Koontz Dean R Pieczara gromow

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wszystkie pojemniki stały uporządko-wane w równe szeregi, z odstępami zapewniającymi dostęp do towarów.Kompletnie zdezorientowana Susan ruszyła na zwiedzanie magazynu.W dwóchpierwszych kontenerach znajdowały się czarne sutanny, wiszące na wieszakach i za-pakowane w plastikowe worki.W trzecim Susan odkryła kilka kompletów przebrańZwiętego Mikołaja, dwa kostiumy Zajączka Wielkanocnego i cztery zestawy piel-grzymich szat, które najwyrazniej wykorzystywane były w czasie obchodów ZwiętaDziękczynienia.Natomiast pierwsze z pudeł kartonowych, zgodnie z napisem na na-klejce, zawierało wydawnictwa kościelne, biblie i śpiewniki.Wszystkie te rzeczy, łącznie z zawieszoną pod sufitem dekoracją, mogły być magazy-nowane na własne potrzeby w każdym kościele.Tylko dlaczego na plebanii? Chyba żeto nie była prawdziwa plebania.Po co więc ta maskarada z zewnątrz, od ulicy?Potem Susan znalazła inne rzeczy.Te wydawały się już zupełnie niewłaściwe w tymmiejscu.Dziwne to były rzeczy.Trzy wielkie rzędy drewnianych skrzyń, każdy o długości dwunastu metrów, w su-mie dwa albo trzy tysiące pojemników, zawierały ubrania.Ale nie to było zaskakujące,lecz rodzaje ubrań, o których mówiły naklejki.Kilkaset pierwszych skrzyń opatrzonoetykietkami:UBRANIA AMERYKACSKIESUKIENKI1960-1964(EPOKA KENNEDY EGO)Nieco mniejszą liczbę pojemników oblepiono karteczkami z napisem:UBRANIA AMERYKACSKIEGARNITURY I KRAWATY1960-1964(EPOKA KENNEDY EGO)Poza tym były jeszcze ubrania damskie, męskie i dziecięce ze wszystkich sezonów ażdo końca lat siedemdziesiątych.Susan znalazła nawet kilka skrzyń, w których zgroma-dzono ubiory przedstawicieli różnych subkultur, jak na przykład:210UBRANIA AMERYKACSKIER�%7łNE UBRANIA MSKIEHIPPISIMagazyn ten był czymś więcej niż tylko dowodem na ambitne plany zaopatrzeniowedla misji na innych kontynentach.Musiał być częścią jakiegoś nie znanego Susan przed-sięwzięcia.Na pewno nie chodziło tu o żaden program muzealniczy, o zbiór próbek mody ame-rykańskiej z ostatnich dwudziestu lat do celów wystawienniczych, ale o zgromadzenieodzieży dla wielu setek osób.Były tu właściwie ubrania dla każdego.Wyglądało to tak, jakby wszyscy mieszkańcy Willawauk, zarówno dorośli, jak i dzie-ci, byli na tyle zapobiegliwi, że zgromadzili tu te niemodne stroje na wypadek, gdybykiedyś znów stały się modne.Było to mądre i godne uznania, zważywszy bezwzględ-ność, z jaką dyktatorzy mody wciąż zmieniali obowiązujące trendy, narażając obywatelina ciągłe wydatki.Ale w końcu Amerykanie przyzwyczajeni są do tego, że kupują rzeczyna jeden sezon, a potem je wyrzucają.Komu by się chciało magazynować na przyszłośćtysiące ubrań? Kto byłby do tego zdolny? Jakie społeczeństwo byłoby na to stać?Zapewne społeczeństwo robotów.Albo mrówek.Susan kontynuowała wędrówkę wzdłuż rzędów skrzyń, a jej zdumienie wzrasta-ło.Znalazła partię opakowań z naklejką: R�%7łNE