[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Damy stłoczyły się wokół stołu, nie dopuszczając doń Elizy.Gdy poprosiła, by ją przepuściły, aby mogła podjąć obowiązki gospodyni, kobiety zacieśniły jeszcze szeregi.Eliza wezwała więc kelnerów i rzekła: „Wyrzućcie to wszystko za burtę”.Zapadła martwa cisza.Kelnerzy wahali się, więc Eliza powtórzyła polecenie: „Wyrzućcie to wszystko za burtę!”.Służący pochwycili półmiski i butelki, które wkrótce znikły w nurtach Rio de la Plata.Wówczas Eliza usiadła w milczeniu, spoglądając na kobiety, które tak niegrzecznie ją potraktowały.Przez kolejnych dziesięć godzin nieszczęsne damy czekały, zgłodniałe, spragnione i spocone, aż znienawidzona La Irlandesa pozwoli kapitanowi zawrócić ku przystani.W chwili śmierci Carlos nie myślał prawdopodobnie o Francisco jako o swym następcy.Mimo dyktatorskich zapędów był gorącym zwolennikiem pokoju i obawiał się, że syn wplącze kraj w konflikt z sąsiadami.Po śmierci ojca Francisco skłonił jednak Kongres Narodowy, by mianował go prezydentem na dziesięć lat.Wykorzystał okazję, by zawiadomić wszystkich, iż Eliza wkrótce obdarzy go kolejnym, piątym już potomkiem.Gdy kongresmeni wybuchnęli spontanicznym aplauzem, dodał: Chciałbym, by wszystkim stało się wiadome, że naszą największą radością oraz życzeniem jest, aby od dziś pani Eliza Lynch cieszyła się wszelkimi przywilejami, jakie przysługują żonie głowy państwa.Panie López zemdlały słysząc te słowa.W ciągu miesiąca po dojściu Francisca do władzy tysiące wybitnych obywateli Paragwaju znalazły się w więzieniach lub na wygnaniu.Inni uciekali w panicznym strachu.Jaką popełnili zbrodnię? Po prostu ośmielili się być innego zdania niż Francisco.Świeżo upieczony dyktator postanowił podporządkować sobie także kler.Zgodnie z obietnicą prymasem został ojciec Palacios.Usłużny księżulo nie tylko ochrzcił ongiś Juana Francisca, lecz dostarczał regularnie jego ojcu cenne informacje, gromadzone w konfesjonale podczas spowiedzi.Poseł brytyjski w Paragwaju przestał kpić z Elizy nazywając ją „irlandzką konkubiną”, teraz stała się „paragwajską panią Pompadour”.Choć López wciąż utrzymywał własny dom, gdzie hulał w towarzystwie prostytutek, nie krył obecnie swego związku z madame Lynch.Stała się pierwszą damą Paragwaju.Wykwintnisie z Asunción musiały schować w kieszeń swoją dumę i wyciągnąć rękę do zgody.Eliza wydawała huczne przyjęcia i dyktowała nowy styl ubierania się.Oczywiście wkrótce przyćmiła je wszystkie.I wtedy López oświadczył nagle, że zamierza poślubić brazylijską księżniczkę Isabellę.Twierdził, że kierują nim wyłącznie motywy polityczne, a kochanka na zawsze pozostanie najbliższa jego sercu.Eliza jak zawsze zdołała wykorzystać sytuację na swoją korzyść.Zażądała praw równych z małżonką Francisca, a ponadto zmusiła go do oficjalnego uznania za swoje wszystkich jej dzieci.Juan Francisco zyskał niezbywalne prawo do dziedziczenia po ojcu władzy.Gdy nowiny dotarły do Isabelli, księżniczka zdecydowała się poślubić jednego z członków francuskiej rodziny panującej.Dla uczczenia pierwszej rocznicy objęcia przez Francisca władzy Eliza urządziła wielki festyn.W amfiteatrze zbudowanym nad brzegiem Rio Paraguay odbywały się walki byków, popisy taneczne i przedstawienia teatralne.Wino i cańa, miejscowy rum, lały się strumieniami, a lud – jak zauważył jeden z obserwatorów – „walnie przyczyniał się do wzrostu liczby ludności kraju”.Francisco nie porzucił jednak swych ambicji w polityce zagranicznej.Próbował włączyć się w spór o panowanie nad portami Urugwaju, jaki wiodły ze sobą Brazylia i Argentyna, lecz źle ocenił sytuację.Wkrótce wszystkie trzy kraje wypowiedziały Paragwajowi wojnę.López ruszył do natarcia, które skończyło się spektakularną klęską.Mimo to madame Lynch wyprawiła „bal zwycięstwa”, na którym wszystkie damy z Asunción musiały oddać swe kosztowności „dla wspomożenia paragwajskiej armii”.Eliza upokorzyła je jeszcze bardziej, zapraszając na bal prostytutki z całego miasta i osobiście witając je w progu.Tłumaczyła to głębokim przekonaniem, że „wszystkie klasy społeczne powinny wspólnie świętować tak radosne wydarzenie”.López przebywał na froncie, by osobiście dowodzić armią, a Elizę pozostawił w Asunción w roli regentki.Pierwszym jej zarządzeniem był nakaz oddania wszelkiej posiadanej jeszcze biżuterii, „by wspomóc kraj w godzinie próby”.Prowadziła również szczególną politykę wobec ludzi oskarżonych o spiskowanie przeciw władzy.Aby dowieść swej lojalności, musieli płacić duże sumy w złocie.Wkrótce sprawy na froncie przybrały tak niepomyślny obrót, że Franciscowi zabrakło zdrowych, sprawnych żołnierzy.Karty powołania otrzymali wszyscy obywatele płci męskiej między jedenastym a sześćdziesiątym rokiem życia.Nie oszczędzono nawet arystokratów.Kobiety pozostały w domu, by uprawiać ziemię.Jedynymi mężczyznami, jakich można było teraz spotkać w Asunción, byli policjanci.Siły trzech państw wkroczyły wreszcie na terytorium Paragwaju.W bitwie pod Estero Bellaco, 24 maja 1866 roku, wojska Lópeza zostały kompletnie rozbite
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
