Higgins Jack Nieublagany wrog

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Po upływie pięciu minut skręcili w jodłowy lasek i dotarli do głównej dro-gi.Rogan przyhamował ostro, gwałtownie obrócił kierownicą w prawo i wjechał naszosę do Rydal. Ile to jest?! zawołał, przekrzykując wycie silnika. Nie więcej niż pół mili.Deszcz bębnił jak oszalały w przednią szybę i wycieraczki nie nadążały ścierać wody.Rogan z przerażeniem pochylił się do przodu, gdy nagle minęła ich jadąca z przeciwkaciężarówka; Hanna wpiła się palcami w jego ramię.W tej samej chwili Sean ujrzał że-lazną bramę obok kępy drzew i zahamował gwałtownie; wozem lekko zarzuciło.Han-na wyskoczyła i otworzyła wrota.Rogan przejechał i poczekał na Hannę, która zamknę-ła ją na powrót.Po chwili pędzili dróżką pośród drzew, a gdy Rogan zerknął w lusterkowsteczne, nie dostrzegł już szosy.Miał sucho w ustach, a pot perlił mu się na czole.Ręka Seana drżała lekko, gdy ocie-rał twarz. Bądz tak dobra i poszukaj papierosów, cały się trzęsę powiedział, zerkając115z uśmiechem na Hannę. Chyba już jestem za stary na takie skoki. Aadna perspektywa.Wyjęła z kieszeni pudełko i zapałki, zapaliła papierosa i wsunęła mu do ust.Roganzaciągnął się z westchnieniem ulgi. Nareszcie. Wzięliśmy pierwszą przeszkodę powiedziała.Rogan skinął głową. I to jaką! Jak się czujesz? Jakbym po raz pierwszy w życiu naprawdę się od czegoś uwolniła. Wierz mocno, a spełni się.Minęli mostek; Rogan zwolnił i jechał ostrożnie wąską aleją.Po trzech czy czterechminutach dotarli do drogi prowadzącej do Elterwater, po upływie kolejnych pięciu mi-nut do wioski.Uliczki były wyludnione i Rogan minął spokojnie wieś, trzymając sięwskazówek Hanny, po czym, już w Eltermere, skręcił na drogę okrążającą miejscowośćLittle Langdale.W piętnaście minut pózniej jechali już w górę, drogą na przełęcz Wry-nose.Po jakimś czasie trakt stał się bardzo stromy i mgła wlokła się po szczytach; dżip piąłsię uparcie naprzód, tylko silnik huczał głucho, gdy Rogan wrzucał coraz niższy bieg.Stopniowo mgła otuliła ich białym całunem, a gdy znalezli się na szczycie przełęczy,widzialność zmniejszyła się do dwudziestu lub trzydziestu metrów.Pokonawszy stro-miznę, wciąż na wolnych obrotach zjechali wolno ku dnu przełęczy, po czym ruszyliwzdłuż rzeki Duddon.Po upływie dziesięciu minut dojechali do rozwidlenia dróg: jed-na z nich prowadziła do Hard Knott, druga wzdłuż doliny do Seathwaite i Ulpha. Daj mi papierosa powiedział Rogan.Dziewczyna znów zapaliła papierosa i włożyła mu do ust.Brendan, przechylając sięprzez oparcie ławki, spytał: Jak idzie, proszę pana? Na razie niezle, synu odparł Rogan, zjeżdżając na bok i zatrzymując dżipa. Spojrzyjmy na mapę.Przyglądał się mapie ze zmarszczonymi brwiami. Wygląda na to, że nie da się objechać Seathwaite i Ulpha. Myślisz, że możemy mieć kłopoty? spytała Hanna. Niewykluczone.Myślę, że mieli dość czasu, by się w tym wszystkim połapać.Hanna jeszcze raz spojrzała na mapę i przejechała po niej palcem. Tędy prowadzi dzika, górska droga.Jest niebezpieczna, ale wiedzie przez �waitesFell wprost na wybrzeże.Trzeba przejechać przez Ulpha, ale inne miejsca omijamy. Gdzie się zaczyna ta droga? W Beckfoot, ze dwie mile stąd, na końcu Ulpha.116 W porządku.Ruszył pełnym gazem.Gdy przejeżdżali przez wioskę Seathwaite, mgła zdawała sięprzerzedzać, lecz deszcz wciąż nie ustawał.Główna ulica była pusta, lecz gdy zbliża-li się do gospody, Hanna schwyciła Rogana za ramię.Na schodach stał sierżant policjiw czapce z daszkiem i obszernym płaszczu przeciwdeszczowym i rozmawiał z kobietąw średnim wieku.Rogan przejechał tuż obok nich; w lusterku wstecznym zauważył, żetamci patrzą w ślad za dżipem.Sierżant odwrócił się, powiedział coś do kobiety i obo-je szybko weszli do gospody. Widziałeś? spytała Hanna.Rogan skinął głową z ponurą miną. Musimy pojechać tą dziką drogą, nie ma rady [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki