Bialolecka Ewa Tkacz Iluzji

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.A teraz powiedz mi, którzy z bohate-rów są postaciami historycznymi.Przypuszczam, że młody Stworzyciel zbladł pod sierścią. Krzemień.Długoręki.Sól Na Rany. wymieniał niepewnie. A teraz zanalizujemy sobie bitwę nad Jelenim Brodem, tak jak wyglądaław rzeczywistości, bez tych idiotycznych literackich ozdobników.A także zrobimyprzegląd uzbrojenia obu walczących stron.Wojna o Puchar jest dość swobodnąinterpretacją historii walk terytorialnych na Półwyspie Wojennym, chłopcy.Od-suńcie wszystkie sprzęty pod ściany i niech ktoś znajdzie kredę.Zrobimy planbitwy na podłodze, a Nocny Zpiewak będzie naszym przewodnikiem.To była najlepsza lekcja historii, w jakiej zdarzyło mi się uczestniczyć.Choćpo półgodzinie bardzo już bolały kolana od łażenia na czworaka po twardychdeskach.Wszyscy świetnie się bawiliśmy, prócz Nocnego Zpiewaka.Na konieclekcji wyglądał tak, jakby osobiście brał udział w tej bitwie.Kowal był bezlitosny,a przy tym miał nienaganne maniery.Pod koniec zajęć Nocny Zpiewak otrzymałprawo ponownego wyboru lektury.Tym razem bez wygłupiania się, zamówił Che-mią cząsteczkową wybrane zagadnienia, Legendę Burona Stworzyciela i bardzoniepewnym głosem (jak zapewnił mnie Koniec) spytał, czy może wziąć Zatopionemiasto powieść z gruntu rozrywkową, a trudną do dostania na podzamczu. Oczywiście zgodził się Kowal. To jest bardzo dobre.Sam czytałemdwa razy.* * *Pulpity, które powędrowały pod ściany, nie wróciły na swoje miejsca.Wy-godniej nam było ustawić je w kole z wolnym miejscem pośrodku.W ten sposóbwidzieliśmy się wszyscy nawzajem.Kowal, chodząc wewnątrz prowadził wykła-dy i mógł podejść do każdego z nas, nie obijając się o kanty mebli.Ktoś żartemnazwał to Wewnętrznym Kręgiem, ktoś inny poprawił na Drugi Krąg i tak jużpozostało.I nie chodziło tu tylko o umeblowanie sali lekcyjnej.Drugim Kręgiembyliśmy my sami, powiązani wzajemną solidarnością.W pewien sposób Gladia-tor wyświadczył nam przysługę.Nic tak nie wiąże, jak wspólny wróg.Nikt jużnie wypominał podłych psot Promieniowi, a ja nie robiłem na złość NocnemuZpiewakowi.Po prostu tylko nie mieszkaliśmy już razem i trochę rzadziej roz-mawialiśmy.We wnętrzu Drugiego Kręgu zrodziła się też idea godzin chwały , oczekiwa-nych zarówno z niecierpliwością, jak i onieśmieleniem.Każdy z chłopców otrzy-mywał szansę pokazania się z najlepszej swej strony: talentu.Przygotowywaliśmy215się do tych pokazów bardzo starannie, traktując je niemal tak poważnie, jak nie-gdyś egzamin na błękit.Wtedy to miałem nareszcie okazję poznać pełne możliwości Myszki.Z powa-gą i napięciem malującym się na dziecinnej twarzy, pojawiał się i znikał w róż-nych punktach sali z prędkością, która wydawała się niewiarygodna.Przemiesz-czał drobne przedmioty z jednego miejsca do drugiego w granicach błędu wahają-cych się od grubości nici do cienkiego sznurka, co specjalnie mierzyliśmy.Dzieliłowoce, wysyłając ich fragmenty do dwóch, trzech, a nawet czterech punktów na-raz.Granicę przeskoku wyznaczały płaszczyzny cięć.Dostawałem dreszczy, wi-dząc, jak znika połowa brzoskwini, a cięcie przechodzi precyzyjnie przez skórkę,miąższ i środek twardej pestki.Po raz kolejny na nowo pojmowałem, dlaczegoKrąg tak zazdrośnie strzeże swych tajemnic przed pospolitymi ludzmi, czemu taktwardo żąda od magów przestrzegania prawa i dlaczego tak straszliwie boją sięnas kraje sąsiednie.Jeden jedyny Wędrowiec byłby w stanie wybić znaczną częśćwrogiej armii, wysyłając ją nigdzie lub, przykładowo, na dno oceanu.Nie doce-nialiśmy dotąd Myszki, który okazał się magiem bardzo wysokiej próby.Po jego godzinie chwały reszta połówek zaczęła traktować go z większym szacun-kiem.Gryfowi, który jest Obserwatorem, trudno było cokolwiek wymyślić.Moż-liwości jego kasty były mało efektowne.Poszedł więc na układ z dwoma Wę-drowcami Piórem i Wężownikiem. Skoczyli , jak daleko pozwalał im zasięg,a Gryf zdołał wyłowić ich spośród setek innych emanacji umysłów i spisał to, corobili w czasie nieobecności.Po ich powrocie porównaliśmy notatki Gryfa orazich raporty.Zgadzały się niemal idealnie.A przy tym były bardzo śmieszne.Ciekawi byliśmy, co planują Iskry, a zwłaszcza Promień.Znając ambicję ksią-żęcego potomka, rzeczą najbardziej widowiskową wydawało się podpalenie ca-łego Zamku.Spółka dwóch władców płomieni poprzestała jednak na pokaziesztucznych ogni, a Promień wybrał o wiele skromniejszy, wewnętrzny.Stojącw tradycyjnym miejscu pośrodku sali, w grubych rękawicach na rękach, rozgrze-wał i wyginał kawałki szkła.Nadtapiał je samym talentem i łączył, tworząc za-chwycające drobiazgi, które, jeszcze gorące, rozdawał kolegom.Jeżeli komuś sięwydaje, że poszedł łatwą drogą, niech sam spróbuje.Tak precyzyjne operowanieprzez Iskrę mocą, by materiał nie popękał ani nie rozpłynął się, wymaga wiel-kiego skupienia.Pod koniec godziny Promień opływał potem i łzawiły mu oczyod gorąca oddawanego przez obrabiane szkło.Zaniepokojony Kowal obkładał gomokrymi ręcznikami.Ale pokaz zdobył pełne uznanie.Wszystkich jednak zakasował Winograd, który pokazał piszącego szczura.Nie zmyślam.Bestiar przyniósł swojego ulubieńca, starannie wyszczotkowanego,z błękitną kokardą zawiązaną na ogonie i przedstawił z pełną powagą jako jedy-nego w swoim rodzaju wykształconego przedstawiciela kasty Gryzoni.Wśródogólnej wesołości posadził go na dużej karcie papieru i położył przed nim kawa-216łek grafitu.Sam usiadł z boku, krzyżując nogi.Przez parę minut nic się nie działo,szczur zachowywał się jak szczur, czyli węszył, drapał się tylną łapą za uchemi próbował zjeść kokardkę.Winograd siedział skupiony, nieruchomy jak posąg.Gdyby nie surowy zakaz, by nie przeszkadzać podczas godzin chwały , zaczęli-byśmy go wyśmiewać.Wtem jednak szczur zainteresował się rysikiem.Wziął gow chwytne łapki i z mozołem zaczął stawiać niezdarne lecz czytelne znaki na pa-pierze.Z zapartym tchem i wytrzeszczonymi oczami czytaliśmy: DAJCIE SERA,WY GAUPKI BEZ OGON�W.Wybuchnęliśmy nieopanowanym śmiechem.Szczur się spłoszył i nie dał jużnamówić do dalszych popisów.Tak więc godzina Winograda trwała zaledwiedziesięć minut, ale i tak uznaliśmy ją za najbardziej udaną [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki