[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Mi ne scias,kial nun veki¸is en mi la memoro pri Gulo, simila al bedaûrokaj riproço & Se vin mirigas tio, kion mi skribas, mi respon-dos, ke min ¸i mirigas ne malpli multe, sed mi skribu al vi lapuran veron.Adiaû! 316 QUO VADIS?eLIBROÇAPITRO XXIXl tiu letero Vinicius ne plu ricevis respondon, çar Petro-Anius ne skribis, esperante videble, ke la cezaro hodiaû-morgaû ordonos revenon en Romon.La famo pri tio disvas-ti¸is efektive tra la urbo kaj vekis grandan ¸ojon en la korojde la stratamaso, sopiranta cirkludojn kaj disdonadon de gre-no kaj de olivoleo, da kiuj grandaj provizoj estis amasigitaj enOstio.Helius, liberigito de Nero, anoncis fine en la senatolian revenon.Sed Nero, enÿipi¸inte kun sia kortego çe la pro-montoro Miseno, revenis malrapide, vizitante envoje apud-bordajn urbojn por tie ripozi aû prezenti¸i en teatroj.EnMinturnoj, kie li denove kantis publike, li restis dekkelkajn ta-gojn kaj konsideris eç, çu reveni en Neapolon kaj atendi tiela alvenon de la printempo, kiu cetere i¸is pli frua ol ordinarekaj varma.Dum la tuta tempo Vinicius vivis fermita en siadomo, kun la penso pri Ligia kaj pri çiuj tiuj novaj aferoj, kiujokupis lian animon, enportante en ¸in ideojn kaj sentojn, kiuj¸is tiam estis al ¸i fremdaj.Li vidis nur de tempo al tempoGlaucuson la kuraciston, kies çiu vizito inspiris al li internan¸ojon, çar li povis paroli kun li pri Ligia.Glaucus ne sciis, vere,kie ÿi trovis rifu¸on, li certigis tamen Viniciuson, ke la çefu-loj çirkaûigis ÿin per sindona zorgemo.Foje ankaû, tuÿita dela mal¸ojo de Vinicius, Glaucos diris al li, ke la apostolo Pet-ro mallaûdis Crispuson pro tio, ke li riproçis al Ligia ÿianteran amon.La juna patricio, aûdinte tion, pali¸is de kortuÿo.317 QUO VADIS?eLIBROAnkaû al li ÿajnis iafoje, ke li ne estas indiferenta al Ligia, sedegale ofte kaptis lin dubo kaj necerteco.Nun unuafoje li aû-dis la konfirmon de siaj deziroj kaj esperoj el la buÿo de aliahomo, kaj plie de kristano.En la unua momento de dankemoli volis kuri al Petro, kaj eksciinte, ke tiu forestas el la urbo, lipetegis Glaucuson, ke li konduku lin al la apostolo, promes-ante por tio malavarajn donacojn por la malriçuloj de la ko-munumo.xajnis al li ankaû, ke se Ligia lin amas, per tiu solafakto çiu baroj estas forigitaj, çar li estas preta çiumomenteekadori Kriston.Sed Glaucus, kvankam li insiste inklinigis lajunan patricion akcepti bapton, ne kura¸is al li tamen garan-tii, çu li per tio tuj akiros Ligian, kaj li diris al Vinicius, kebapton oni devas deziri por la bapto mem, ne por aliaj celoj. Oni devas havi ankaû la animon kristanan , li diris al lajuna tribuno, kaj Vinicius, kvankam çia malhelpo incitegislin, komencis jam kompreni, ke Glaucus, kiel kristano, dirastion, kion li devas diri.Li mem ne konsciis klare, ke unu el laplej profundaj ÿan¸oj de lia naturo konsistis en tio, ke antaûeli mezuris la homojn kaj aferojn nur per la propra egoismo,dum nun, iom post iom li alkutimi¸is al la penso, ke aliaj oku-loj povas alie rigardi, alia koro alie senti, kaj ke praveco neçiam estas samsignifa kun persona profito.Ofte li ankaû sentis la deziron vidi Paûlon el Tarso, kiesvortoj vekis kune lian intereson kaj maltrankvilon.Li prepa-ris al si en la animo argumentojn, per kiuj li kontraûparoloslian instruon, li konstraûstaris lin en la penso, li volis lin ta-men vidi kaj aûdi.Sed Paûlo iris en Aricion, kaj kiam ankaûla vizitoj de Glaucus komencis i¸i çiam pli maloftaj, Vinici-uson çirkaûis kompleta soleco.Tiam li denove komencis tra-kuri la stratetojn, najbarajn al Suburra, kaj la mallar¸ajn vo-318 QUO VADIS?eLIBROjetojn de Transtibro, esperante, ke eble eç de malproksime lividos Ligian, sed kiam ankaû tiu espero montri¸is vana, en liakoro komencis kreski enuo kaj malpacienco.Venis fine latempo, ke la antaûa naturo parolis en li ankoraû foje kun tiaforto, kiel ondo en la momento de alfluo revenas al la bordo,de kiu ¸i fori¸is.xajnis al li, ke li estis malsanulo, ke senbezo-ne li okupis sian kapon per aferoj, kiuj igis lin malgaja, kaj keli devas preni el la vivo, kion li povas.Li decidis forgesi priLigia, aû almenaû serçi volupton kaj vivo¸uon ekster ÿi.Lisentis tamen, ke tio estas la lasta provo, do li îetis sin en laÛaoson de la vivo kun la tute blinda, al li propraj energio kajpasio.La vivo mem ÿajnis lin al tio logi.La urbo, kvazaû mor-ta kaj senhomi¸inta en la vintro, komencis vigli¸i per la espe-ro de la baldaûa reveno de la cezaro.Oni preparis por li so-lenan akcepton.Krom tio la printempo estis venanta: de laspiro de afrikaj ventoj malaperis la ne¸oj sur la pintoj de laAlbana montaro.La ¸ardenaj herbejoj kovri¸is per violoj
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
