
adnej kliki i niemiał \
adnego potÄ™\
nego protektora  co niewątpliwie ułatwiłobyoczyszczenie go z zarzutów.Przeciwnie, miał dobrze ustosunkowanychwrogów [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

swpc.opx.pl