assollant alfred niezwykłe choć prawdziwe przygody kapitan (3)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Po czym, prowadząc wierzchowca za uzdę, zaczął powolioddalać się od obozu.Przez cały czas, kiedy się to działo, hinduski kulis nie spuszczał Sugriwy z oczu, ażwreszcie zbliżył się ku niemu i zapytał szeptem: Którego dnia? Już niebawem odparł Sugriwa. Dokąd idziesz? Do obozu Holkara. Czy mam iść z tobą? Nie, to zbyteczne.Pozostań tutaj.Jeżelibyś był mi potrzebny, dam ci znać.Wielkiejnowiny spodziewamy się szybciej niż za tydzień. Chwała bądz Sziwie! odparł Hindus.To powiedziawszy wrócił na swoje miejsce wśródkolegów i położył się jakby nigdy nic.Sugriwa tymczasem dosiadł konia i ruszył zrazu stępa,potem truchtem, aż wreszcie, kiedy Anglicy zostali już dość daleko, puścił się galopem wstronę Bhagawapuru.Pomyślny los zrządził, że nie miał żadnych przypadków po drodze, a nawet nikogo niespotkał.Spodziewano się starcia wojsk Holkara z Anglikami i mieszkańcy wiosek56położonych między obozem angielskim a Bhagawapurem opuścili swe domostwa w obawiegrabieży, mordów, pożarów i wszelkich innych heroicznych czynów, które zazwyczajtowarzyszą wojnom i znaczą przejście bohaterów.Skoro tylko Sugriwa dotarł do przednich straży, zasypano go pytaniami. Gdzie książę Holkar? odpowiedział pytaniem.Poprowadzono go do pałacu.Nieszczęsny książę wpółleżał na dywanie, lecz nie spał.Od chwili porwania córki jednatylko myśl zaprzątała jego umysł.Gdyby nie pragnienie zemsty, byłby się chybazasztyletował z rozpaczy. Kim jesteś? zapytał unosząc głowę ciężką od trosk. Jakież nowe nieszczęścieprzybywasz mi oznajmić? Wasza Dostojność nie poznaje mnie? odparł posłaniec. Jestem Sugriwa, przyjacielTantii Topiego i Waszej Wysokości. Ach, Tantia Topi! On przybędzie za pózno.A ty skądżeś przyjechał, Sugriwo? Z obozu Anglików. Widziałeś zatem Anglików? spytał Holkar poruszony gniewem. Gdzież oni? Corobią? To im zawdzięczam stratę córki, mojej najdroższej Sity!Z oczu starca spływały ciężkie łzy. Córka Waszej Dostojności została odnaleziona rzekł Sugriwa. Gdzież jest? W rękach pułkownika Barclaya czy tego niegodziwca Rao? Jest bezpieczna, Wasza Dostojność, przynajmniej w obecnej chwili.�w dzielny Francuz,gość Waszej Wysokości, odnalazł ją i otoczył opieką.I Sugriwa opowiedział w krótkości o ucieczce Sity i Korkorana. Trzeba niezwłocznie pośpieszyć im z pomocą zakończył. Jutro rano bowiem Anglicymogą otrzymać posiłki, a wówczas przyszłoby już stoczyć bitwę, której powodzenie jestrzeczą wątpliwą. Dobrze, przywołaj Alego rzekł na to Holkar.Ali z obnażoną szablą trzymał straż zadrzwiami, więc na wezwanie stawił się natychmiast. Ali rzekł książę każ odtrąbić sygnał do wsiadania na koń.Zanim upłynie pół godziny,cała kawaleria ma być gotowa do odjazdu.W mgnieniu oka rozkaz został wykonany.Na ulicach miasta rozbrzmiała trąbka ikawalerzyści pośpieszyli na miejsce zbiórki.Pośpiesznie ubrano w szory ulubionego słoniaHolkara. Na tym słoniu lubiła jezdzić moja córka rzekł znękany ojciec. Sugriwo, dosiądzkonia i prowadz nas. Czy Wasza Dostojność rzekł Hindus zechce mi wyświadczyć pewną łaskę w zamianza przysługę, którą mu oddaję? %7łądaj choćby tysiąca łask! wykrzyknął Holkar. Połowę moich państw ci ofiaruję,jeśli tylko odnajdziemy moją córkę. Nie, Wasza Dostojność, nie pragnę aż tyle.Daruj mi, książę, życie porucznika JohnaRobartsa. Chcesz ratować tego feringhee? 19 Ja! Ratować go! zawołał Sugriwa z dzikim uśmiechem. Obym na wieki zostałpozbawiony oglądania Wisznu, jeżeli myśl o ratowaniu Anglika przeszła mi przez głowę! A zatem rzekł Holkar to całkiem proste.Darowuję ci go i dziesięciu innych nadodatek [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki