Gregory Philippa Klštwa Tudorów

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Wiesz.na tym świecie pełnym niespodzianekaż sama się sobie dziwię, że wciąż jeszcze stąpampo ziemi.Zdumiewa mnie, że najwyrazniej znowuwszystko zaczyna się układać pomyślnie dla nas.Galfryd klepie mnie po ręku. Kto wie, pani matko? Może doczekasz nawetkoronacji naszej księżniczki? Ciii uciszam syna, chociaż jesteśmy na polusami, jeśli nie liczyć jakiegoś wieśniaka, który w oddalioczyszcza zapchany rów.W dzisiejszych czasachza zdradę uchodzi samo mówienie o śmierci króla.Cromwell niemal codziennie ogłasza nowe prawomające na celu chronić reputację najjaśniejszego pana.Słysząc tętent od strony traktu, zawracamy w stronędomu.Po paru chwilach dostrzegamy ponadżywopłotem trzepoczący znajomy sztandar, na co zarazprzyśpieszamy kroku.Montague właśnie zsiada z konia,kiedy wchodzimy lekko zdyszani na dziedziniecstajenny.Mój pierworodny, uśmiechnięty od ucha do ucha,zrównuje się z nami szybko i opada przede mnąna jedno kolano.Odebrawszy matczynebłogosławieństwo, jak nakazuje zwyczaj, podnosi sięi oznajmia: Przywożę z Greenwich wieści.Dobre wieści. A nie mówiłem? cieszy się Galfryd i zgaduje: Księżniczka Maria może wrócić do pałacu, tak? Nawet lepiej. Montague, nie przestając sięuśmiechać, dzieli się z nami nowinami. Zaproszeniedotyczy naszej pani matki.Miłościwy pan przysyłamnie, ażebym sprowadził na dwór jego drogą lady Pole.Wygnanie dobiegło końca.Brakuje mi słów.Wpatruję się w twarz synai szukam czegoś, co mogłabym powiedzieć. Zostałam przywrócona do łask? pytam w końcu. W pełni potwierdza skinieniem Montague.Odtąd wszystko będzie znowu jak dawniej.KsiężniczkaMaria w pałacu, ty u jej boku. Bogu niech będą dzięki! wykrzykuje Galfryd.Nareszcie odzyskaliśmy należne nam miejsce w świecie!Nareszcie znów się znajdziemy w najbliższym otoczeniumiłościwego pana.Pani matka będzie jak kiedyśzawiadywać dworem księżniczki Marii, my będziemymieszkać w pałacu, sprawować ważne funkcje, bogacićsię. Narobiłeś długów, bracie? wtrąca prześmiewczoMontague.Galfryd obrusza się: Kiedy człowiek musi się bez przerwy procesowaćz sąsiadami, trudno mu się utrzymać z niewielkiegomajątku! Wszakże irytacja bardzo szybko muprzechodzi. Zawsze chciałem tylko, abyśmy odzyskalito co nasze.Pani matka powinna stać na czele dworuksiężniczki, a my powinniśmy się liczyć na dworzeHenryka.W końcu jesteśmy Plantagenetami, naszymprzeznaczeniem jest władza, a skoro nie możemyrządzić, możemy przynajmniej doradzać. Wezmę Marię znów pod swoje skrzydła kiwamgłową.To jedno ma dla mnie największe znaczenie. Pani matka opiekunką księżniczki. Montagueujmuje mnie za dłoń i obdarza ciepłym uśmiechem.Najszczersze gratulacje!PAAAC W GREENWICH, LONDYNCZERWIEC 1536 ROKUWracam do Londynu poprzedzana przez poczetsztandarowy barona Montague, z powiewającą nad mojągłową białą różą Yorków, w otoczeniu odzianychw liberię zbrojnych na przepięknych wierzchowcach,toteż ledwie znajdziemy się za rogatkami stolicyi skierujemy w stronę przystani, gdzie cumuje czekającana nas barka mająca nas powiezć do pałacukrólewskiego, zewsząd wysypują się londyńczycywznoszący gromkie okrzyki i biegnący przodem, abynawoływać innych.Zanim dotrzemy na nabrzeże,na ulicach są już tysiące mieszkańców wołających mojeimię, wykrzykujących błogosławieństwa pod moimadresem, dopytujących o księżniczkę Marię i raz po razwznoszących okrzyk � Warwick!. Starczy tego mówi w pewnym momencie mójsyn, kiwając głową na jednego ze zbrojnych.Jezdziec wjeżdża w tłum, potężną końską piersiąrozpraszając wiwatujących, po czym płazem mieczawali najbliższego człowieka, którym okazuje się jakiśmłody lojalista. Montague! upominam pierworodnegozgorszona. Przecież on nie robił nic złego.Tylkowiwatował na cześć naszego rodu. To niedopuszczalne stwierdza Montaguez ponurą miną. Wprawdzie wracasz do pałacu, panimatko, i znów jesteśmy w łaskach, ale nie wszystko jesttak jak dawniej.Król Henryk bardzo się zmienił.I cośmi mówi, że taki już pozostanie. Wydawało mi się, że odzyskał humor, pojąwszyza żonę Joannę? Wydawało mi się, że nigdy nie był takzakochany?Montague kwituje mój sarkazm chmurnymuśmiechem [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki