[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wiatrom zaś ponadawał takie imiona:wschodni ostroniwint, wschodnio-południowy ostsundroni, południowo - wschodni sundostroni,południowy sundroni, południowo-zachodni sund-westroni, zachodnio-południowy westsundroni, za-zachodni westroni, zachodnio - północny westnord-roni, północno - zachodni nordwestroni, północny nordroni, północno-wschodni nordosdroni, wschodnio-północny ostnordroni47.46Niektóre z tych nazw przechowały się w nowożytnych na-rzeczach niemieckich: Hornung luty, Lenzmonat marzec(miesiąc wiosny), Ostermonat kwiecień (miesiąc Wielkanocy),Wonnemonat maj (miesiąc radości), Brachmonat czerwiec(miesiąc ugorowania), Heumonat lipiec (miesiąc sienny).Innewyszły wcześniej z użytku: Wintermonat styczeń (miesiąc zimo-wy), Aehrenmonat sierpień (miesiąc kłosów), Heiligmonat gru-dzień (miesiąc święty).Witumanoth wrzesień od witu w jęz.sta-rogórnoniemieckim drzewo, windumemanoth pazdziernik odwindumón przeprowadzać winobranie, herbistmanoth listopad(miesiąc jesienny, nazwa ta przesunęła się pózniej na wrzesień).47Ten podział wiatrów został oparty o tradycję starożytnąprzekazaną średniowieczu przez dzieło encyklopedyczne Izydoraz Sewilli Etymologie, ks.XIII c.XI paragr.2 i 3. [ZMIER I TESTAMENT]Pod koniec życia, kiedy mu już dokuczały chorobyi starość, wezwał do siebie Ludwika, króla Akwitanii,który mu jedyny pozostał z synów Hildegardy.Nauroczystym zjezdzie pierwszych dostojników z całegokrólestwa Franków, idąc za powszechną radą, przyjąłgo do współrządów i ustanowił dziedzicem tytułu ce-sarskiego; włożył mu na głowę diadem i kazał go nazy-wać cesarzem i augustem1.Wszyscy obecni przyjęliten akt z wielkim zadowoleniem; zdawało się, że po-wziął tę myśl z natchnienia bożego, ku pożytkowi pań-stwa.Przybyło niejako siły jego majestatowi, a obcenarody nabrały więcej strachu.Zaczem odesłał syna z powrotem do Akwitanii, samzaś, pomimo sędziwego wieku, udał się swoim zwycza-jem na łowy w okolice Akwizgranu; zajęło mu to resztęjesieni, dopiero z początkiem listopada wrócił do sto-licy2.Tam podczas zimy dostał silnej febry i w stycz-niu położył się do łóżka.Zaraz, jak to zwykle robił111.IX.813.2Einhard nieściśle odtworzył przebieg wypadków znany z Rocz-ników Państwa Franków, które kładą łowy w Ardenach w 813 r.przed koronacją Ludwika, a także pierwszy atak choroby, co za-pewne przyśpieszyło decyzję powołania syna do współrządów. w takich wypadkach, powstrzymał się od jedzenia są-dząc, że tą powściągliwością da się odpędzić albo złago-dzić chorobę.Ale do febry przyłączyły się bóle w boku,które Grecy nazywają pleuresis3, co przyśpieszyło koniec,tym bardziej, że nadal zachowywał głodówkę i pod-trzymywał swe ciało tylko najmniejszą ilością napo-jów.Umarł po siedmiu dniach leżenia, przyjąwszyświętą Komunię, w siedmdziesiątym drugim roku życia,a w czterdziestym siódmym panowania, piątego dniaprzed kalendami lutego, o trzeciej godzinie dziennej4.Ciało uroczyście obmyto, ubrano i z niezmiernążałobą całego ludu wprowadzono do kościoła, gdzie jepochowano.Było najpierw wahanie, gdzie ma się gozłożyć, skoro za życia sam o tym nie postanowił; w końcuprzeważyła myśl, że nie ma dlań godniejszego grobowcanad bazylikę, którą sam w tej miejscowości zbudo-wał, z miłości do Boga i Pana naszego Jezusa Chrystusa,i na chwałę świętej i wiecznej Dziewicy, Jego Rodzi-cielki.Pochowano go w tym samym dniu, w którymumarł i nad grobowcem wzniesiono łuk złocony z jegowizerunkiem i napisem5.Napis ułożono w ten sposób:3pleuresis, z gr.pleuron bok, zapalenie opłucnej.428 stycznia 814 r.około godziny 8 9 rano.5Wyglądu pierwotnego grobowca nie znamy.Z opisu jegootwarcia w r.1000 przez Ottona III wynika, że Karola pochowanozgodnie ze zwyczajem bizantyńskim w pozycji siedzącej, na tronie,z insygniami cesarskimi.Otto III, jak podaje jeden z rękopisówkroniki Ademara z Chabannes, niewiele pózniejszej od opisywanychzdarzeń, tron ten ofiarował Bolesławowi Chrobremu wzamian zaramię św.Wojciecha.Pamiątką kultu karolińskiego w rodzie Pias- Pod tą budowlą spoczywa ciałoKarola, wielkiego i prawowiernego cesarza,który państwo Franków wspaniale rozszerzyłi przez czterdzieści siedm lat rządził nim szczę-śliwie.Zmarł jako siedmdziesięcioletni, w roku Pań-skim 814, w siódmą indykcję,w piąty dzień przed kalendami lutego.Wiele znaków zapowiadało zbliżający się koniec,tak że nie tylko inni ludzie, ale i on sam czuł, co mugrozi6.W ciągu trzech ostatnich lat życia zdarzały sięczęste zaćmienia słońca i księżyca, a na słońcu widzianoprzez siedm dni jakieś plamy czarnej barwy7.Kruż-ganek, który zbudował z olbrzymim trudem międzybazyliką a pałacem, runął nagle aż do fundamentów,tów jest bodaj drugie, chrześcijańskie imię wnuka Chrobrego, Ka-zimierza Karola, ur.ok.1025 r., pózniejszego Odnowiciela.ZwłokiKarola W.Otto III złożył do sarkofagu antycznego z płaskorzezbąprzedstawiającą porwanie Prozerpiny.Grobowiec otwierano jeszczetrzy razy w 1165, 1405 i 1861 r.6Za wzorem Swetoniusza, który podaje również znaki wró-żące śmierć Juliusza Cezara, Augusta, Klaudiusza i Kaliguli.7Roczniki zapisały w okresie jednego roku od września 806do września 807 r.trzy zaćmienia księżyca, jedno zaćmienie słońcai plamę na słońcu widzialną przez osiem dni.W 808 r.nic nie zau-ważono
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
