[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Gdy zaś kardynał Pencirillo, doradca Innocentego, zwrócił uwagę, że takie zachowanie przyczynia się do powstawania skandalu, papież zaprotestował.Stwierdził, że Donna Olimpia jest po prostu niezastąpiona.Publicznie Innocenty X był strasznym świętoszkiem.Nie cierpiał ukazywania nagości w sztuce.Zrefundował koszty wykonania listków figowych i metalowych tunik, które umieszczano na posągach znajdujących się w Rzymie.Nakłonił też Pietro da Cortonę, by „ubrał” naga postać dzieciątka Jezus na obrazie barokowego malarza Guercino.W czasie kilku ostatnich tygodni życia papieża Donna Olimpia wciąż przy nim czuwała.Zmarł w 1655 roku, w wieku osiemdziesięciu lat, z głową spoczywającą na jej łonie.Następca Innocentego, papież Aleksander VII (1655-1667), był poetą i intelektualistą Szczycił się m.in.nakłonieniem królowej Krystyny Szwedzkiej na nawrócenie się z protestantyzmu na katolicyzm, co stało się po jej abdykacji w czerwcu 1654 roku.Osiadła w Rzymie w Palazzo Farnese, przemieniając ów pałac w ośrodek intelektualny.Zarówno dla Aleksandra, jak i dla skarbu stanowiła wszak spore obciążenie – jej roczne pensum wynosiło 12 tysięcy koron.Na ścianach zawiesiła niezwykle śmiałe obrazy i usunęła listki figowe z tamtejszych posągów.Ta niezwykła kobieta nosiła męskie stroje i szokowała odwiedzających ją dygnitarzy, przedstawiając swą bliska przyjaciółkę, Ebrę Sparre, jako „łóżkowego partnera” i zapewniając wszem i wobec, że umysł Ebry jest równie cudowny jak jej ciało.Podczas oficjalnych spotkań, nawet gdy towarzyszyła kardynałom, porzucała męski ubiór i wkładała niezwykle prowokacyjne stroje.Papież Aleksander nazywał ją „kobietą urodzoną w barbarzyństwie, w barbarzyński sposób wychowaną i posiadającą barbarzyńskie myśli”.Kolejny papież Klemens IX (1667-1669), lubił ją i często składał jej wizyty.Zapraszał też na obiady, choć w tym czasie nie słyszano, by papież jadał posiłki z kobietą.Dawał jej także szczodre pensum.Przy tym wszystkim Klemens IX kierował się zdrowym rozsądkiem.Cypriano de Valera donosi: „Alfons król Portugalii, został odsunięty od władzy i dano mu rozwód pod zarzutem impotencji.Papież zaś udzielił dyspensy na poślubienie królowej jego bratu Don Pedro.Dla nadania większego kolorytu temu niezwykłemu posunięciu powiadano, że był przymuszony do uczynienia tego, ponieważ ich związek już dawno został skonsumowany, a królowa była mocno brzemienną”.Dzięki wstawiennictwu Klemensa IX i królowej Krystyny, po okresie, w którym obowiązywał zakaz wypływający z poprzednich edyktów papieskich, kobiety ponownie pojawiły się na rzymskiej scenie.Ten czas swobód nie trwał wszakże długo.Innocenty XII (1691-1700) wtrącił „pewne damy” do więzienia za grę w basseta i zażądał, by kaznodzieje głosili kazania bardziej „obyczajne i umiarkowane”.Kontynuował też dzieło nakładania listków figowych na posągi.Piersi Maddony na dziele Giudo Reni zamalowano, teatry publiczne zamknięto, kobiety ponownie usunięto ze sceny, zastępując je kastratami, a karnawał mocno okrojono.Rzymianie nazywali Innocentego XII „Papieżem na nie”.Królowa Krystyna popadła zaś w niełaskę.Kolejny papież, Klemens XI (1700-1721), w 1703 roku stanął w obliczu skandalu.W owym czasie trzęsienie ziemi zniszczyło wiele domów, Tybr wystąpił z brzegów i zaczęły się szerzyć przeróżne choroby.Jako człowiek miłosierny, Klemens czynił wszystko, by pomóc ludziom w tej krytycznej sytuacji.Zezwalał wdowom i młodym dziewczętom na przebywanie w pałacu prałatów.Wtedy jednak zaczęły się szerzyć pogłoski, że bezdomnym kobietom oferowano coś więcej aniżeli jedynie żywność i schronienie.W końcu na koszt papieża, przeprowadzono je do drugich domów.Te i inne nieszczęścia, które zdarzyły się za jego papiestwa, miały spowodować, że znajdował się w stanie ciągłej rozpaczy.Z kolei Benedykt XIII (1724-1730) wywołał skandal w Kościele, pozostawiając wszystko spadku po sobie skorumpowanemu „wybrankowi” kardynałowi Coscii.Doprowadziło to jednak do powstania ludu rzymskiego, który po śmierci papieża ruszył na Watykan z okrzykiem: „A teraz chodźmy spalić Coscię”.Klemens XII (1730-1740) umieścił wtedy Coscię w wiezieniu na dziesięć lat i nałożył na niego grzywnę w wysokości 100 tysięcy dukatów.Benedykt XIV (1740-1758) znany był w całej Europie z lubowania się w opowieściach Rabelaisa.Jeszcze jako kardynał Lambertini w 1739 roku został zaproszony w gości przez pewnego francuskiego polityka.Ów napisał potem do przyjaciela, że przyszły papież opowiedział mu „garść ciekawych historyjek o dziewczętach” i że wielce radował się z opowieści Francuza o rozpustnym życiu kardynała Dubois i francuskiego dworu.Zapewne najbardziej nietolerancyjnym papieżem okazał się Klemens XIII (1758-1769), który zarządził, by okryto wszystkie części intymne na wszystkich posągach i postaciach malowanych, w tym nawet na słynnych freskach w Kaplicy Sykstyńskiej.Piusowi VI (1775-1799) zaproponowano kanonię już w wieku trzydziestu sześciu lat, ale ten odrzucił ją, ponieważ w owym czasie był zaręczony.Jednakże za przyzwoleniem narzeczonej wstąpił w szeregi kleru, ona zaś została zakonnicą.Uchodził za człowieka niezwykle próżnego, o czym może świadczyć przytoczony cytat papieskiego biografa Ludwiga von Pastora: „Dla podwyższenia efektu, zwracał szczególną uwagę na śnieżnobiałe włosy, które oblewały jego oblicze.Niektórzy nawet sugerowali, że subtelnie unosił sutannę z jednej strony, by ukazać zgrabną stopę.Odcisnęło to poważny wpływ na jego charakterze i przyczyniło się do chorobliwego dążenia do sławy.Słabostki te były ostro krytykowane i wyolbrzymiane przez satyryków rzymskich”.Pius VI został obalony przez Napoleona i zmuszony do udania się na banicję do Walencji.Jego śmierć odnotowano w tamtejszym rejestrze w sposób nader lakoniczny: „Nazwisko: Obywatel Jan Braschi.Zawód: papież”.Wystarczy powiedzieć „Sprzeciw”W obliczu nowej sytuacji, jaka zaistniała na początku XIX wieku, papieże zaczęli postępować z większą rozwagą.Nastawienie opinii publicznej ulegało zmianie.Pojawiły się gazety i skandalizujące broszury, dlatego też musieli zacząć postępować z większą dyskrecją.W epoce wolności i republikanizmu stracili także znaczną część uprzedniej władzy
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
