Terry Pratchett 23 Carpe Jugulum

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Niania odeszła kilka kroków, jednak Oggowie nigdy nie pozostawiają innymostatniego słowa.- Nie powiem, żebym cię tolerowała powiedziała sztywno. Jeśli jednakkiedykolwiek zawitasz do drzwi jakichkolwiek Oggów z tych stron.dostaniesz gorącąstrawę.Jesteś stanowczo za chudy.Widywałam więcej mięsa na ołówku rzeznika.- Dziękuję.- Zaznaczam, że będzie to coś więcej niż tylko budyń.- Oczywiście.- A więc. Niania Ogg wzruszyła ramionami. Więcej szczęścia w Uberwaldzie.- Jestem pewien, że Om będzie kroczył przy mnie powiedział Oats.Chciał możliwienajbardziej dopiec Niani, starając się zachować możliwie pozbawiony emocji ton.Zastanawiał się, czy Babcia Weatherwax kiedykolwiek tego próbowała.- A pewnie, niech kroczy mruknęła Niania. Wolę, żeby kroczył za tobą niż sterczałtutaj.Kiedy odeszła kapłan zapalił świecę i rozłożył wokół mokre śpiewniki.- Cześć.Najgorsze w pojawiającej się w ciemnościach wiedzmie jest to, że wszystko, cowidzisz to twarz otoczona czernią.Po chwili niewielki obszar czerni wyodrębnił się z reszty,przekształcając się w Agnes.- Och, dobry wieczór powiedział Oats. Dziękuję, że przyszłaś.Nigdy nie słyszałemnikogo śpiewającego w chórze z samym sobą.Agnes zakaszlała nerwowo.- Naprawdę udajesz się do Uberwaldu?- A mam jakikolwiek powód, by zostać tutaj?Lewa ręka Agnes drgnęła kilka razy i zastygła w uścisku prawej.- Nie sądzę powiedziała. Nie! Zamknij się! Nie czas na.- Słucham?- Ja.ehem.po prostu rozmawiam ze sobą powiedziała słabo Agnes. Posłuchaj,każdy wie, że pomogłeś Babci.Oni tylko udają, że nie wiedzą.- Wiem o tym.- Pozwalasz na to?Oats wzruszył ramionami.Agnes chrząknęła.- Myślałam, że może przedłużysz swój pobyt w Lancre.- To byłoby bezcelowe.Nie jestem tutaj potrzebny.- Nie sądzę, żeby wampiry gorliwie śpiewały hymny i w ogóle powiedziała cichoAgnes.- Może nauczę ich czegoś innego? powiedział Oats. Zobaczę, co da się zrobić.Agnes wahała się przez kilka chwil.- Chcę żebyś to wziął powiedziała, podając mu małą torbę.Oast wyjął z niej małysłoik.187Wewnątrz płonęło pióro feniksa, rozjaśniając wnętrze namiotu chłodnym światłem.- To od. zaczęła Agnes.- Wiem od kogo przerwał jej Oats. Jak się miewa pani Weatherwax? Niewidziałem jej na nabożeństwie.- Eee.dzisiaj odpoczywa.- Cóż.podziękuj jej ode mnie, dobrze?- Powiedziała byś zabrał to do mrocznych miejsc.Oats roześmiał się.- Eee.cóż.ehem.mogę przyjść i odprowadzić cię.z rana. powiedziałaniepewnie Agnes.- To miło z twojej strony.- Więc.zanim.wiesz.- Tak.Agnes zmagała się z jakimś wewnętrznym oporem. Ja.eee. odezwała się pochwili jest coś o czym.Chodzi o to, że może mógłbyś.Prawa dłoń sięgnęła gwałtownie ku kieszeni i wyjęła małą paczuszkę opakowaną wtłusty papier.- To okład powiedziała. To stary dobry przepis.w książce napisano, że zawszeskutkuje.Musisz to podgrzać i.pomoże na katar.Oats wziął delikatnie pakunek. To najmilszy prezent jaki kiedykolwiek dostałem powiedział.- Eee.dobrze.To jest od.nas obu.Do zobaczenia.Oast patrzał jak wychodzi poza krąg światła a potem coś kazało mu spojrzeć w górę.Orzeł wzniósł się ponad kontur szczytów ku światłu zachodzącego słońca.Przez chwilęskrzył się na złoto a potem zanurkował w ciemność.* * *Z góry mógł widzieć na odległość wielu, wielu mil.Nad Uberwaldem rozpoczęła swe występy burza.Najpierw jedna błyskawica, jakbynieśmiało przecięła niebo.Kilka kolejnych trzasnęło wokół najwyższej wieży Zamczyska i wkapelusz przeciwdeszczowy na głowie Igora, chroniący jego głowę przed rdzą.Kilkauderzyło w kulę na czubku długiego teleskopowego pręta, rozżarzając ją do białości.Igorkręcił cierpliwie korbą, stojąc na gumowej macie.Poniżej skomplikowanej aparatury brzęczącej od wysokiego napięcia, spoczywał dużytobół.Kula znalazła się w odpowiednim położeniu.Igor westchnął i czekał.* * *SIAD! DOBRY PIESEK! POWIEDZIAAEM SIAD! PRZESTAC JU%7ł.NO,IDy%7łE JU%7ł! POSZEDA! NO, DOBRZE.CO MY TU MAMY?.APORT? APORT! NO,DALEJ.Zmierć wpatrywał się podskakującego Odpadka.Nie był do tego przyzwyczajony.Było to zupełnie odmienne od spotykanianiezadowolonych ludzi, którzy w ostatnich chwilach swojego życia często bywali ściskani,ścinani i tak dalej.a potem pojawiała się oziębła istota w czerni i okazywali coś w rodzajuwdzięczności.Nigdy jednak nie spotkał się z takim entuzjazmem, ani skoro o tym mowa ztaką ilością śliny.Było to irytujące.Przyprawiało o uczucie, że nie wykonuje należycie swojejpracy.188C�%7ł ZA SZCZZLIWY PIES.C�%7ł.ZDECHA PIES! IDy JU%7ł, PROSZ!SAYSZYSZ, CO POWIEDZIAAEM? IDy! NATYCHMIAST!Odpadek odbiegł w podskokach.Stanowczo za dobrze się bawił, by teraz to skończyć.Z wnętrza szaty Zmierci dobiegło brzęczenie.Wytarł starannie ręce i wyciągnął klepsydrę.Cały piasek znajdował się dolnej bańce.Jednak samo szkło było zniekształcone, poskręcane,pokryte obwódkami z cienkich rurek a kiedy Zmierć się mu przyglądał, wypełniło siębłękitnym światłem.Zazwyczaj nie tolerował tego typu rzeczy.Strzelił palcami.W kościstych rękach pojawiła się kosa.Uderzenie błyskawicy.Zapach przypalanej wełny.Igor odczekał chwilę, po czym nachylił się nad tobołkiem, ciągnąc za sobą stopionągumę.Ostrożnie rozwinął koc.Odpadek ziewnął.Wielki język musnął dłoń Igora.Stary sługa uśmiechnął się z ulgą.Gdzieś poniżej, w Zamku zabrzmiały opętane dzwięki Toccata Dla Dziewki MłodejW Podwiniętej Koszuli.* * *Orzeł zapikował ku dolinie Lancre.Wieczorne światło połyskiwało na tafli jeziora, ukazując sunącą po niej bryzę wkształcie litery V.Coś płynęło w kierunku niczego nie podejrzewającej wyspy.Głosy odbijały się echem wokół gór.- Te, obacz! Wydro!- Taggit, jins ma greely!- Teroz my som wolne luda!- Nac mac Feegle!Orzeł spadł gwałtownie pomiędzy drzewa tonącego w ciemności lasu.Przez chwilękluczył między nimi aż usiadł na gałęzi nieopodal małej chatki.Babcia Weatherwax obudziła się.Przez chwilę ani drgnęła.Rozglądała się czujnie dookoła a kontur jej nosa wyglądałjakoś bardziej haczykowato niż zazwyczaj.Potem usiadła [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki