[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Kaczmarek, Metodyka.,s.44. 289 inne elementy zamiaru dowódcy związku taktycznego (oddziału), mająceistotny wpływ na realizację zadania.Przedstawione uzgodnienia (określenia) mają swoje uwarunkowaniai należy zawsze mieć na uwadze fakt, że w każdej sytuacji operacyjnotaktycznej ich spektrum może być inne.Szczególną rolę w tym względzieodgrywa dowództwo i sztab jako organy decyzyjne (koordynacyjne) działańzróżnicowanych sił i środków będących w ich dyspozycji.Reasumując należy stwierdzić, że w celu skoordynowania wykonaniazadań w pasie (rejonie) odpowiedzialności obronnej związku taktycznego(oddziału) mogą być wyznaczane następujące wyznaczniki (punktyodniesienia): punkty koordynacyjne (CP); linie przejęcia odpowiedzialności (HL); linie rozgraniczenia; linie przechwytywania; przedni skraj obrony (FEBA); linia najdalej wysuniętych wojsk własnych (FLOT); linie wyjściowe do wykonania zwrotów zaczepnych (SL); punkty kontrolne; punkty decyzyjne; linia koordynacji wsparcia ogniowego (FSCL); linia skoordynowanego ognia (CFL); linie ograniczenia ognia (RFL); obszar (rejon) nieograniczonego oddziaływania ogniowego (FFA); obszar (rejon) ograniczonego oddziaływania ogniowego (RFA); obszar (rejon) zakazany dla działalności ogniowej (NFA); obszar koordynacji przestrzeni powietrznej (ACA); sektory; 290 linie oświetlania; rejony ześrodkowania, rozmieszczenia; rejony zastrzeżone; rejony odpowiedzialności podwładnych; strefy zapór i rejony zastrzeżone; strefy niszczeń; drogi manewru; inne w zależności od potrzeb.Istotnym wyznacznikiem koordynacyjnym jest czas, a ściślejobowiązujące terminy lub przedziały czasowe niezbędne do koordynowaniai synchronizowania działań.Przedstawione wyznaczniki określane są zwykle w procesie planowaniadziałań obronnych, stanowią tym samym punkty odniesienia w kierowaniui koordynowaniu działaniami w toku ich prowadzenia przez podległe elementyugrupowania.Dowódca taktyczny prowadzi działania w granicach określonychprzez dowódcę wyższego szczebla.Stosownie do tego każda jednostkaotrzymuje pas (rejon) odpowiedzialności, w którym prowadzi walkę obronnąz przeciwnikiem.Zakres ustaleń koordynacyjnych powinien umożliwiaćpodległym dowódcom samodzielna realizację zadań z zachowaniem swobodydziałań w ramach osiągania celu obrony związku taktycznego (oddziału).4.1.4.Koordynacja działań w natarciuZjawiska i procesy zachodzących w walce, w tym szczególniedotyczących koordynacji działań w natarciu jest nieco inne niż w obronie.Niewątpliwie należy do nich podział pasów natarcia ze względu naobszary i związane z tym kompetencje w prowadzeniu działań.Analiza takiegostanu rzeczy wskazuje, że ma to istotne znaczenie w koordynacjii synchronizacji działań wszystkich podmiotów walki w całym pasie natarcia. 291Ma to również znaczenie w prowadzeniu działań zaczepnych, które powinnoobejmować całą głębokość nakazanego pasa, aby być zdolnym manewrowaći koncentrować siły, przez co zdobyć i utrzymać inicjatywę.Wnioski z badańwskazują, że musi być osiągnięta ścisła synchronizacja działań w głębi,w styczności i na tyłach.Zwłaszcza, że elektronizujące się, precyzyjne,powietrzno-lądowe pole walki umożliwia operowanie siłami, środkami lubwysiłkiem w cały jego obszarze i czasie.Działania w głębi prowadzone są na własnym obszarze odpowiedzialnościzwiązku taktycznego (pasa natarcia), ale w ugrupowaniu przeciwnika.136 Wiążąsię przede wszystkim z wykryciem i rozpoznaniem przeciwnika.Prowadzone sąw celu zagwarantowania przewagi działań w styczności oraz ochrony swoichwojsk.Celem istotnym wydaje się być również pozbawienie swobodyprzeciwnika, przechwycenie i utrzymania inicjatywy.Osiągnąć to można przezjednoczesne oddziaływanie na całą głębokość obrony przeciwnika137, abyzakłócić lub zerwać synchronizację pomiędzy jego elementami ugrupowaniabojowego.Atakowanie przeciwnika w głębi jego obrony prowadzone jest na korzyśćsił walczących w styczności.Dąży się do rozbijania jego elementówugrupowania, opózniania podejścia odwodów, izolacji strefy starciai niedopuszczenia nowych sił oraz dezorganizacji wsparcia i dowodzenia.Stosownie do przewidywanego charakteru i potrzeb powyższe zamierzeniapodczas działań w głębi obejmują: osaczenie przeciwnika z powietrza lub ogniem pośrednim (w tym rajdyśmigłowców szturmowych); wykonywanie desantów śmigłowcowych i prowadzenie działańpowietrznoszturmowych; obserwację i wskazywanie celów;136M.Wiatr, Między strategią a taktyką, Toruń 1999, s.133.137M.Huzarski, Zmiany w teorii Taktyki Ogólnej Wojsk Lądowych pk. KLAMRA , Warszawa 1998, s.56. 292 przeciwdziałanie elektroniczne na systemy dowodzenia, kierowaniai łączności; zwalczanie artylerii.Niektóre działania mogą wystąpić także jako część działań w stycznościi wtedy ich prowadzenie musi być zsynchronizowane poprzez ustaleniepriorytetów, szczególnie dla zgrupowań uderzeniowych, lądowychi powietrznych oraz jednostek wspierających ich działania
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
