Andrzej.Sapkowski. .Pani.Jeziora.[www.osiolek.com].1

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Darły się mewy łowiące odpadki, pływające po zielonej, brudnej wodzie portu.Nabrzeże roiło się od ludzi.Głównie umundurowanych.- Koniec rejsu, panowie elfy - powiedział nilfgaardzki dowódca konwoju.- Jesteśmy w Dillingen.Wysiadka!Czekają tu już na was.Fakt.Czekano na nich.197%7ładen z elfów - a już z pewnością nie Faoiltiarna - nie dawał za grosz wiary zapewnieniom osprawiedliwych sądach i amnestiach.Scoia'tael i oficerowie brygady "Vrihedd" nie mieli złudnych nadzieico do losu, jaki czeka ich za Jarugą.W większości pogodzili się z tym, przyjmowali to stoicko, z rezygnacjąnawet.Nic, jak sądzili, nie mogło już ich zaskoczyć.Mylili się.Spędzono ich z galery, dzwoniących i brzęczących kajdanami, pognano na molo, potem na nabrzeże, wszpaler uzbrojonych żołdaków.Byli tam też i cywile, tacy, których bystre oczka migały szybko, skacząc odtwarzy do twarzy, od sylwetki do sylwetki.Selekcjonerzy, pomyślał Faoiltiarna.Nie pomylił się.Na to, by jego pokiereszowana twarz została przegapiona, liczyć oczywiście nie mógł.I nie liczył.- Pan Isengrim Faoiltiarna? %7łelazny Wilk? Cóż za miła niespodzianka! Prosimy, prosimy!%7łołdacy wywlekli go ze szpaleru.- Va fail! - krzyknął do niego Coinneach D� Reo, rozpoznany i wyciągany przez innych, noszących ryngrafyz redańskim orłem.- Se'ved, se caerme dea!- Zobaczycie się - syknął cywil, który wyselekcjonował Faoiltiarnę - ale chyba w piekle.Na niego już tamczekają, w Drakenborgu.Hola, stać! Czy to nie przypadkiem nie pan Riordain? Brać go!Aącznie wyciągnięto ich trzech.Tylko trzech.Faoiltiarna zrozumiał i nagle - ku swemu zaskoczeniu - zacząłsię bać.- Va fail! - krzyknął do towarzyszy wyciągnięty z szeregu Angus Bri Cri, dzwoniąc okowami.- Va fail,fraeren!%7łołdak popchnął go brutalnie.Nie poprowadzono ich daleko.Doszli tylko do jednej z szop blisko przystani.Tuż przy basenie portowym,nad którym kołysał się las masztów.Cywil dał znak.Faoiltiarnę popchnięto pod słup, pod belkę, na którą zarzucono powróz.Do powroza zaczętoprzywiązywać żelazny hak.Riordaina i Angusa posadzono na dwóch ustawionych na polepie zydlach.- Panie Riordain, panie Bri Cri - powiedział zimno cywil.- Zostaliście objęci amnestią.Sąd postanowiłokazać łaskę.- Sprawiedliwości musi się jednak stać zadość - dodał, nie doczekawszy się reakcji.- A za to, by tak sięstało, zapłaciły rodziny tych, których zamordowaliście, panowie.Wyrok zapadł.Riordain i Angus nie zdążyli nawet krzyknąć.Od tyłu zarzucono im na szuje pętle, zdławiono, obalonorazem z zydlami, powleczono po klepisku.Gdy skutymi rękami nadaremnie próbowali zerwać wrzynającesię w ciało styki, oprawcy uklękli im na piersiach.Noże błysnęły i spadły, trysnęła krew.Teraz nawet pętlenie były w stanie zdusić ich krzyku, wizgu, który podnosił włosy na głowie.Trwało to długo.Jak zawsze.- Pański wyrok, panie Faoiltiarna - powiedział cywil, wolno odwracając głowę - został wyposażony wklauzulę dodatkową.Takie coś ekstra.Faoiltiarna nie zamierzał czekać na coś ekstra.Klamra kajdan, nad którą elf pracował już od dwóch dni inocy, teraz spadła z jego przegubu jak za dotknięciem magicznej różdżki.Straszliwy cios ciężkiego łańcuchaobalił obu pilnujących go żołdaków.Faoiltiarna w skoku kopnął następnego w twarz, smagnął kajdanamicywila, runął wprost w zasnute pajęczyną okienko szopy, przeleciał przez nie razem z ramą i futryną,zostawiając na gwozdziach krew i strzępy odzienia.Z hukiem wylądował na deskach mola.Przekoziołkował, przeturlał się i chlupnął w wodę, pomiędzy rybackie czółna i barkasy.Wciąż przykuty doprawego przegubu ciężki łańcuch ciągnął na dno.Faoiltiarna walczył.Ze wszystkich sił walczył o życie, naktórym, jak jeszcze niedawno sądził, nie zależało mu w ogóle.- Aap! - darli się wypadający z szopy żołdacy.- Aap! Zabij!- Tam! - wrzeszczeli inni, nadbiegający molem.- Tam, gdzie wypłynął.- Do łodzi!- Strzelać! - zaryczał cywil, obiema dłońmi próbując zatrzymać krew, wartko płynącą z oczodołu.- Zabić!Szczęknęły cięciwy kusz.Mewy poderwały się z wrzaskiem.Brudna zielona woda między barkasamizakipiała od bełtów [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki