Hamlet Shakespeare W

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.82GILDENSTERNNie potrafię z niego wydobyć głosu, mości książę.HAMLETTo tak łatwo przecie jak kłamać.Przebieraj po tych dziurkach palcami, włóż ten koniec wusta i zadmij, a wydobędziesz ton najdzwięczniejszy.Patrz, tu są klapy.59GILDENSTERNAle ja ich użyć nie umiem do wydania jakiej bądz melodii, nie znam się na tym.HAMLETPatrzże teraz, za jakiego mnie masz bajbardzo.60 Chciałbyś grać na mnie, wmawiasz w siebie,że znasz mój mechanizm? Chciałbyś wyrwać ze mnie rdzeń mej tajemnicy, wycisnąć ze mniecałą skalę tonów, od najniższej nuty aż do dyszkantu; a w tym tu marnym instrumencie tylejest głosu, tyle harmonii, jednakże nie możesz go skłonić do przemówienia.Cóż u kata! czysądzisz, że na mnie łatwiej zagrać niż na flecie? Miej mię, za jaki chcesz, instrument: przę-dąć, rozstroić mię potrafisz, ale zagrać na mnie nigdy.Wchodzi P o l o n i u s zWitam waćpana dobrodzieja.POLONIUSZMości książę, królowa jejmość życzy sobie z waszą Książęcą mością pomówić, i to zaraz.HAMLETCzy widzisz tam waćpan tę chmurę z kształtu podobną do wielbłąda?POLONIUSZW rzeczy samej, istny wielbłąd.HAMLETZdaję mi się, że jest podobniejsza do łasicy.POLONIUSZPrawda, z boku podobniejsza do łasicy.HAMLETAlbo raczej do wieloryba.POLONIUSZBardzo podobna do wieloryba.HAMLETNo, to dobrze; zaraz pójdę do matki.Z tymi głupcami trzeba by zgłupieć naprawdę.Zarazidę.POLONIUSZZpieszę to powiedzieć.59Klapy przykrywki do zamykania bocznych otworów w instrumentach dętych.60Bajbardzo byle co, ladaco.83HAMLET Zaraz , łatwo da się powiedzieć.Zostawcie mnie, przyjaciele.Wychodzą R o z e n k r a n c, G i l d e n s t e r n i H o r a c y.Teraz jest właśnie czarodziejska, strasznaGodzina nocy, w której się podnosząGroby i same piekła wyziewająNa świat zarazę.O, teraz bym gotówPić krew i takie rzeczy wykonywać,Na których widok dzień by zbladł; lecz terazMam iść do matki.O serce, nie zaprzeczNaturze mojej! Niech nigdy w to łonoNie znajdzie wstępu neronowa61 dusza!Niech będę srogim, ale nie wyrodnym!Sztylety w ustach mam, ale nie w dłoni!Niechaj mój język będzie w tym spotkaniuObłudny względem serca i jakkolwiekSłowa me będą miotać się i srożyć,Pieczęci, duszo, nie daj doń przyłożyć!Wychodzi.SCENA TRZECIAPokój tamże.K r ó l, R o z e n k r a n c i G i l d e n s t e r n.KR�LNie można mu dowierzać, nie byłobyNawet roztropnie, gdybyśmy mu dłużejWodze szaleństwa puszczać dali.BądzcieWięc w pogotowiu, skoro odbierzecieZlecenia już się przygotowujące,Natychmiast jedzcie z nim do Anglii.DobroNaszego państwa nie pozwala cierpiećTakiej bliskości hazardu, na któryJego wybryki z każdą chwilą bardziejNas wystawiają.GILDENSTERBędziem w pogotowiu.Zwięta i bogobojna to troskliwośćWaszej królewskiej mości, bo tu idzieO zachowanie bezpieczeństwa tyluTysięcy ludzi, które pod jej berłem%7łyją szczęśliwie.61Neronowa dusza rzymski cesarz Neron kazał zamordować swoją matkę Agrypinę, winną śmierci męża.84ROZENKRANCKażdy pojedynczy,Prywatny żywot już jest w obowiązkuWszelkimi siły i z całą dzielnościąChronić i bronić siebie od uszczerbku:O ileż więcej taki byt, na którymPolega życie milionów! Nie kończyNigdy majestat sam jeden dni swoich;Jak spadający potok chłonie z sobąWszystko, co było w pobliskości.Jest onNiby potężnym kołem przytwierdzonymDo szczytu góry, przy którego dzwonachOlbrzymich mszą krocie przyczepionychDrobiazgów; jeśli to koło się stoczy,Wraz każda z owych podrzędnych jednostekChyżo mknie w przepaść.Nigdy bez współdzwiękuJęków ogólnych król nie wydał jęku.KR�LSpiesznie gotujcie się do tej podróży.Trzeba nam spętać ten postrach, co terazZa bardzo hula.GILDENSTERN I ROZENKRANCBędziem się śpieszyli.Wychodzą.Wchodzi P o l o n i u s z.POLONIUSZMa przyjść niebawem do pokoju matki;Ja za obiciem stanę i wysłucham,Co się tam będzie działo.Pewny jestem,%7łe mu królowa jejmość zmyję głowę;Trzeba atoli, jak to bardzo mądrzeWasza królewska mość zauważyła,Aby krom matki, bo matki z naturySą stronne, jeszcze drugi jaki świadekBył tam obecny.Idę więc i zanimWasza królewska mość pójdzie do łóżka,Będę z powrotem, by zdać sprawę z tego,Czego się dowiem.KR�LDziękujęć, mój drogi.Wychodzi P o l o n i u s z.O, kał mej zbrodni cuchnie aż w niebiosa!Najstarsza klątwa na niej ciąży, stygmat62Bratniego mordu! Nie mogę się modlić,62Stygmat znak, piętno.85Chociaż pragnienie dorównywa chęci;Moc winy mojej kruszy moc mej woli;I jako człowiek rozdwojeń w działaniu,Stoję wahając się, co mam wprzód zacząć,I nic nie czynię.Jak to? choćby nawetTa dłoń przeklęta była od krwi bratniejDwakroć tak brudna, czyliż miłosierneNieba nie mają dżdżu do jej obmycia,Aby zbielała jak śnieg? Na cóż łaska,Jeśli nie na to, by przebaczać winnymCzymże są modły, jeżeli nie owąPodwójną siłą, zdolną nas podeprzeć,Gdy mamy upaść, lub podnieść na nowo,Kiedy upadniem? Wzniosę przeto oczy;Błąd mój już minął.Lecz, ach! jaki rodzajModlitwy może być dla mnie pomocny?Przebacz mi moje ohydne morderstwo!To być nie może; boć jeszcze posiadamTo wszystko, co mię wiodło do morderstwa:Koronę, władzę, żonę brata.MożeżByć rozgrzeszonym, kto dzierży plon grzechu?W praktykach tego zepsutego świataZdarza się zbrodni pozłoconą rękąUsuwać na bok sprawiedliwość; nierazWidziano nawet prawo przekupioneOwocem gwałtu; ale tam tak nie jest:Tam nie popłaca szalbierstwo; tam czynyNago się jawią i człowiek, stawionyNaprzeciw swoich przestępstw oko w oko,Musi je wyznać [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki