Graves Robert Corka Homera

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Niegrzecznie jest pytać błagalnika o imię, ród i ojczyznę, póki się go nie podejmie,jak nakazują prawa gościnności.55 Jesteś wśród nas bezpieczny zapewniłam go i dostaniesz jeść i pić bezzwłoki.W uniesieniu podjął mnie za kolana, zasypując bezładnymi słowami wdzięczności,a potem błagał: Jeślim powiedział coś od rzeczy, bogini, niech wiatr północno-wschodni rozmie-cie obrazliwe słowa na zatracenie.Służebne podeszły bliżej i teraz, skoro już postanowiłam ulitować się nad obcym,jęły wydawać okrzyki współczucia i pokrzepienia.Puścił moje kolana i odwracając głowę rzekł siląc się na uśmiech: Pani, aczkolwiek cenię waszą dobroć i dręczy mnie głód i pragnienie, nie śmiemobrazić waszej skromności.Czuję się i tak zawstydzony, świecąc publicznie nagimi po-śladkami; gdybym wstał, byłoby gorzej.Może tamten stary wór, w którym przywiozły-ście brudną bieliznę posłużyłby za okrycie mojej nagości?Któraś z dziewcząt podała mu wór, a on, nim wstał, owinął go sobie dyskretniewokół bioder. Dziewczęta powiedziałam żywo zaprowadzcie błagalnika do yródła, żebysię umył, i wybierzcie dla niego chlajnę i chiton, z tych lepszych.Wszystkie już powysy-chały.Poszukajcie także butelki z oliwą i skrobaczki i przyprowadzcie go z powrotem,kiedy już będzie odziany przyzwoicie.Wziął sobie za punkt honoru poprosić je, aby odeszły, gdy będzie się kąpał codowodziło delikatności jego uczuć a gdy ponownie się ukazał, ubrany w jeden z ha-5�owanych chitonów ojca i szkarłatną chlajnę Laodamasa, pomyślałam, że jeszcze nigdyw życiu nie widziałam kogoś o tak żołnierskiej postawie, aczkolwiek nogi miał kapinkęza krótkie w stosunku do muskularnego ciała.Jednak, oczywiście, człowiek może byćpiękny jak bóg, a mimo to podstępny albo niespełna rozumu.Postawiłyśmy przed nim jedzenie: pieczoną wołowinę, chleb i wino mnóstwo gozostało i, och, jak chciwie szarpał mięso białymi zębami, i jak w jego gardle pod brą-zową gładką skórą szyi gulgotało wino!Zapytałam go, gdy skończył: Kto jesteś, mój panie (musisz być bowiem szlachetnego urodzenia), i jaki twójkraj? By uniknąć jakiej bądz niezręczności, dobrze byłoby, żebyś mi zaraz powiedział,czyś kiedy nie popadł w kolizję z moim ludem, Elymami? Nigdy, na szczęście odrzekł. Tak się składa, że ty i twoje dobrze wyćwiczonesłużki jesteście pierwszymi z narodu Elymów, które miałem zaszczyt spotkać.Ale wiem,żeście jednym z najbardziej na zachód wysuniętych cywilizowanych ludów świata.Jestem Kreteńczykiem, nazywam się Ajton syn Kastora prawdziwym Kreteńczykiemz zachodu i wygnańcem zabójcą.Zabiłem w samoobronie zdradliwego syna króla Tanyi Rada skazała mnie na osiem lat wygnania; z tego siedem odbyłem włócząc się z krajudo kraju.Czy z kolei wolno mi zapytać ciebie o imię, dobrodziejko?56 Jestem Nauzykaa odpowiedziałam jedyna córka elymejskiego króla i kró-lowej.Najstarszy z mych braci, Laodamas, zginął na morzu, jak się obawiamy, ojcieczaś niedawno odpłynął do piaszczystego Pylos w nadziei, że uzyska jakąś wieść o synu.W domu jest wujaszek Mentor, obecnie regent, jest mój brat dorosły Klitoneos, któryledwie wyszedł z wieku młodzieńczego, i mały braciszek Telegonos, wciąż jeszcze podopieką kobiet.Słuchaj! Jeśli się zaopiekuję tobą, to tylko pod warunkiem, że jak długotutaj pozostaniesz, będziesz mi całkowicie posłuszny. Czyż trzeba to mówić? rzekł Ajton. Ocaliłaś mi życie, którym teraz bę-dziesz kierowała, jak długo zechcesz.Jakie masz dla mnie rozkazy?Nie od razu mu odpowiedziałam, on zaś schylił głowę z rezygnacją wyczuwałwidocznie, że musiałam stawić czoła trudnej sytuacji. Po pierwsze rzekłam nie wolno ci iść z nami, musisz postępować z ty-łu, w roztropnej odległości, nie tracąc z oczu wozu, póki nie dojedziemy do umoc-nionego muru, który przebiega w poprzek tamtego przylądka.Miasto Drepanon leżyz drugiej strony, między dwoma przystaniami, a nie opodal bram wznosi się świąty-nia Posejdona, naprzeciw placu targowego, przy którym z obu stron są doki i stocz-nie, fabryka wioseł, składy żeglarskie, dwa miejsca do skręcania lin, wiele ruchu i plo-tek.Tych właśnie plotek nade wszystko chcę uniknąć.Nie sądz, że wstydzę się pokazaćw twoim towarzystwie, panie Ajtonie lecz moja pozycja jest już i tak niezmiernie draż-liwa.Wielu młodych Elymów prosiło ojca o moją rękę, a mówiąc szczerze żywię silnąniechęć wobec nich, chociaż jak dotąd nie czuję skłonności do nikogo innego.Gdybymprzywiodła cię do miasta, sensacja wywołana tym zdarzeniem zakłopotałaby i ciebie,i mnie.Powroznik krzyczałby do naprawiacza sieci: Patrz, patrz! Kto to jest ten wy-soki urodziwy nieznajomy z księżniczką Nauzykaą? A potem mówiliby dalej: Skądona go wzięła? Czy ktoś go już widział? Albo bóg zstąpił z Olimpu w odpowiedzi najej modły (każdy wie, że ona uważa się za zbyt dobrą na żonę dla zwykłego śmiertel-nika) lub, co bardziej prawdopodobne, ocaliła jakiegoś rozbitka i pożyczyła mu odzie-nie z tego wozu, a teraz prowadzi do matki i wuja.�To jest mój przyszły mąż oznaj-mi. Właśnie oddałam mu swoje pilnie strzeżone dziewictwo, bowiem miłuję go z ca-łego serca.� Aadny kawał pod nieobecność ojca, co? Nie, Ajtonie, nie czerwień się, jateż nie będę.Musisz zrozumieć, że w tych okolicach właśnie tak rozumują prostackieumysły.Nienawidzę tego.A nie myśl sobie, proszę, że pochwalam nierozważne zacho-wanie.Czystość młodej kobiety jest jej najwyższą wartością, ja zaś zawsze starałam sięmieć nienaganną reputację; nadto, jeśli będę kiedyś na tyle szczęśliwa, że urodzę córkę,będzie ona musiała czynić to samo lub stracić moją miłość [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki