[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.41.I poczęło szemrać wszystko zgromadzenie synów Izraelskich nazajutrz przeciwko Mojżeszowi i Aaronowi, mówiąc: Wyście przyczyną śmierci ludu Pańskiego.Nareszcie po tylu zbrodniach ośmielili się Żydzi rzucić w twarz swemu przywódcy i jego bratu otwarte oskarżenie, że są sprawcami śmierci ich współbraci.Lecz i ci ulegli przemocy zorganizowanych sił kapłańskich, stojących u boku Zakonodawcy.49.A było tych, którzy są pobici, czternaście tysięcy i siedmset ludzi, oprócz tych, którzy poginęli w rozruchu Korego.Nieposłuszni przepłacili swe nieposłuszeństwo życiem.ROZDZIAŁ XXI1.Gdy to usłyszał Chanaanejczyk, król Harad, który mieszkał na południe, to jest, że Izraelczycy ciągnęli oną drogą, którą byli szpiegowie przeszli, tedy zwiódł bitwę z Izraelem, i pojmał ich wiele.10.I ruszywszy synowie Iraelscy, stanęli obozem w Obot.11.Stąd wyciągnąwszy, rozbili namioty na pagórkach gór Habarym na puszczy, która jest przeciw Moabczykom od wschodu słońca.12.A stamtąd ruszywszy, przyszli do strumienia Zared.13.Stamtąd odciągnąwszy położyli się obozem u brodu Arnon, który jest na puszczy, a wychodzi z granicy Amorejskiej: albowiem Arnon jest granicą Moabską między Moabczykami i Amorejczykiem.18.Z pustyni do Matany.19.Z Matany do Nahalijel, z Nahalijel do Bamotu,.21 I posłał Izrael posłów do Sehona, króla amorejskiego, mówiąc:22.Niech przejdziemy przez ziemię twojąĽ23.Lecz on nie chciał dozwolić, aby Izrael przeszedł przez granicę jegoĽ24.A Izrael poraził go ostrzem miecza i odzierżył ziemię jego od Arnonu, aż do Jaboku i aż do ziemi synów Ammona;25.Pobrał tedy Izrael wszystkie miasta one, i mieszkał we wszystkich miastach Amorejskich, w Hesebon, i we wszystkich wsiach jego.33.I obrócili się, i szli drogą do Basan; i zastąpił im Og, król Basanu, ze wszystkim ludem swym, chcąc wydać bitwę w Edrej.35.I porazili go, i syny jego, ze wszystkim ludem jego, tak iż nikogo z niego nie zostawili, i posiedli dziedzicznie ziemię jego.ROZDZIAŁ XXIIŻydzi w dalszym swym pochodzie, zaleli pola Moabskie i rozłożyli się na nich obozem.Na widok tej hordy napastniczej, Balak, król Moabitów przemówił do starszych Madyjanitów, ostrzegając przed zalewem Żydów, nazywając ich szarańczą, „która pożre wszystko, co jest wkoło nich, jak wół pożera trawę polną”.Mówił to, dowiedziawszy się o tym, jak Żydzi postępowali zbrodniczo z narodami ujarzmionymi przez siebie, wycinając ludność w pień, ograbiając i paląc ich miasta.1.I stamtąd ruszywszy synowie Izraelscy, stanęli obozem na polach Moabskich, z tej strony Jordanu naprzeciw Jerychowi.2.A widząc Balak, syn Seforów, wszystko, co uczynił Izrael Amorejczykowi.3.Ulękli się Moabici tego ludu wielce, bo go było wiele; i najazdu jego zdzierżeć nie mogli.4.Przetoż rzekł Moab do starszych Madyjańskich: «Tak wygładzi ten lud wszystkich, którzy w granicach naszych mieszkają».A Balak, syn Seforów, był królem Moabskim na ten czas.5.Ľ«Oto lud wyszedl z Egiptu, który okrył wierzch ziemi, zasadziwszy się przeciwko mnie».ROZDZIAŁ XXV1.A Izrael mieszkał na ten czas w Syttim, i cudzołożył lud z córkami Moabskiemi,2.Które wzywały ludu ku ofiarom bogów swoich; a jedząc lud kłaniał się bogom ich.5.I rzekł Mojżesz do sędziów Izraelskich: «Zabijcie każdy z was bliźnich swoich, ktorzy się spospolitowali z Baal Fegorem.6.A oto jeden z synów Izraelskich wszedł przed bracią swą do nierządnicy Madyjanitki, przed oczyma Mojżeszowymi.7.Gdy to usłyszał Finees, syn Eleazara, syna Aarona kapłana, wstawszy z pośrodku zgromadzenia, wziął oszczep w ręce swoje.8.A wszedłszy za onym mężem Izraelskim do namiotu, przebił oboje, męża Izraelskiego, i niewiastę przez żywot jej, i odwrócona była plaga od synów Izraelskich.9.A było tych, co pomarli oną plagą, dwadzieścia i cztery tysiące ludzi.Żydów, którzy pojęli Moabitki za żony było 24.000.Mojżesz za to przestępstwo kazał ich wszystkich wymordować.Pomimo, że sam miał dwie żony: Madyjanitkę i Murzynkę.To zarządzenie Mojżesza daje nam świadectwo o jego bezwzględności, fanatyzmie i krwiożerczości.ROZDZIAŁ XXXI1.Potem rzekł Pan do Mojżesza, mówiąc:2.«Pomścij się pierwej krzywdy synów Izraelskich nad Madyjanitami, i potem przyłączon będziesz do ludu twego».3.I natychmiast rzekł Mojżesz: «Uzbrójcie z pośród was mężów ku bitwie, którzyby mogli dokonać pomsty Pańskiej nad Madyjanitami».4.Tysiąc mężów z każdego pokolenia, niech będzie wybranych z Izraela.5.I wyprawili po tysiącu z każdego pokolenia, to jest dwanaście tysięcy gotowych do bitwy.7.Tedy zwiedli bitwę z Madyjanitami, jako rozkazał Pan Mojżeszowi, i pobili wszystkich mężów.8.I królów ich, Ewiego i Rechema, i Sura, i Hura, i Rebaha, pięciu królów Madyjańskich i Balaama, syna Beorowego, zabili mieczem.9.I pobrali niewiasty i dziatki ich, i wszystko bydło, i wszystek sprzęt, i cokolwiek mogli mieć, splądrowali.10.A tak miasta, jako i wsi, i miasteczka ogień pożarł.11.I pobrali łupy, i wszystko, co pojmali, tak z ludzi, jako i z bydła.12.I przywiedli do Mojżesza i Eleazara, kapłana, i do wszystkiego zgromadzenia synów Izraelskich.14.I rozgniewany Mojżesz na hetmanów wojska, na tysiączników i setników, którzy byli przyszli z wojny, rzekł:15.«Czemuście niewiasty zachowali».17.A tak wszystkich zabijcie cokolwiek jest płci męskiej, nawet między dziećmi i niewiasty, które już poznały mężów w złączeniu pozabijajcie.18.A dzieweczki i wszystkie białogłowy panny zachowajcie sobie.35.Dusz ludzkich płci żeńskiej, które nie poznały mężów, trzydzieści i dwa tysiące.I znów jak podaje Zakon, rozkazał Pan Mojżeszowi wymordować pięciu królów Madyjańskich, cały dobytek ich zagrabić, mężów zgładzić, a miasta zniszczyć ogniem.A gdy przywiedli do Mojżesza więźniów i łupy, wówczas Mojżesz wpadł w wielki gniew na swych dowódców, za zachowanie przy życiu jeńców i rozkazał wymordować wszystkich mężczyzn, dzieci i kobiety zemężne, polecając zostawić przy życiu tylko te, które nie zaznały łoża męskiego.Tych było 32.000 głów, które to Mojżesz kazał żołnierzom zachować sobie ku zniewoleniu ich i pohańbieniu.Te wszystkie zbrodnie Mojżesz przypisywał rozkazom otrzymanym od Pana.Była to jeszcze jedna z tysiącznych zbrodni nad zbrodniami.W dniu tym zginęło bowiem co najmniej 200.000 Madyjanitów, jeżeli zważymy, że 32.000 zhańbionych dziewcząt posiadało swe rodziny, które zamordowano.32.A było łupu , który wojsko pojmało: Owiec sześć kroć sto tysięcy, i siedemdziesiąt, i pięć tysięcy (675.000).33.Wołów siedemdziesiąt, i dwa tysiące (72.000).34.Osłów sześćdziesiąt tysięcy, i tysiąc (61.000).51.Odebrał tedy Mojżesz i Eleazar, kapłan, ono złoto od nich z wszelakiem naczyniem z niego urobionem.52.A było onego wszystkiego złota, które ofiarowali Panu, szesnaście tysię-cy, siedem set i pięćdziesiąt syklów (16.750).ROZDZIAŁ XXXII1.A synowie Rubena i Gada mieli wiele trzód, i mieli w bydle majętność niezliczoną.A gdy obaczyli Jazer i Galaad, ziemie sposobne do chowania bydłaĽ2.Przyszli do Mojżesza i Eleazara, Kapłana, i do przełożonych pospólstwa, i rzekli:3.«Ziemia Atarot i Dybon, i Jazer, i Nemra, i Hesebon, i Eleale, i Seban, i Nebo, i Beon:4.Ziemia, którą zawojował Pan przed obliczem synów Izraelskich, jest ziemia sposobna dla bydła, a my słudzy twoi mamy bydła wiele.Przetoż rzekli:5.Jeślibyśmy znaleźli łaskę przed oczyma twemi, niechże będzie dana ta ziemia sługom twym na osiadłość, a niech nie chodzimy za Jordan».6.Odpowiedział Mojżesz im: «A więc bracia wasi pójdą na wojnę, a wy tu siedzieć będziecie».21.A każdy mąż waleczny niech przejdzie za Jordan zbrojno.22
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