OKAZJE ZADUSZKI.Zerwałataśmę z jednego z pudeł i otworzyła je.Pełno w nim było masek na twarz przedsta-wiały chochliki, wiedzmy, gnomy, wampiry, wilkołaki, najezdzców z kosmosu i różneinne szkarady, a wśród nich nawet potwora Frankensteina.Otworzyła drugie pudło,w którym znajdowały się materiały dekoracyjne do przygotowania maskarady po-marańczowe i czarne serpentyny, plastikowe latarenki, indiańskie pióropusze oraz wy-cięte z czarnego kartonu sylwetki kotów i duchów.Ta olbrzymia kolekcja akcesoriówdo zabawy w Dzień Zaduszny znacznie przewyższała potrzeby parafii Zwiętego Jana.Wystarczyłaby do udekorowania całego miasta i przebrania wszystkich mieszkającychw nim dzieci.Susan szła dalej i czytała napisy na kolejnych etykietkach:R�%7łNE OKAZJE WALENTYNKIZWITA OFICJALNE BO%7łE NARODZENIEZWITA OFICJALNE NOWY ROKZWITA OFICJALNE ZWITO NIEPODLEGAOZCIZWITA OFICJALNE ZWITO DZIKCZYNIENIAPRZYJCIA DOMOWE CHRZCINY211PRZYJCIA DOMOWE URODZINYPRZYJCIA DOMOWE ROCZNICA ZLUBUPRZYJCIA DOMOWE BARMICWAPRZYJCIA DOMOWE WIECZ�R KAWALERSKIW końcu przestała chodzić wśród pakunków, gdyż stwierdziła, iż nie znajdzie tamodpowiedzi na nurtujące ją pytania.Dziwne nalepki wywoływały tylko nowe wątpli-wości.Im dłużej była w tym magazynie, tym bardziej czuła się zdezorientowana, za-gubiona i załamana.Znów miała wrażenie, że jest Alicją, która goniąc Białego Królikawpadła za nim do nory i po długim spadaniu znalazła się w dziwnej i mało przyja-znej Krainie Czarów.Co robiły akcesoria do żydowskiego święta w luterańskim ko-ściele? I czy nie było dziwne, że na plebanii trzymano rekwizyty do wieczoru kawa-lerskiego? Zwińskie filmy, zdjęcia nagich kobiet, serwetki z obscenicznymi rysunkami to wszystko trzymano w kościele?! Dlaczego plebania nie była plebanią? Czy wie-lebny Potter B.Kinfield istniał naprawdę, czy tylko na tabliczce przy furtce? Jeśli istniałnaprawdę, to gdzie mieszkał? Czy mieszkańcy Willawauk nigdy niczego nie wyrzuca-li, tylko gromadzili pod tym dachem? Co się działo w Willawauk? Na pierwszy rzut okawszystko wyglądało normalnie.Ale, gdy człowiek przyjrzał się temu z bliska, to każdyelement życia w miasteczku okazywał się dziwny i nietypowy.Czy inne budynki również nie były tym, na co wyglądały z zewnątrz?Susan wyszła spomiędzy skrzyń i wróciła do okna.Zaczęła tracić nadzieję, że uda jejsię w końcu wydostać z tej Krainy Czarów i dotrzeć do rzeczywistego świata.Boję się, że zostanę tu na zawsze, pomyślała, czując mrowienie na plecach.Wyszła na zewnątrz i znów poczuła ból w nogach.Mokre od deszczu ubranie ciążyłojej, jakby ważyło tysiące kilogramów.Krople deszczu biły ją po twarzy, a silny wiatr nie-omal przewrócił na kolana.Z trudem utrzymywała się na nogach.Wiedziała, że prędzej czy pózniej Harch i jego kompani po nią przyjdą.Wiedziała,że nie uniknie przeznaczenia, dlatego zamiast uciekać, zapragnęła usiąść gdzieś w cie-ple i zaczekać [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki