Grodzieńska Stefania Urodził go 'Niebieski Ptak'

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Prośbę spełniono.Audycja miała wielkie powodzenie, a co doinformacji o premierze, nie sądzę, aby radio minęło się z prawdą pierwszy lub ostatni raz.Cieszę się, że ten tekst przetrwał.Zacytowałam go w całości, bo wyjątkowo trafnie ilustruje onówczesne nastroje społeczeostwa i lwiej części władz, nie wyłączając wojskowych.Na jednej z prób w Figarze , chyba w ostatnim tygodniu sierpnia, znalazło się trochę osób spoza teatru zaproszonychprzez J�rosyego.Zawsze tak robił, aby aktorzy zorientowali się w reakcjach publiczności.KiedyKrystyna Ankwiczówna wykonywała Augustów , gdzieś w połowie pieśni nasi goście zaczęliwstawad.Stali już do kooca, a kiedy ostatni wiersz My jesteśmy spokojni powtarzał się w muzycekilkakrotnie, spontanicznie zaczęli śpiewad, i to chóralne My jesteśmy spokojni prześladowało nasdługo w czasie oblężenia i bombardowania domów, kościołów i szpitali Warszawy.Aby jednak ocalidhonor biednego wieszcza, powiedzmy sobie, że summa summarum miał rację i działkę wAugustowskiem ma znajoma lekarka, a nie Hitler.Nie tylko wrzaski głupiego malarza z okupacyjnej piosenki ( Siekiera, motyka, piłka, alasz / przegrawojnę głupi malarz ) zakłócały nam radośd tych pięknych, letnich dni Roku Ostatniego.Zdarzyła sięwtedy tajemnicza sprawa, której dramatyczne wyjaśnienie nastąpiło po kilku miesiącach.Byliśmy właśnie w Krakowie.Powodzenie ogromne.Otrząsnęliśmy się z Bułgarii i Nicei, które trafiałysię w małych, biednych miasteczkach, głównie z powodu niskich cen biletów.Inaczej nikt by nieprzyszedł, a przy tych cenach komplet pokrywał nieraz tylko połowę kosztów.Impresario Zbyszekmiał wyczucie, ile gdzie można żądad.A grad musieliśmy, bo gdyby poszła wieśd, że gdzieś była słabafrekwencja albo odwołaliśmy przedstawienie, cały objazd straciłby markę.Umieszczenie w planienieopłacalnego miasteczka następowało wtedy, kiedy groził bardzo długi i kosztowny przejazd,jeszcze bardziej deficytowy.Tak więc w Krakowie, po spłaceniu impresaria, byliśmy krezusami.Codzieo jezdziliśmy w okolice na dodatkowe koncerty, w soboty i niedziele graliśmy trzecie spektakle wnocy, pieniądze lały się na nas ze wszystkich stron.Nawet ja mogłam sobie pozwolid na nieliczenie sięz groszem, co było dla mnie absolutną nowością.Wprawdzie gryzło mnie sumienie, bo obiecaliśmysobie z Jurkiem, że będziemy odkładad na meble, ale J�rosy miał na nas wszystkich straszny wpływ!Nawet najskąpsi wydawali na prawo i lewo, przy nim nie sposób było inaczej żyd.Zresztą, to takieprzyjemne.W świetnym nastroju wybraliśmy się wszyscy razem w upalne niedzielne południe na spacer.Niepamiętam gdzie, w każdym razie na obrzeżu Krakowa odbywała się jakaś uroczystośd czy festyn iprzewalały się tłumy.Zwróciliśmy uwagę, że na nasz widok całe grupy spacerowiczów zawracały ipodchodziły bliżej, że coraz to ktoś podbiegał i zaglądał J�rosyemu w twarz.Byliśmy przyzwyczajeni,że jego widok budzi wszędzie sensację, ale to było coś innego.Utwierdziliśmy się w naszymniepokoju, kiedy przechodnie zaczęli podchodzid do Lawioskiego, Tern� lub Rentgena pytając, czyprzedstawienia nie odwołano.Na razie patrzyliśmy jedno na drugie starając się zgadnąd, kto robikawał.Podejrzewaliśmy głównie konkurencyjny zespół podróżujących kolegów: Jadzia Andrzejewska, Lena%7łelichowska, Krukowski, Olsza i chyba Dymsza, w każdym razie same sławy.Na ich afiszu nazwaimprezy brzmiała Pięcioraczki warszawskie , nawiązując do modnych wówczas na całym świecie pięcioraczków kanadyjskich , pięciu ślicznych dziewczynek reklamujących mydło Palmolive.Wtych czasach kobiety nie leczyły się na bezdzietnośd hormonami i pięcioraczki kanadyjskie uchodziłyza pierwsze i jedyne na świecie, dlatego było z nimi tyle huku, nie to, co teraz.Przyjacielska konkurencja z pięciorakami , jak ich nazywaliśmy, trwała przez cały czas objazdu: czybyli tu przed nami, kto ma lepsze kasy itd.Od czasu do czasu pisaliśmy sobie nawzajem na afiszachobelżywe teksty i była świetna zabawa.A publiczności starczało dla obu zespołów.Po dziwnym spacerze ustaliliśmy, że to pięcioraki , które były tu niedawno, coś wysmażyły iobmyślaliśmy zemstę.Oba przedstawienia normalne i trzecie dodatkowe przeszły doskonale, a po drugiej - o tej porzekooczyliśmy nocny spektakl - poszliśmy na kolację.W hotelu wylądowaliśmy nad ranem.Tu portierprzekazał mi, że od kilku godzin telefonuje do mnie Warszawa i że jeszcze ma dzwonid.Musiał to bydJurandot, który często dzwonił, ale nigdy o tej porze.Ledwie weszłam do pokoju, telefon.- Co u was? - spytał, jak zawsze.- W porządku [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki