59 Pan Samochodzik i Rodzinny Talizman

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wtedy jednakona zostawiła u Krzyśka liścik do mnie.Wkrótce, szukając chwili samotności pozniknięciu Kamy, poznałem w zajezdzie Jolę.Nie! To było odwrotnie! Jolapoznała mnie jako zgreda od solonych śledzi i błazna goniącego muchę.Wówczasznów pojawiła się Kama.Wpadła do zajazdu, żeby sprawdzić, czy nie zalecam sięzbytnio do jej przyjaciółki, Joli.Z zamiarem pójścia do wehikułu zbierałem właśnie ze stolika serwetki zapisaneprzeze mnie treścią tłumaczenia rękopisu Jana z Pragi, gdy spod pochylonegoczoła zobaczyłem nadchodzącą Kamę.Wyszczerzyłem się w radosnym uśmiechu.Ona jednak zatrzymała się koło śmietniczki.Pochyliła się nad nią.Pogrzebała wśmieciach.Spojrzała w moją stronę z błyskiem nadziei w oczach.- Wyrzuciłam nie tę komórkę - powiedziała zmartwiona.-Tomaszu! - zajrzałami w oczy.- Wyciągnąłeś stąd mój telefon?Co miałem odpowiedzieć?- Wyciągnąłem.Uśmiechnęła się pogodnie:- Zwrócisz dobrowolnie, czy mam cię stłuc na kwaśne jabłko?- Stłucz! - udałem, że żartuję.- Ale nie odchodz.Spojrzała zaskoczona i szczęśliwa, jak myśliwy, który strzelił i trafił.Niestety!W mojej kieszeni odezwała się jej komórka.- Tak! - powiedziała Kama do kogoś po drugiej stronie.- Będę za chwilę.Pa! -Nie kryjąc wzruszenia spojrzała na mnie: - Odezwę się jutro.Na pewno.Pa!- Pa! - odpowiedziałem wychodzącej Karnie.- A co z nieaktualnym numerem?Zatrzymała się przy śmietniczce, demonstracyjnie wrzuciła do niej właściwąkomórkę i wyszła.Co miałem zrobić?Pobiegłem po raz drugi do śmietniczki.***Po powrocie do domu odsłuchałem wiadomość nagraną na sekretarkę.- Sykstus się kłania! Cześć, Tomaszu! Jutro zamykamy scenariusz Wielkiegopowrotu Pana Samochodzika.Nie opowiem.To trzeba przeczytać lub zobaczyćna ekranie! Będę miał egzemplarz dla ciebie.Cześć!- Dzięki! Cześć! - ziewnąłem szeroko, bo niekiedy rozmawiam z nagraniami.To był mój ostatni kontakt z minionym, burzliwym dniem.Przyśnił mi się dziadek Wiewiórki seniora w otoczeniu dziewięciudługowłosych, zupełnie siwych, ale postawnych jeszcze mężczyzn.Na mój widokuśmiechnęli się pogodnie.ROZDZIAA TRZYNASTYKIEDY ODEZWIE SI KAMA " WIELKIE PRZYGOTOWANIA DOOGNISKA " ZAGANIANY SYKSTUS " NOWY SCENARIUSZ FILMU "FAJECZKA CIOCI OLINKI " ODNALEZIENIE MANUSKRYPTU JANA "WYJAZNIENIE TAJEMNICY TESTAMENTU " GALINDOWIEWR�CILI DO SIEBIEOd świtu czekałem niecierpliwie na obiecane odezwanie się Kamy.Chciałemzaprosić ją w towarzystwie Joli, Igi i Igora na wieczorne wyjaśnienie tajemnicystarego testamentu, którym miałem zakończyć swoją misję.Swoją obecność zapowiedzieli już wszyscy zainteresowani.Nawet Alek z Opolai kolekcjoner z Aodzi obiecali, że przyjadą na to harcerskie ognisko,organizowane w obozie druhów.Gdy dotarłem do Marózka, harcerze już buszowali po lasach w poszukiwaniuchrustu.- Druhu Tomaszu! - wykrzyknął Wilhelm Tell junior.- Tym razem niech druhprzybędzie drogą lądową!- Zapowiedziano sztorm na jeziorze? - zażartowałem.- Nie! - zaśmiał się junior.- Istnieje obawa, że płynąc do nas wehikułem poMarózie druh znowu wyląduje nie tam, gdzie trzeba!Zobaczyłem Sykstusa pędzącego w moją stronę.- Zaraz pogadamy! - powiedział na mój widok i pomknął gdzieś przed siebie.Po chwili mignął mi z Krzyśkiem w biegu do siedziby filmowców.Zza szpaleru ozdobnych, ukwieconych krzewów wynurzyła się nieoczekiwanieładna rodzinka.- Witaj, Tomaszu! - krzyknęła rozpromieniona Ula.- Kłaniam się ładnej rodzince - odpowiedziałem przybijając piątki z maluchami.- Tomaszu! Poznaj Kalasantego - Ula przedstawiła mi swojego męża.Poprezentacji zapytała z zaciekawieniem: - A co tu się dzisiaj takiego szykuje?Biegają ci ludzie i biegają tam i z powrotem, tam i w drugą stronę.- Jeszcze nie wiem, bo dopiero przyjechałem - odpowiedziałem.Na widok nadchodzącego szybko Sykstusa, przeprosiłem ładną rodzinkę.- Za chwilę, Tomaszu, za chwilę - przelatując obok powiedział przepraszająco.Krzysiek, machając do mnie ręką, poleciał gdzieś w stronę plaży, zawrócił wkierunku przystani i zniknął.- Co się tutaj dzieje? - zapytałem Sykstusa, gdy ten dołączył wreszcie do mnieze scenariuszem pod pachą.- A co ma się dziać? - spojrzał na mnie spod krzaczastych, uniesionych brwi.-Aha! Już tak się zganiałem, że całkowicie zapomniałem, po co ganiałem -uśmiechnął się.- W obozie harcerzy montujemy technikę, żeby podczas ogniskapokazać materiał z naszej nocnej akcji pod Olsztynem i parę taśm z twoimudziałem.- Potrwa do rana.- Niech trwa! - Sykstusa rozpierał entuzjazm.- To tylko do rana! A dzieciakibędą miały co wspominać przez całe życie - uśmiechnął się.- My już mamy swojewspomnienia.- I kiedyś zostaniemy tylko wspomnieniem - złapałem klimat rozmowy.- No właśnie! - przytaknął Sykstus.- To twój egzemplarz Wielkiego powrotuPana Samoćhodzika - wręczył mi scenariusz.- Przejrzyj szybko i powiedz, co otym sądzisz, tylko szczerze.To musi być dzieło godne tytułowego bohatera!.Gonię zobaczyć co z techniką.Na razie!Sykstus popędził do obozu harcerzy tak szybko, że nie zdążyłem go zapytać, jakoperatorom i akustykom udało się nakręcić, bez mojej wiedzy, taśmy ze zdarzeń,w których uczestniczyłem.Trzymając opasły, ciężki scenariusz poczułem ciężarodpowiedzialności za film.Pojawił się Krzysiek.- Nareszcie możemy spokojnie porozmawiać.- wysapał.- O projekcie Wioska filmowa ?- Jasne! Tylko trochę odsapnę.Rozsiedliśmy się wygodnie w ciszy jego gabinetu.Poleliśmy wody mineralnej.- Może wpierw odsapnij - zaproponowałem.- A ja sobie pogadam.- Rozumiem - zgodził się.Jednak nie wytrzymał, chociaż jeszcze nie odsapnął: -No i popatrz! Jak to się złożyło.Gdyby nie projekt Wioska filmowa , Sykstusnie spotkałby ciebie, bo Wielki powrót Pana Samochodzika byłby realizowanyw innym miejscu.I co to byłby za film? - Krzysiek machnął ręką zlekceważeniem.- Szkoda gadać.- Przyznaję, że twój projekt pojawił się w samą porę - spoważniałem.- Nie tylkoze względu na film Sykstusa o mnie.Krzysiu! - postanowiłem zmienić temat.-Któregoś dnia zauważyłem, że się niepokoisz.Pózniej przepadłeś na parę dni bezwieści i nieodłącznej komórki.Mój przyjaciel spoważniał:- Miałem problem.On zdechł.Ja żyję.- Rozwiązał się sam?- Niezupełnie.Zaczął się rozwiązywać dopiero wówczas, gdy okazało się, żeprzyjeżdżasz tu stale.Liczyłem na taki skutek twojej obecności.Nie chciałem sięz nikim szarpać i handryczyć.- Przecież mogłeś mi o tym powiedzieć - spojrzałem z wyrzutem na Krzyśka.-Coś byśmy razem wykombinowali [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki