02 Terry Brooks Mroczne Widmo

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nie odeszli daleko, gdy zatrzymał ich krzyk od strony statku: dwie po-staci biegły w ich stronę.Kiedy zbliżyły się nieco, Qui-Gon rozpoznał kapi-tana Panakę i odzianą w ubogie, chłopskie szaty dziewczynę.Zatrzymał sięi z chmurnym czołem czekał, aż do niego dołączą.Panaka cały się spocił. Jego Wysokość rozkazuje ci zabrać jej dworkę wyrzucił z siebie. Chce,żeby Padm� osobiście zdała jej relację ze wszystkiego, co moglibyście. Wystarczy już dziś tych rozkazów królowej, kapitanie przerwał mu Qui--Gon kręcąc głową. Mos Espa nie będzie miejscem odpowiednim dla. Taka jest wola królowej! Tym razem to Panaka przerwał rycerzowi.Najego twarzy malowała się złość i determinacja.Nalega, byś zabrał jej służącą;chce się dowiedzieć czegoś więcej o tej planecie.Dziewczyna podeszła bliżej i spojrzała Qui-Gonowi w oczy. Szkolonomnie w samoobronie powiedziała. Znam kilka języków i umiem o siebiezadbać.Nie boję sięKapitan westchnął i zerknął przez ramię na stojący w oddali statek. Nie każ mi tam wracać i mówić, że się nie zgadzasz.Qui-Gon zawahałsię zamierzał właśnie powiedzieć coś takiego, ale wrócił spojrzeniem doPadm�, docenił siłę drzemiącą w jej oczach i zmienił zdanie: mogła mu sięprzydać.Podróżując z dziewczyną mogliby uchodzić za rodzinę, która tylkow przelocie zahaczyła o Mos Espę.Będą też wyglądali mniej agresywnie.Skinął głową Nie mam czasu, żeby się teraz sprzeczać, kapitanie rzekł. Nie podoba mi się to, ale wezmę ją Posłał Padm� ostrzegawcze spoj-rzenie. Tylko trzymaj się blisko mnie.Ruszył dalej, pozostała trójka poszła w jego ślady.Kapitan z niekłama-ną ulgą obserwował dziwny pochód: na czele mistrz Jedi, za nim dworkakrólowej, Gunganin i na końcu, robot astromechaniczny.Zmierzali do MosEspy.ROZDZIAA9Wczesnym popołudniem dotarli do Mos Espy i skierowali się do centrumportu.Miasto było rozległe i z lotu ptaka przypominało węża, który zwinąłsię w ciasny kłębek i na wpół zagrzebał w piasku, by skryć się przed palącymisłońcami.Budynki miały kopulaste zwieńczenia i grube, zakrzywione ściany,stragany ocieniano markizami i werandami, a szerokimi ulicami przeciąga-ły istoty wszelkich możliwych kształtów i kolorów, w większości przybyszez innych planet.Niektórzy podróżowali na grzbiecie nawykłych do życia napustyni eopie; olbrzymie, rogate, oswojone banthy i kolebiące się roso grzbietyciągnęły ogromne wozy i sanie, zaopatrzone w koła bądz gąsienice; podróż-nicy i wędrowni handlarze kursowali nieustannie między głównym miastemTatooine i jej mniejszymi osiedlami.Qui-Gon cały czas czujnie wypatrywał niebezpieczeństwa.W Mos Espie nie brakowało Rodian, Dugów i innych stworzeń, któremogły mieć nieprzyjazne zamiary.Większość przechodniów nie zwracała nagrupę Qui-Gona uwagi; jeden czy dwóch zerknęli przelotnie na Jar Jara, aleprzyjrzawszy mu się bliżej przestawali się nim interesować.Wyglądało na to,że prowadzona przez Jedi grupa gładko wtapia się w miejscowy krajobraz;spotykało się tu taką mnogość najróżniejszych stworzeń, że jedno czy dwanowe nie robiło różnicy. Na Tatooine rządzi Hutt imieniem Jabba.Nadzoruje niemal cały ob-81rót zakazanymi towarami, piractwo, przemyt i handel niewolnikami, któremuzresztą planeta zawdzięcza swój dobrobyt wyjaśniał Qui-Gon słuchającej goPadm�.Kiedyś odwiedził już.Tatooine, choć teraz od dawna się na niej niepokazywał. Jabba kontroluje porty kosmiczne i inne zamieszkane osady,natomiast Jawowie i Tuskenowie podzielili się pustynią.Pierwsi żyją z tego,co uda im się znalezć, drudzy zaś pędzą żywot koczowników i bez skrupułówokradają wszystkich, którzy im się trafią.Jedi utrzymywał spokojny, niezobowiązujący ton głosu.Dziewczyna szła z nim ramię w ramię i chłonęła wzrokiem otaczający ichwidok.Mijały ich najróżniejsze pojazdy i roboty najróżniejszych kształtówi rozmiarów. Jest tu również sporo farm, położonych na pustyni i wykorzystującychgorący klimat.Zwykle prowadzą je przybysze spoza planety, którzy nie mająnic wspólnego ani z koczownikami, ani z Huttami.Uprawy w większości czer-pią wilgoć z powietrza, dzięki skraplaczom. Jedi popatrzył w głąb ciągną-cej się przed nimi ulicy. To niebezpieczne miejsce.Większość mieszkańcówgalaktyki go unika.Te kilka portów kosmicznych, jakie istnieją na Tatooine,stało się znakomitymi kryjówkami dla tych, którzy nie chcą się rzucać w oczy. Tak jak my stwierdziła Padm�.Szeroką ulicą sunęła wolno para udomowionych banthów, zaprzężonych dospiętych w pociąg wozów, załadowanych kamiennymi blokami i metalowymipodporami.Potężne stopy zwierząt przy każdym niezgrabnym kroku wzbijaływ powietrze chmury kurzu.Na pierwszym wozie drzemał woznica, malutkii niemal nie zauważalny przy ogromnych bestiach.Jar Jar Binks starał się zanadto nie oddalać od rycerza i dziewczyny.Strzelał tylko oczami na wszystkie strony, kręcąc przy tym głową tak, jakbychciał ją sobie koniecznie ukręcić.Wszystko, co widział, było obce i straszne:obcy przyglądali mu się z niechęcią, w najlepszym wypadku wyzywająco,w najgorszym zaś po prostu z wrogością.Wolał się nie zastanawiać, o czymmyślą osoby, które tak na niego patrzą.Nie podobała mu się Mos Espa; miałwrażenie, że czułby się lepiej w każdym innym miejscu. Złe, bardzo złe mruknął i z trudem przełknął ślinę Zaschło mu w gardlei wiedział, że suche powietrze nie jest jedyną tego przyczyną. Nic dobrego,to miejsce. Wystarczył jeden nieostrożny krok i Jar Jar wdepnął po kostkiw kałużę cuchnącego śluzu. O jejku! To paskudne!R2-D2 toczył się u jego boku, popiskując i świergoląc radośnie w bezsku-tecznych próbach zapewnienia go, że wszystko jest w jak najlepszym porząd-ku.82Przemierzyli całą główną ulicę portu i skręcili w zaułek, który doprowadziłich na niewielki placyk, ze wszystkich stron otoczony sklepami i warsztatami.Qui-Gon zmierzył wzrokiem sterty części silników, paneli sterującychi modułów komunikacyjnych, wydobytych ze śmigaczy i większych maszyn. Zaczniemy od jednego z tych mniejszych sklepików stwierdził i skinąłgłową ku stoisku, przy którym w przybudówce piętrzyła się góra złomu.Kiedy przez nisko sklepione drzwi weszli do środka, przywitała ich pulch-na, niebieska istota, która śmignęła w ich stronę niczym jakaś zepsuta sondakosmiczna.Jej skrzydełka poruszały się z taką szybkością, że rozmazywałysię w mgiełkę. Hi chubba da nago? warknął sprzedawca gardłowo, chcąc się dowie-dzieć czego szukają.Toydarianin pomyślał Qui-Gon.Rozpoznał rasę, ale na tym jego wiedzasię kończyła. Potrzebne mi jest parę części do nubiana typu J 327 powiedział.Toydarianin rozpromienił się i wydał z siebie serię dziwacznych mlaśnięć. Nubian! Ach, tak.Mam mnóstwo takiego sprzętu. Przeniósł spojrzeniewyłupiastych oczu na Padm�, potem na robota, aż skończył na Gunganinie. A cóż to takiego?Przestraszony Jar Jar przykucnął za plecami Qui-Gona. To nieistotne odpowiedział Jedi. Masz coś dla nas? A macie pieniądze? Oto jest pytanie! Toydarianin skrzyżował ręce napiersi i przyglądał się gościom z nieskrywaną pogardą [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki