Berent Wacław Żywe kamienie

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zechcia�a pani ujrze� go na w�asne oczy.Ale ch�� wielkichpa�stwa cierpliwa by� musi.Nim si� orszak nale�ytym szykiem ustawi�, przez biegaczew mieScie obwieSci� i ku bramie zd��y�, ju� linochód zapomnia�, kiedy dotar� by�o do drugiejwie�y.Nie bardzo gniewa�a si� pani, bo nie do uciechy pospólstwa jej by�o, lecz do w�asnejtroski: za�y�a tego fortelu, by przez miasto na zamek powraca� i zwiedzie� si� samej o ryce-rzu skazanym.Mia�a pani lepsze szpiegi nad gburne zbiry królewskie, bo wScibstwo dworek swoich i cich�pomoc co �adniejszych kobiet w mieScie.Jako� ledwie biegacz wpad� na plac przed koScio-�em, a ju� oto z naw g��bi ci�gn�y niewiasty przed królowej oblicze brata franciszkanina.Ten, mySla�y, b�dzie niechybnie coS wiedzia� o rycerzu: nazbyt bo �arliwie modli si� i p�aczeod czasu og�oszenia wyroku.Jednego tylko nie mog�y wiedzie� kobiety: �e w �ówk� domys�ów swoich schwyci�y dla paninajw�aSciwszego teraz ptaka.Bo od czasu poca�unku rycerza ju� tylko o niej mySla� mnichSród pacierzy.A jednak wywleczon z nawy, niczym osiny liS� rozdygota� si� brat cichy, który królów w �y-wych kamieniach po koScio�ach jeno ogl�da�, a w twarz ich cielesn�, za �ywa, pojrze� nigdy si�nie wa�y� cho�, bywa�o, mija� orszaki.Ukl�k� tedy przed kobietami i rozk�ada� b�agalnie r�ce,a na gard�o nimi wskazywa�, �e g�osu nie dob�dzie przed królowej obliczem.Powiadaj�, i� tyletylko wybiega�a ku niej mySl mnisza, �e jej zdrowie, jak trzeba, do pacierza w��cza�. Bo�e, miej w pieczy królow�! - powtórzcie jej niewiasty.I �e mnich ani wi�cej mySli w g�o-wie, ani Smia�oSci w gardle nie znajdzie przy niej.Pró�no wzywa� niemego.Co ledwie rzek�szy wstrz�Snie si� gwa�townie: bo oto wszystkie go��bie sfrun�y nagle z zie-mi i nu�e garn�� si� do murów koScio�a, na figury Swi�te: stan�a ka�da jak ten Swi�ty Fran-ciszek w ptactwa chmurze.Tymczasem psiarni pstrokatej sfora wbiega za ptactwa wiatrem a� na schody fary, a pod bi-cza klaSni�cie zawrócona zbija si� w trzod� owiec.I biegnie truchtem u nóg ko�skich.B�y-skaj� nad ni� skr�tne w�e tr�b u boku harcowników kraSnych.Ci�gn� dalej konne szeregi�uczników w kitowych czapach.Za nimi dopiero wida� jasne stroje dworu.Patrzy mnich: ko� z�otog�owiem jak tron nakryty, na nim okaza�a pani w szkar�atach; przyniej na koniu osoba duchowna.Stan�o serce mnicha na t� mySl radosn�: Królowa pani z bi-skupem! I samo ub�o�enie s�ania go na kl�czki.52Przeszkodzi�y kobiety. To dworska dama ze spowiednikiem dworu.Rlepn� mnisze oczy pod ten rozruch uroczysty i lSnienia naokó�; ledwie w nich zaSwieciw b��kicie kszta�t niewiasty, smuklejszy od onych na murach koScio�a; przy niej rycerz gro-nostajowego p�aszcza rozrzutem os�ania siebie i rumaka zarazem. Król jegomoS� i pani! -krzykn�a w mnichu pokora.I s�ania go wraz na kolana.Przeszkodzi�y kobiety. To panna dworska z wielkim sokolnikiem dworu.Ju� si� oczom jego ten przepych w t�cz� roztargn�� i zmigota� w rosn� blaski diamentów.Jakz t�czy i fosy wyb�ysn�� ku niemu uSmiech kobiecy.O! - sk�ada mnich d�onie - królowej tonaszej Najpi�kniejszej uroda! Przy niej pan! - dumniej �adne nie spogl�daj� króle!Podj�y niewiasty mnicha z kl�czek. To s�u�ebna pani i starszy s�uga pa�acowy.Rozst�p si� czyni w korowodzie i takie zaciszenie wSród t�umów, �e s�ycha� z dala ci�kichód komorowej stra�y.Wynurza si� to z ulicy czerwieni� drugich paw�y i rysiowymi futra-mi na ramionach, a st�pa w surowoSci zakrzep�ej.Uderzy� wreszcie okrzyk ludu tak gromki,�e otrz�s�y si� z Swi�tych murów go��bie koScielne i nu�e chmar� bia�� wia� a wia� nad pla-cem. Królowa pani! - krzykn� kobiety mnichowi w ucho.I pchn� go, by sam ku niej zeszed�.Pogi�ty, prze�aman w pasie, g�ow� jeno wygolon� widny, z rozstawionymi jak u p�ywaka ra-mionami zst�powa�, sp�ywa� mnich ze schodów koScio�a ku strzemionom pani. Twoich ja praw spowiednika narusza� nie �ycz�.Ani okrutnemu wyrokowi króla przeciwi�si� nie Smiem.Przecie wieSci o rycerzu �akn�. Bo�e, miej w pieczy królow�! Dzi�kuj��, cho� po raz wtóry to s�ysz�.I odegnij wreszcie karku, w oczy mi spójrz: mo�ew twej twarzy odczytam wieS� jak�. Bo�e, miej w pieczy królow�! SurowoS� nazbyt okrutna jest, bracie, w pokorze twojej.B�d� i ja surowa w b�aganiu moim:mnichu, podejm g�ow�! bo, z karku ci zdj�t�, pod oczy Podj�� j� sobie ka��.A� si� sokó� na berle pani strzepn��, a �e oSlepion w tej chwili kapturkiem z�otym, nie wie-dzia�, czego chc� od niego.Wi�c si� tylko szponami ber�a l�kliwie chwyta�, szum or�owyczyni�c nad g�ow� zahukanego mnicha.Podj�a si� spod konia charcica bia�a, ledwie tamprzyleg�a, pr�y kab��k chudego cia�a i dziwi si� niuchem uporowi mnicha.Nie wark�a prze-cie ta królowej stró�ka, a tylko pysk swój d�ugi na ramieniu mu k�adzie - �asi si� nim domnicha.Na ten widok opad� natychmiast gniew pani w oprzytomnieniu onym, �e wszak to brat fran-ciszkanin przed ni� kl�czy: wszelkiego stworzenia przyjaciel naj�agodniejszy.Na t� mySl,pewnoS� siebie - ta kobieca - rozjaSni�a jej twarz: jako �e kobieta z dobrego zawsze swojedob�dzie, a i z niemym, gdy dobry, ugwarzy.Ku czemu wszak�e najkrótsza droga, by w licaurod� cho� raz przecie wejrza�!Poprawi si� pani na strzemionach, tu� u pochylonej g�owy mnicha: ujrzy brat, jak pod bia�o-futrzanym ob�ogiem królewskiej szaty, na z�oty �uk strzemienia, wychyli si� �asiczk� i zako-lebie go��bkiem siwym pani ci�emek bia�y.I cho� oczy natychmiast zamknie, widzi wci�� t�stopk� malutk�.Dziwi si� pani w duchu, �e mnich jest tak zakamienia�y, i� mimo tego nawet nie spojrza� jejjeszcze w twarz.Wi�c zgubi strzemi� i popraw, braciszku, popraw! - wo�a - bo si� osun�53z siod�a [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki