Historia Komunistycznej Partii

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Różnicezdań na zjezdzie i pojawienie się dwóch prądów w partii: bolsze-wickiego i mieńszewickiego.Tak więc zwycięstwo zasad leninowskich i pomyślna walka �Iskry�o leninowski plan organizacyjny przygotowały wszystkie podstawowewarunki niezbędne do stworzenia partii lub, jak mówiono wówczas do stworzenia prawdziwej partii.Wśród organizacji socjaldemokra-tycznych w Rosji zwyciężył kierunek �Iskry�.Teraz można byłozwołać II zjazd partii.17 (30)* lipca 1903 roku otwarty został II zjazd SDPRR.Zjazdzebrał się za granicą, potajemnie.Posiedzenia jego odbywały się zpoczątku w Brukseli.Ale pózniej policja belgijska zażądała od dele-gatów zjazdu opuszczenia Belgii.Wówczas zjazd przeniósł się doLondynu.Ogółem przyjechało na zjazd 43 delegatów, reprezentujących26 organizacji.Każdy komitet miał prawo posłać na zjazd po 2 dele-gatów, lecz niektóre posłały tylko po jednym.W ten sposób 43 dele-gatów rozporządzało 51 głosami decydującymi.Główne zadanie zjazdu polegało �na utworzeniu prawdziwejpartii na tych zasadniczych i organizacyjnych podstawach, które byływysunięte i opracowane przez �Iskrę� (Lenin, �Krok naprzód, dwakroki wstecz�, pol.wyd.dwutomowe, 1948 r., t.I, str.347).Skład zjazdu był niejednolity.Wskutek poniesionej porażki niebyli na zjezdzie reprezentowani jawni �ekonomiści�.Jednak w prze-ciągu tego czasu tak sprytnie zmienili oni swoje oblicze, że udało imsię przemycić kilku swoich delegatów.Poza tym, delegaci Bundutylko w swej frazeologii różnili się od �ekonomistów�, w rzeczywistościzaś byli zwolennikami �ekonomistów�.Tak więc na zjezdzie obecni byli nie tylko zwolennicy �Iskry�,lecz również jej przeciwnicy.Zwolenników �Iskry� było 33, czyliwiększość.Lecz nie wszyscy, którzy zaliczali się do iskrowców, byliprawdziwymi iskrowcami-leninowcami.Delegaci podzielili się nakilka ugrupowań.Zwolennicy Lenina, czyli zdecydowani iskrowcy,mieli 24 głosy, 9 iskrowców szło za Martowem.Byli to chwiejniiskrowcy.Część delegatów wahała się między �Iskrą� a jej prze-ciwnikami na zjezdzie było 10 takich głosów.Było to centrum.Jawni przeciwnicy �Iskry� mieli 8 głosów (3 �ekonomiści� i 5 bun-dowców).Wystarczyło, żeby wśród iskrowców nastąpił rozłam,a wrogowie �Iskry� mogli zdobyć przewagę.* Tutaj i wszędzie, gdzie podana jest podwójna data, pierwsza liczba oznaczadatę według starego kalendarza, używanego w Rosji aż do Pazdziernikowej Rewo-lucji Socjalistycznej, druga zaś podana w nawiasie oznacza datę według no-wego kalendarza. Red.przekł.pol.Stąd widać, jak skomplikowana była sytuacja na zjezdzie.Leninzużył wiele sił, ażeby zapewnić na zjezdzie, zwycięstwo �Iskrze�.Najważniejszą sprawą zjazdu było przyjęcie programu partyj-nego.Główną kwestią, która wywołała sprzeciw oportunistycznejczęści zjazdu przy omawianiu programu była sprawa dyktaturyproletariatu.Oportuniści nie zgadzali się z rewolucyjnym odłamemzjazdu również w szeregu innych zagadnień programowych.Postano-wili oni jednak stoczyć bój przede wszystkim w sprawie dyktatury,proletariatu powołując się na to, że szereg partii socjaldemokratycz-nych za granicą nie posiada w swym programie punktu o dyktaturzeproletariatu, że więc można byłoby nie włączać go również do pro-gramu socjaldemokracji rosyjskiej.Oportuniści sprzeciwiali się również włączeniu do programu partiiżądań w sprawie chłopskiej.Ludzie ci nie chcieli rewolucji, dlategoteż stronili od sojusznika klasy robotniczej od chłopstwa, odnosilisię do niego nieprzyjaznie.Bundowcy oraz polscy socjaldemokraci wypowiadali się przeciw-ko prawu narodów do samookreślenia.Lenin zawsze uczył, że klasarobotnicza obowiązana jest walczyć przeciwko uciskowi narodo-wemu.Wypowiadanie się przeciwko włączeniu tego żądania do pro-gramu było równoznaczne z propozycją wyrzeczenia się inter-nacjonalizmu proletariackiego, współuczestnictwa w ucisku naro-dowym.Lenin zadał druzgocący cios wszystkim tym oponentom.Zjazd uchwalił program zaproponowany przez �Iskrę�.Program ten składał się z dwóch części programu-maksimumoraz programu-minimum.W programie-maksimum mowa była ogłównym zadaniu partii klasy robotniczej o rewolucji socjali-stycznej, obaleniu władzy kapitalistów, zaprowadzeniu dyktaturyproletariatu.W programie-minimum mowa była o najbliższych za-daniach partii, możliwych do urzeczywistnienia jeszcze przed oba-leniem ustroju kapitalistycznego, przed ustanowieniem dyktatury pro-letariatu: o obaleniu absolutyzmu carskiego, zaprowadzeniu republikidemokratycznej, wprowadzeniu dla robotników 8-godzinnego dniaroboczego, zniesieniu na wsi wszystkich pozostałości pańszczyzny,zwróceniu chłopom zabranej im przez obszarników ziemi (�odcin-ków�).Pózniej bolszewicy zastąpili żądanie zwrócenia �odcinków� żą-daniem konfiskaty całej ziemi obszarniczej.Program, uchwalony na II zjezdzie, był rewolucyjnym progra-mem partii klasy robotniczej.Przetrwał on do VIII zjazdu partii, gdy po zwycięstwie rewo-lucji proletariackiej partia nasza przyjęła nowy program.Po przyjęciu programu II zjazd partii przeszedł do omówieniaprojektu statutu partyjnego.Po uchwaleniu programu i stworzeniupodstawy dla ideowego zjednoczenia partii, zjazd musiał uchwalićrównież statut partii, żeby położyć kres chałupniczym metodompracy i kółkowości, rozdrobnieniu organizacyjnemu i brakowi mocnejdyscypliny w partii.Lecz jeśli przyjęcie programu przeszło stosunkowo łatwo, to spra-wa statutu partyjnego wywołała na zjezdzie zacięte spory.Najbar-dziej ostra różnica zdań powstała z powodu sformułowania pier-wszego paragrafu statutu o członkostwie partii.Kto może byćczłonkiem partii, z kogo partia powinna się składać, czym powinnabyć partia pod względem organizacyjnym zorganizowaną ca-łością czy też czymś nie ujętym w określone formy organizacyjne takie oto kwestie powstały w związku z pierwszym paragrafem sta-tutu.Walka toczyła się między dwoma sformułowaniami tego para-grafu: sformułowaniem Lenina, które popierał Plechanow oraz zde-cydowani iskrowcy, a sformułowaniem Martowa, popartym przezAkselroda, Zasulicz, chwiejnych iskrowców, Trockiego i całą jawnieoportunistyczną część zjazdu.Sformułowanie Lenina głosiło, że członkiem partii może byćkażdy, kto uznaje program partyjny, popiera partię pod względemmaterialnym i jest członkiem jednej z jej organizacji.Sformułowaniezaś Martowa traktowało uznawanie programu oraz materialne po-pieranie partii jako konieczne warunki należenia do partii, nie wy-magało natomiast należenia do jednej z organizacji partyjnych jakoniezbędnego warunku należenia do partii, wychodząc z założenia, żeczłonek partii może równie dobrze nie należeć do żadnej z organi-zacji partyjnych [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki