[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.On nie ma żadnej magicznej ochrony, jakądla niego przygotowywałem. Co zatem uczynisz? zapytał Babriel. Muszę dostarczyć mu niezbędnych rekwizytów rzekł Azzie. I muszęto uczynić szybko, bardzo szybko! Czy powiedział ci, gdzie zamierza rozpocząćposzukiwania? Ani słowa, panie. Dobra, w którą stronę zatem się skierował? Poszedł prosto jak strzelił odpowiedział Frike, wskazując stronę świata.Azzie spojrzał w tym kierunku. Północ zamruczał. Poszedł na północ.Zły znak, Frike.Musimy goznalezć, zanim nie będzie za pózno. NONAROZDZIAL 1Książę Czaruś wjechał samotnie na koniu w głąb wielkiego, zielonego lasu,rozciągającego się poza dobrze mu znanymi polami oraz wzgórzami, i wkroczyłna teren rozpościerającej się poza nimi ziemi nieznanej, inaczej terra incognita.Droga prowadziła go na północ; podczas jazdy rozmyślał o swym mieczu.Wie-dział, że Prawie Zawsze Zwycięski Miecz to nie to samo, co Prawdziwie Zacza-rowany Miecz, ale i tak był to oręż znacznie lepszy od zwykłego miecza.Podniósłswą broń i przyjrzał się jej.Był to nadzwyczajnie piękny miecz, z miło pokarbo-waną gałką kończącą rękojeść oraz ozdobną strudziną otaczającą jelec; bez wąt-pienia najwspanialszy okaz broni białej, jaki Czaruś kiedykolwiek widział.Znacz-nie mniejszy od modnego w tych czasach pałasza, prosty, bez ekstrawaganckichwygięć żaden z tych tureckich zakrętasów, za który dzięki serdeczne.Miałdwie krawędzie tnące, uczciwie zaostrzone po obu stronach głowni, a kończył sięostro niczym igła.Już to samo powinno wystarczyć, by zaliczyć go do specjal-nej klasy mieczy, ponieważ pospolita ich większość miała krawędz tnącą tylko pojednej stronie głowni i tępe zakończenie.Prawie Zawsze Zwycięski Miecz stanowił miłą broń, ale miał też i swoje wady.Istnieje ogólna grupa Zaczarowanych Mieczy, a Azzie, śpiesząc się ze znalezie-niem magicznej broni dla swego protegowanego, nie zajrzał do skrzyni, z którejwyjął ten właśnie egzemplarz.Sądził prawdopodobnie, że wszystkie magicznemiecze są takie same.Nie spostrzegł, iż określenie zaczarowane stanowi ogól-ny termin określający typ broni; innymi słowy miecze o różnych stopniachzaczarowania leżały tam jedne na drugich.Magiczna broń różni się przede wszystkim skutecznością działania.Są (lubbyły) Miecze Niepękające, których stal nigdy nie ulegała rozhartowaniu; mie-cze niezawodnie zabijające przeciwnika należały do nadzwyczajnych rzadkości,151 chociaż jest to właściwość, którą każdy niemal płatnerz próbował zakuć w swąklingę.Od czasu do czasu można było znalezć Absolutnie Zwycięski Miecz, alete potężne ostrza generalnie nie są w stanie ocalić swego właściciela, który niemogąc być pokonany w pojedynku, zostaje zwykle otruty przez bliskiego przyja-ciela, swą własną żonę albo żonę tegoż przyjaciela; za czym nawet z doskonałymmieczem ludzie nie dożywają bezpiecznie swych dni.Książę Czaruś jechał sobie tymczasem przez splątany las.Był to, oczywista,las zaczarowany.Stały w nim magiczne drzewa ciemne i posępne, tworząc zie-lony świat z prześwitującymi pomiędzy nim czarnymi kształtami.Przypominałoto wszystko, jako żywo, starożytny bór, pełen dzikich hord i potworów.Czaruś dodarł w końcu na polanę; jasną łąkę ze wszystkich stron otoczonąprzez ciemność i grozę.Na drugim jej końcu dostrzegł pawilon rozpięty z białychi pomarańczowych płacht materiału.W jego pobliżu stał przywiązany do drzewawielki czarny koń; wysoki i kształtny prawdziwe zwierzę bojowe.Czaruś ru-szył przed siebie i podszedł do pawilonu.Na zewnątrz namiotu, rzucone na stos,leżały części zbroi; był to wspaniale wykonany czarny pancerz, tu i ówdzie ozdo-biony perłami.Do kogokolwiek należał, musiał to być ktoś możny i bez wątpieniamocarny.Czaruś dostrzegł róg wiszący u drzewca proporca zatkniętego przed namio-tem.Podniósł go do ust, zadął i wydobył zeń głośny ryk.Zanim echo zamarłow lesie, w namiocie wszczęło się jakieś zamieszanie, a potem wynurzył się stam-tąd olbrzymi, czarnowłosy i patrzący wilkiem facet
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
